Ben geçen sene gebeliğimi öğrendikten sonra denize girdim ama iki defa kramp geçirdim. Ama ben hiç bir zaman
tüp bebek yaptım ya da ikiz bebek annesiyim diye kendimi farklı görmedim, normal bir gebe gibi davrandım hatta hamile değilmişim gibi davrandım. Okar güzel geçiyordi ki herşey normal, bebişler iyi, sağlık problemim yok. Evde iş yaptım, temizlik yaptım, kadın tutmadım, evi boyattım, eve doğal gaz yaptırdım, inşaat ile uğraştım. Ama gel gör şimdi okadar pişmanın içim o kadar içim yanıyor ki hep kendime kızıyorum. Bilemedim oğluşlarımın, kendi canımın kıymetini diye. Bu acı tarifsiz bir de üstüne üslük suçluluk duygusu cok yakıyor canımı.
Şimdi çevremdeki hamileleler tek gebe, normal gebelik hiç bir problem yok, 4.- 5. ayın da zorla doktor raporu alıp evde istirahat ediyor, keyfine bakıyor, nazlı nazlı yürüyor, yorıuldum diyor, bende ah salak kafam diyorum içimden. Son pişmanlık fayda etmiyor, en acısı bu olayda kendini kusurlu görmek. Bu ebediyen taşıyacağım bir vicdan azabı.
Diyeceğim o ki Allah izin verirse bir daha hamile kalırsam denize girmeyi bırak, yerden bir çöp kaldırmam. Ancak bebeğimi ve kendi keyfimi düşünürüm gerisi boş, iş hayatıda boş. İşten bile rapor alacağım. İnşallah. Tut kadın iş yapsın. Ya da evi .... götürsün umrumda değil. Yavrumu kucağıma alayım hayırlısıyla inşallah.