- 26 Temmuz 2017
- 2.620
- 5.789
- 88
- 38
- Konu Sahibi LimonReceli
-
- #1
Arkadaşlar Merhaba,
Bundan 2 yıl önce düğüne çok az bir zaman varken nişan attım, haklı nedenlerim vardı. (Nişanlımın ailesi hayatımın her noktasına fazla müdahale ettiler, nişanlımla konuşamıyorduk anlattığımda dinlemeden savunmaya geçiyordu, ailem sağlık sorunları nedeniyle başka bir ildeydi, çok yalnız kalmıştım bocaladım derken attım yüzüğü tatile çıktım.)
Neyse kısa özetten sonra :)
Sorunlarımızı çözdük, en azından nişanlım artık beni dinliyor ve birçok konuda hak veriyor. Ailesi ile ilgili konularda hata yaptığı için aramızın bozulmasına sebep olduğunun farkında.
Bu arada ben ailemden uzak bir ilde yalnız yaşıyorum, o ailesiyle yaşıyor. Her ikimiz de çalışıyoruz. Bunları yazdıktan sonra gelelim derdime :)
Düğüne çok az kala ayrıldığımız için ev ve eşya meselelerini halletmiştik, hepsi hazır duruyor. Yani şuan tek eksiğimiz kart, fotoğrafçı, salon vs. gibi detaylar. Sevgilim benimle evlenmeyi belki benden çok istiyor, ama birşey var basiretimiz bağlandı sanki. Önceki düğünü iptal ettiğimizden bu yana 2 yıl bitti, ben her yaz bu yaz evleniriz vs. diye kendimi hazırlıyorum ama o yaz da öyle bitip gidiyor. Nişanlım iş kurduğu için bir miktar borcu var, benim borcum yok. Ona da destek oluyorum çoğu zaman. Maddi riskleri bahane ederdi ilk zamanlar, şimdilerde ben de artık o kadar umutsuzum ki hiç açmıyorum evlilik konusunu. Zira yine aynı şeyler konuşulacak, geçiştirilecek, 'Allah Kerim' bakarız ayarlarız vs. diyecek. Ben yine yutkunmakla yutkunamamak arasında arafta bir yerde kalacağım. Evet Allah Kerim, ama bu sözü duymaktan bile nefret ettim artık. Ciddi ciddi konuştuğumuz da oldu, kavga da ettik bu konu yüzünden. Ne yazıkkı birbirimizi yıpratmaktan başka bir yere ulaşmadı konu. Soğuk davrandığım, uzaklaştığım zamanlar da oldu. Sonrasında konuştuğumuzda sebeplerime hak verdi ama biz yine yol kat edemedik.
Sırf bu belirsizlik yüzünden sonsuza dek uzaklaşmak istiyorum, izimi kaybetsin istiyorum, sonsuza dek kaybettikleri için içi yansın istiyorum. Bunu yapabilecek fırsatım da var gerçekten, maddi manevi güçlüyüm. İl değiştirebilirim vs.
Ah işte bir de gönlüme laf geçirebilsem
Yaş geldi geçiyor, artık benim de bir yuvam kurulu bir düzenim olsun istiyorum.
Siz bu durumda olsanız nasıl bir yol izlerdiniz. Bi de bana el atıverin
Biraz uzun oldu, okuyan ve cevap veren arkadaşlara şimdiden çok teşekkürler.
Bundan 2 yıl önce düğüne çok az bir zaman varken nişan attım, haklı nedenlerim vardı. (Nişanlımın ailesi hayatımın her noktasına fazla müdahale ettiler, nişanlımla konuşamıyorduk anlattığımda dinlemeden savunmaya geçiyordu, ailem sağlık sorunları nedeniyle başka bir ildeydi, çok yalnız kalmıştım bocaladım derken attım yüzüğü tatile çıktım.)
Neyse kısa özetten sonra :)
Sorunlarımızı çözdük, en azından nişanlım artık beni dinliyor ve birçok konuda hak veriyor. Ailesi ile ilgili konularda hata yaptığı için aramızın bozulmasına sebep olduğunun farkında.
Bu arada ben ailemden uzak bir ilde yalnız yaşıyorum, o ailesiyle yaşıyor. Her ikimiz de çalışıyoruz. Bunları yazdıktan sonra gelelim derdime :)
Düğüne çok az kala ayrıldığımız için ev ve eşya meselelerini halletmiştik, hepsi hazır duruyor. Yani şuan tek eksiğimiz kart, fotoğrafçı, salon vs. gibi detaylar. Sevgilim benimle evlenmeyi belki benden çok istiyor, ama birşey var basiretimiz bağlandı sanki. Önceki düğünü iptal ettiğimizden bu yana 2 yıl bitti, ben her yaz bu yaz evleniriz vs. diye kendimi hazırlıyorum ama o yaz da öyle bitip gidiyor. Nişanlım iş kurduğu için bir miktar borcu var, benim borcum yok. Ona da destek oluyorum çoğu zaman. Maddi riskleri bahane ederdi ilk zamanlar, şimdilerde ben de artık o kadar umutsuzum ki hiç açmıyorum evlilik konusunu. Zira yine aynı şeyler konuşulacak, geçiştirilecek, 'Allah Kerim' bakarız ayarlarız vs. diyecek. Ben yine yutkunmakla yutkunamamak arasında arafta bir yerde kalacağım. Evet Allah Kerim, ama bu sözü duymaktan bile nefret ettim artık. Ciddi ciddi konuştuğumuz da oldu, kavga da ettik bu konu yüzünden. Ne yazıkkı birbirimizi yıpratmaktan başka bir yere ulaşmadı konu. Soğuk davrandığım, uzaklaştığım zamanlar da oldu. Sonrasında konuştuğumuzda sebeplerime hak verdi ama biz yine yol kat edemedik.
Sırf bu belirsizlik yüzünden sonsuza dek uzaklaşmak istiyorum, izimi kaybetsin istiyorum, sonsuza dek kaybettikleri için içi yansın istiyorum. Bunu yapabilecek fırsatım da var gerçekten, maddi manevi güçlüyüm. İl değiştirebilirim vs.
Ah işte bir de gönlüme laf geçirebilsem
Yaş geldi geçiyor, artık benim de bir yuvam kurulu bir düzenim olsun istiyorum.
Siz bu durumda olsanız nasıl bir yol izlerdiniz. Bi de bana el atıverin
Biraz uzun oldu, okuyan ve cevap veren arkadaşlara şimdiden çok teşekkürler.