Kayınvalideler çok bilir her şeyi zaten. Bizdede soğuk savaşlar yaşandı daha doğmadan kızlarıma isim bulmaya kalktı eşim hep sağolsun demişti ezyete sen katlanıyorsun ne istiyorsan o ismi vericez burdan bana bilenmeye başladı sanırım. doğuma girdiğimde tekrar tekrar anlatmıyayım o faciada ailemimdeki 7 den 70 e her kez ameliyathane koridorunda yasin okurlarken kayınvalidem kardeşleriyle eşimin özenip hastanenin suit odasında keyifle çaylar kahveler içiyorlarmış torununun biri ölmüş diğeri ve gelini can derdinde umursayan yok ameliyattan sonrada tek taktığı şey hastanede benim başımda niye o kalamıyorda annem kalıyor orda kaprislerini çektik çıktık hastaneden hanımefendi erıyor sen nasılsınj diyen yok oğlum çok kötü kardeşlerini anneni doldurmuşsun eve benim oğlum dinlenemiyo kafasını toplıyamıyor diyor. hastaneden doğumdan 10 gün sonra çıktım bir drain hortumu ve sondayla tekrar hastaneye yatmamak için evde tedavi edilmek üzere imza atılmış karından baldıra kadar morluklar yaralar dikişlerle uğraşırken ben evi boşatmak zorundaymışım böyle insafsızlar nede olsa el kızısın ya
Kızlar bugün pazara gittim orada çok güzel bir bebek nevresimi gördüm. Yarım saat tezgahın başında durdum. Elim kaç kere gitti gitti geldi, almak istedim. En sonunda almadan gözlerim dolu dolu döndüm geldim. Nereye gitsem gözüm hep bebek eşyalarında. Oysaki evdekileri bile kullanmak nasip olmadı. O kadar çok özenmiştik ki. Herşeyin en iyisini en güzelini almıştık oğluma. Hatta dolabı eksikti o hastanede yatarken yaptırmıştık. Dükkan dükkan gezerek prematüre takımları almıştım o doğduktan sonra. Kıyafetlerini tek tek yıkayıp sanki onu öper gibi öpe koklaya ütülemiştim. Şimdi herşeyin boynu bükük kaldı. Gözümün önünde dert gibi duruyor hepsi. Eşim de geçen gün kitapçıyı gezerken çocuklar için yapılmış ingilizce öğrenme seti aldı. Alma dedim aldı. İnsanlar bilse bizi deli sanır, olmayan çocuğumuz için alışveriş yapıp duruyoruz. Allah'ım bu nasıl bir boşluk. Hayatta ne bir evladın yerini doldurabilir ki.
Kızlar bugün pazara gittim orada çok güzel bir bebek nevresimi gördüm. Yarım saat tezgahın başında durdum. Elim kaç kere gitti gitti geldi, almak istedim. En sonunda almadan gözlerim dolu dolu döndüm geldim. Nereye gitsem gözüm hep bebek eşyalarında. Oysaki evdekileri bile kullanmak nasip olmadı. O kadar çok özenmiştik ki. Herşeyin en iyisini en güzelini almıştık oğluma. Hatta dolabı eksikti o hastanede yatarken yaptırmıştık. Dükkan dükkan gezerek prematüre takımları almıştım o doğduktan sonra. Kıyafetlerini tek tek yıkayıp sanki onu öper gibi öpe koklaya ütülemiştim. Şimdi herşeyin boynu bükük kaldı. Gözümün önünde dert gibi duruyor hepsi. Eşim de geçen gün kitapçıyı gezerken çocuklar için yapılmış ingilizce öğrenme seti aldı. Alma dedim aldı. İnsanlar bilse bizi deli sanır, olmayan çocuğumuz için alışveriş yapıp duruyoruz. Allah'ım bu nasıl bir boşluk. Hayatta ne bir evladın yerini doldurabilir ki.
Kızlar hepimizin en kısa zamanda kucağının sağlıklı yavrularla dolmasını çok istiyorum...Şu anda ezan okunuyor , Allahım bu dileğimi geri çevirmez inşaallah...Birde hamilelikten dolayı yavaş yavaş hassalaşmaya başladım ben .Biraz önce yine güzel bebeğim aklımdaydı.O şimdi yanımda olmalıydı , kucağımda olmalıydı ama oğlum mezarda diyip ağladım...Sonra karnımdaki minik bebeğim geldi aklıma , umarım bebeğimi üzmemişimdir...
Evet canım çok haklısın , bundan sonra kendimi üzmemeye çalışcam bebişim için...Tamam kucağıma aldığımda popişine vurmayı unutmicam :)melekcim diğer bebeğin cennette ona dua etmekten başka bişey gelmez elimizden ama şimdiki bebeğinin sana çok ihtiyacı var..seninde ona yapacağın en iyi şey kendini üzmeyerek onu sıkıntıya sokmamak.....cennet kuşun kardeşini yolladı karnına....herşey bu sefer mükemmel olacak kucağına aldığında da popişine vurucaz onun......
canım oğlunu asla unutamazsın ama şimdi artık yeni umudun yeni bebeğin yeni başlangıcın var ,, nolur strese girme Rabbim gönlüne ferahlık versin inş.. bebeğinde üzülmesinn:1hug:
Canım benim en kısa zamanda seninde sağlıkla bebişin gelecek.Ara ara kendimize engel olamıyoruz , çok kötü oluyoruz ama bir şeylerle uğraşarak sağlığımızı korumalıyız ki yeni bebişlerimiz geldiğinde onlar için daha iyi olalım...bende alıştım herşeyi dogumdan sonra ablam hepsini koplayıp karton kuytuya koyup bodruma indirmişler eşimle heves ediyor insan ilk bebegim ilk gözagrın neyse ya ben dünden beri baya kötüyüm gidip yatıcam allahım hepimizin yüzünü güldürecek meleklerimiz yanından melek göndericek bize ben inanıyorum sizlerde inanın melek anneleri...
Canım benim , günlük yaşamda maalesef bir şeyler mutlaka hatırlatıyor bize meleklerimizi...Ben yazın tayin istemiştim.Yeni okulumda göreve başladım.Beni tanımıyorlar , iyide oldu en azından sormuyorlar .Ama tanışma sırasında çocuğunuz var mı diye soruyorlar.Bende yok diyorum.Ama içimi bilmiyorlar tabi...Canım zamanla daha iyi olucaz inşaallah...akşam kızımı anneannesinden aldım eve gidiyorum kırmızı ışıkta durunca yanımdaki araba camı açtı. üniversiteden bir arkadaşım aa kızınmı oldu dedi en son 6 aylık hamileydi gördüğünde.Nerden dedi anneanneden aldım eve dedim öteki nerde onada babaannemi bakıyor dedi nutkum tutuldu ne diyeceğimi bilemedim onu kaybettik diyemedim ellerimle yok dedim yazık oda durdu iyi akşamlar dedi kapattık camı arkadan çalan kornalara aldırış bile edemedim öylece çakıldım minik meleğim onuda her akşam anneannesinden alıp eve götürücektim onada arabada sıkılmasın diye şarkılar söyliycektim garip sesler çıkartıp güldürmeye çalışıcaktım ama hiç biri kısmet değilmiş
Canım iyi haberlerine çok sevindim...Bebişini en kısa zamanda çıkarırsınız inşaallah... kucağına alıp kokladığında , bizim içinde sıkı sıkı sarıl bebeğine , bizim içinde öp onu...melek annelerini biraz mutlu edelim o zaman! ama başlamadan önce bilmenizi isterimki dualarımda yeri eksik olmayan bir kaç unsur vardır mesela rahmetli annem,babam...şehitler gibi artık sizde hep dualarımdasınız... ben inannıyorum hepinizin ayrı ayrı mutlu haberlerini paylaşacağız burada... ne olur sizde umudunuzu yitirmeyin!
...evet dün bebeğimi gördüm arkadaşlar... girer girmez ona koştum ve elimi uzattım,, uyuyordu önce elimi uzattım parmağımı sımsıkı kavradı, gözlerini açtı ve öylece bana baktı,,anne kurtar beni der gibi,, ağlamadım ama! üzülmesin diye... sonra o güldü çok az,,ve yine uykuya daldı!... hep konustum onunla,,onu nasıl sabırsızlıkla beklediğimizi, bayrama kadar mutlaka gelmesi gerektiğini cepli tulumuyla bayram harclıkları toplayacağımızdan bahsettim,, babasının kocaman sevgi ve selamını ilettim... ne kadar durduğumu hatırlamıyorum,,zaman durmuştu zaten! hiç önemi yoktu onun yanında!
sonra hemşiresi o kadar güzel şeyler söyledi,, çok tepki veren bir bebek olduğunu,, solunumunda hızlı bir düzelme olduğunu söyledi,, ben gittikten sonra solunum kablolarından kurtaracaklarmış oğlumu,, istedikleri anne sütlerini poşetleriyle bıraktım onlara... anne sütünden sonra kilosunda düzelme olurmuş! şu anda 1850gr kadar düşmüş... 2050 gr girmişti yavrum!
beynindeki ufak kanamayı sordum, riskli bölgede olmamasına rağmen takip ettiklerini ve kanı temizlemeye çalıştıklarını söyledi,, kesin olmamakla beraber sonrasında bir travma etkisinin olmayacağını düşünüyorlarmış... inşallah öyledir dedim ama içim tedirgin oldu yinede!
burada ve kendi açtığım topicde dualarını esirgemeyen herkesten tekrar tekrar Allah razı olsun... dualarınızın etkisi çok büyük oğlumun durumundaki düzelmede...
inşallah hem benimle hemde sizlerle ilgili daha güzel haberleri paylaşmak dileğiyle... teşekkürler MELEK ANNELER-i a.s.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?