kızlar hepinize çok teşekkür ederim yorumlarınız için..
toplu cevap niteliğinde bir şeyler yazayım.
eşim biz artık aile olduk kendi evimizi geleceğimizi düşünmek zorundayız ama senin hala öncelikli düşündüğün annen kardeşlerin diyor. küçük kardeşini istersen yanımıza alalım diyor onu çok seviyor
şu an ihtiyaçları var dediğimde.annen neden çalışmıyor diyor. sen onlar için kendini paralıyorsun ama seni üzüyorlar diyor.
maddi anlamda geçtim maneviyatta da beni yalnız bıraktıkları oldu ailemin.
evlenirken, sabahtan akşama kadar çalışıp bir de gece 2 ye kadar ev yerleştirdik eşimle. sabah yine işe gittim.
kayınvalidem ben işteyken gitti evimi yerleştirmeye devam etti.
annem sadece 1 gece geldi. o da yorgunum öyleyim çok iş yaptım bugun sürekli sızlandı. ben ağzımı açmadım tatsızlık olmasın diye ama eşim bunlara alındı, bilendi.
imam nikahıı yapacağımız zaman ailemi yanımda istedim, benim annem mi vardı yanımda tek başına git dedi, gelin dedim de geldiler.
beni yalnız hissettirdi çok zaten babam yok. varım yoğum annem kardeşlerim.
eşim de bu sürece hep şahit oldu, soğudu iyice annemden özellikle.
nasıl bir yol izlemeyelim bilmiyorum
eşimin ailesi de asla birbirine ses yükseltmezler, huzur içindeler, hep olumlular. benim annem bana böyle davransa silerim diyor. benim ailem eşime farklı geliyor
Annenle konuş diyecekseniz konuşulmaz, sesini yükseltir yine
sen de bağır çağır diyecekseniz ben 2 laf söylersem o 10 laf eder. üstelik beni gücüme gidiyor ağlıyorum direkt.
en iyisi mesafe koymak sanırım ama eşimin de tavrını değiştirmek istiyorum.
kardeşin aileni düşünüyor mu diyor. tatillere gidiyor, şimdi istediği telefonu da aldı. ablamda yok artık aileme destek olayım bir süre demedi. eşim bunları görüyor