ÇOK ÜZÜLDÜM.Bir derdim var yardımcı olursanız sevinirim arkadaşlar.
4 yıllık evliyim ve eşimi 5 yıldır tanıyorum. 1,5 yaşında da dünya tatlısı bir oğlumuz var. Ancak eşimle uzun zamandır sorunlu zamanlar geçiriyoruz. Sık sık kavga ediyoruz ve kavgalarımız genelde oğlumuzun gözünün önünde oluyor. Şuanda henüz ufak belki bişeylerin farkında değil ama hissediyor eminim ve eşime oğlumuzun yanında kavga etmeyelim dedikçe daha da uzatıyor konuyu. Çok şikayetçiyim bu durumdan çünkü oğlumun böyle bir ortamda büyümesini istemiyorum. Bunu eşimle birçok kez konuşmaya çalıştım ama umursamadı sanırım fazla. Ayrıca oğlumuzun üzerinde hiçbir emeği yok. Herşeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum.
Eşimle son kavgamız on gün önce gerçekleşti ve bu kavgamızda benim kadınlığıma ve namusuma uzanacak kadar ağır hakaretlerde bulundu. Çok zoruma gitti ve artık boşanmak istediğimi söyledim kendisine. Sadece oğlum için bir şekilde yürütmeye çalıştığım evliliğin artık yürüyemediğini farkettim o gün. Oğlumun böyle bir babayı örnek almasını istemiyordum çünkü. Ancak boşanma kelimesini ettiğim günden bu yana eşim inanılmaz değişti. 5 yıldır tanıdığım kişiden çok başka biri haline geldi. Hayatında hiç çiçek almamış adam hergün çiçeklerle gelmeye başladı. Yemek yapmalar, bulaşık yıkamalar, temizlik yapmalar, oğlumuzla ilgilenmeler, arabaya binerken kapıyı açmalar falan. Bir bayanın isteyipte bulamadığı erkek diyebilirim şuan onun için. Ama içimden bir ses bu durumun geçici olacağını söylüyor ve eğer şuan affedersem bikaç ay sonra tekrar eski haline gelmesinden korkuyorum. Çünkü bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur bana göre, huy değişmez. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum kafam çok karışık fikirlerinize ihtiyacım var.
Not: Çalışıyorum ve çok şükür iyide bir işim var. Ayrılırsak oğlumu kimselere muhtaç olmadan da büyütebilirim inşallah.
Ayrıntı okumadım ama huy ise söz konusu kimse değişmezBir derdim var yardımcı olursanız sevinirim arkadaşlar.
4 yıllık evliyim ve eşimi 5 yıldır tanıyorum. 1,5 yaşında da dünya tatlısı bir oğlumuz var. Ancak eşimle uzun zamandır sorunlu zamanlar geçiriyoruz. Sık sık kavga ediyoruz ve kavgalarımız genelde oğlumuzun gözünün önünde oluyor. Şuanda henüz ufak belki bişeylerin farkında değil ama hissediyor eminim ve eşime oğlumuzun yanında kavga etmeyelim dedikçe daha da uzatıyor konuyu. Çok şikayetçiyim bu durumdan çünkü oğlumun böyle bir ortamda büyümesini istemiyorum. Bunu eşimle birçok kez konuşmaya çalıştım ama umursamadı sanırım fazla. Ayrıca oğlumuzun üzerinde hiçbir emeği yok. Herşeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum.
Eşimle son kavgamız on gün önce gerçekleşti ve bu kavgamızda benim kadınlığıma ve namusuma uzanacak kadar ağır hakaretlerde bulundu. Çok zoruma gitti ve artık boşanmak istediğimi söyledim kendisine. Sadece oğlum için bir şekilde yürütmeye çalıştığım evliliğin artık yürüyemediğini farkettim o gün. Oğlumun böyle bir babayı örnek almasını istemiyordum çünkü. Ancak boşanma kelimesini ettiğim günden bu yana eşim inanılmaz değişti. 5 yıldır tanıdığım kişiden çok başka biri haline geldi. Hayatında hiç çiçek almamış adam hergün çiçeklerle gelmeye başladı. Yemek yapmalar, bulaşık yıkamalar, temizlik yapmalar, oğlumuzla ilgilenmeler, arabaya binerken kapıyı açmalar falan. Bir bayanın isteyipte bulamadığı erkek diyebilirim şuan onun için. Ama içimden bir ses bu durumun geçici olacağını söylüyor ve eğer şuan affedersem bikaç ay sonra tekrar eski haline gelmesinden korkuyorum. Çünkü bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur bana göre, huy değişmez. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum kafam çok karışık fikirlerinize ihtiyacım var.
Not: Çalışıyorum ve çok şükür iyide bir işim var. Ayrılırsak oğlumu kimselere muhtaç olmadan da büyütebilirim inşallah.
sadece kaybetme korkusuyla aklı basına gelmıs ama bu kadar centılmenlık-ılgı alaka kalıcı olmaz sız bıraz yumusarsanız o da eskı halıne gerı doner..Bir derdim var yardımcı olursanız sevinirim arkadaşlar.
4 yıllık evliyim ve eşimi 5 yıldır tanıyorum. 1,5 yaşında da dünya tatlısı bir oğlumuz var. Ancak eşimle uzun zamandır sorunlu zamanlar geçiriyoruz. Sık sık kavga ediyoruz ve kavgalarımız genelde oğlumuzun gözünün önünde oluyor. Şuanda henüz ufak belki bişeylerin farkında değil ama hissediyor eminim ve eşime oğlumuzun yanında kavga etmeyelim dedikçe daha da uzatıyor konuyu. Çok şikayetçiyim bu durumdan çünkü oğlumun böyle bir ortamda büyümesini istemiyorum. Bunu eşimle birçok kez konuşmaya çalıştım ama umursamadı sanırım fazla. Ayrıca oğlumuzun üzerinde hiçbir emeği yok. Herşeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum.
Eşimle son kavgamız on gün önce gerçekleşti ve bu kavgamızda benim kadınlığıma ve namusuma uzanacak kadar ağır hakaretlerde bulundu. Çok zoruma gitti ve artık boşanmak istediğimi söyledim kendisine. Sadece oğlum için bir şekilde yürütmeye çalıştığım evliliğin artık yürüyemediğini farkettim o gün. Oğlumun böyle bir babayı örnek almasını istemiyordum çünkü. Ancak boşanma kelimesini ettiğim günden bu yana eşim inanılmaz değişti. 5 yıldır tanıdığım kişiden çok başka biri haline geldi. Hayatında hiç çiçek almamış adam hergün çiçeklerle gelmeye başladı. Yemek yapmalar, bulaşık yıkamalar, temizlik yapmalar, oğlumuzla ilgilenmeler, arabaya binerken kapıyı açmalar falan. Bir bayanın isteyipte bulamadığı erkek diyebilirim şuan onun için. Ama içimden bir ses bu durumun geçici olacağını söylüyor ve eğer şuan affedersem bikaç ay sonra tekrar eski haline gelmesinden korkuyorum. Çünkü bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur bana göre, huy değişmez. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum kafam çok karışık fikirlerinize ihtiyacım var.
Not: Çalışıyorum ve çok şükür iyide bir işim var. Ayrılırsak oğlumu kimselere muhtaç olmadan da büyütebilirim inşallah.
Bence eşiniz size bir adım atmış, boşanmak istemediğini sadece diliyle değil hareketleriyle de göstermiş. yaptığı bu güzel şeyler karakteridir degişmez denecek şeyler değil. Çiçek almak fıtrattan degil bence, nazik davranmakta yine aynı. Adam daha düşunceli davranmaya başlamış. Belki onun da bu konularda danıştığı fikir aldığı bir arkadaşi vardır.Bir derdim var yardımcı olursanız sevinirim arkadaşlar.
4 yıllık evliyim ve eşimi 5 yıldır tanıyorum. 1,5 yaşında da dünya tatlısı bir oğlumuz var. Ancak eşimle uzun zamandır sorunlu zamanlar geçiriyoruz. Sık sık kavga ediyoruz ve kavgalarımız genelde oğlumuzun gözünün önünde oluyor. Şuanda henüz ufak belki bişeylerin farkında değil ama hissediyor eminim ve eşime oğlumuzun yanında kavga etmeyelim dedikçe daha da uzatıyor konuyu. Çok şikayetçiyim bu durumdan çünkü oğlumun böyle bir ortamda büyümesini istemiyorum. Bunu eşimle birçok kez konuşmaya çalıştım ama umursamadı sanırım fazla. Ayrıca oğlumuzun üzerinde hiçbir emeği yok. Herşeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum.
Eşimle son kavgamız on gün önce gerçekleşti ve bu kavgamızda benim kadınlığıma ve namusuma uzanacak kadar ağır hakaretlerde bulundu. Çok zoruma gitti ve artık boşanmak istediğimi söyledim kendisine. Sadece oğlum için bir şekilde yürütmeye çalıştığım evliliğin artık yürüyemediğini farkettim o gün. Oğlumun böyle bir babayı örnek almasını istemiyordum çünkü. Ancak boşanma kelimesini ettiğim günden bu yana eşim inanılmaz değişti. 5 yıldır tanıdığım kişiden çok başka biri haline geldi. Hayatında hiç çiçek almamış adam hergün çiçeklerle gelmeye başladı. Yemek yapmalar, bulaşık yıkamalar, temizlik yapmalar, oğlumuzla ilgilenmeler, arabaya binerken kapıyı açmalar falan. Bir bayanın isteyipte bulamadığı erkek diyebilirim şuan onun için. Ama içimden bir ses bu durumun geçici olacağını söylüyor ve eğer şuan affedersem bikaç ay sonra tekrar eski haline gelmesinden korkuyorum. Çünkü bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur bana göre, huy değişmez. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum kafam çok karışık fikirlerinize ihtiyacım var.
Not: Çalışıyorum ve çok şükür iyide bir işim var. Ayrılırsak oğlumu kimselere muhtaç olmadan da büyütebilirim inşallah.
bencede bi zaman sonra gonlunu aldim eskisi gibi olayim diye dgisir eskisi gibi olur ama siz agir basli birazcik sogukmus gibi davranin umursamazliktan gelin ara sira korksun bosanmanizdan o korku icine girdimi asla kavga etmez kopek edin pesinizde erkekler degismez ama kanlarinda gezer bu namusa kufur etmek ..........Bir derdim var yardımcı olursanız sevinirim arkadaşlar.
4 yıllık evliyim ve eşimi 5 yıldır tanıyorum. 1,5 yaşında da dünya tatlısı bir oğlumuz var. Ancak eşimle uzun zamandır sorunlu zamanlar geçiriyoruz. Sık sık kavga ediyoruz ve kavgalarımız genelde oğlumuzun gözünün önünde oluyor. Şuanda henüz ufak belki bişeylerin farkında değil ama hissediyor eminim ve eşime oğlumuzun yanında kavga etmeyelim dedikçe daha da uzatıyor konuyu. Çok şikayetçiyim bu durumdan çünkü oğlumun böyle bir ortamda büyümesini istemiyorum. Bunu eşimle birçok kez konuşmaya çalıştım ama umursamadı sanırım fazla. Ayrıca oğlumuzun üzerinde hiçbir emeği yok. Herşeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum.
Eşimle son kavgamız on gün önce gerçekleşti ve bu kavgamızda benim kadınlığıma ve namusuma uzanacak kadar ağır hakaretlerde bulundu. Çok zoruma gitti ve artık boşanmak istediğimi söyledim kendisine. Sadece oğlum için bir şekilde yürütmeye çalıştığım evliliğin artık yürüyemediğini farkettim o gün. Oğlumun böyle bir babayı örnek almasını istemiyordum çünkü. Ancak boşanma kelimesini ettiğim günden bu yana eşim inanılmaz değişti. 5 yıldır tanıdığım kişiden çok başka biri haline geldi. Hayatında hiç çiçek almamış adam hergün çiçeklerle gelmeye başladı. Yemek yapmalar, bulaşık yıkamalar, temizlik yapmalar, oğlumuzla ilgilenmeler, arabaya binerken kapıyı açmalar falan. Bir bayanın isteyipte bulamadığı erkek diyebilirim şuan onun için. Ama içimden bir ses bu durumun geçici olacağını söylüyor ve eğer şuan affedersem bikaç ay sonra tekrar eski haline gelmesinden korkuyorum. Çünkü bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur bana göre, huy değişmez. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum kafam çok karışık fikirlerinize ihtiyacım var.
Not: Çalışıyorum ve çok şükür iyide bir işim var. Ayrılırsak oğlumu kimselere muhtaç olmadan da büyütebilirim inşallah.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?