Siz hamilesiniz ustelik bes haftalik ve sizi evden mi kovuyor pes artik siz madem calisiyorsunuz birkac gun bir otelde oda kirayalayin bir yakin arkadasiniza da durumu anlatin ailenize hemen soylemeyecekseniz. Yada isinizden izin alin ailenizin yanina gidin direkt . O evde kalmaya devam etmeyinMerhaba sevgili kk üyeleri, umarım dertleşmek ve artık kendime yol çizmek istediğim bu durumda kınamak yerine gerçekten destek olursunuz. Eminim bir çok kadın benim gibi paylaşamadıklarını paylaşıyor burda. Eşimle çok büyük olmayan bir tartışma yaşadık ben biraz büyüttüm daha fazla büyüdü. Tartıştık ve eşim beni evden kovdu. Onun gitmesini söyledim bu evi ben tuttum ben gitmem diyor. Bu evliliğin kesin bir şekilde biteceğini benden nefret ettiğini artık sevmediğini söyledi yüzümü görmeye bile tahammülü yokmuş. 5 haftalık gebeyim ama zaten bu kadar stresle gebelik devam eder mi onu da bilmiyorum Ne yapacağımı bilmiyorum şu an. Bulunduğumuz yerde kimseyi tanımıyorum gidecek bir yerim de yok. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Dava açarsa kusurlu görünmek istemiyorum. Eşyalarımın hepsini topladım gidecek bir yer yok. Ailemin yanına dönmek istemiyorum çalışıyorum. Benim ikinci evliliğim ailem de çok üzülür kaldıramaz toparlanana kadar onlara da bir şey söylemek istemiyorum. Kafam şu an çok karışık. En doğru davranış ne olur şu an bulunduğum durumda?
Dava açılmadan evden ayrılmamaya karar verdim. Kusurlu ben olacağım öncesinde ayrılırsam. Yoksa hemen ayrı eve çıkardım. İsterse kendi ayrılabilir. Ailemin yanına dönmeyi düşünmüyorum bu süreçte tepkileri beni daha olumsuz etkileyecektir büyük ihtimalle.Siz hamilesiniz ustelik bes haftalik ve sizi evden mi kovuyor pes artik siz madem calisiyorsunuz birkac gun bir otelde oda kirayalayin bir yakin arkadasiniza da durumu anlatin ailenize hemen soylemeyecekseniz. Yada isinizden izin alin ailenizin yanina gidin direkt . O evde kalmaya devam etmeyin
Anliyorum.Dava acildi mi suan? Yani neden acmiyor ya da? Beraber yasamaya devam mi ediyorsubuzDava açılmadan evden ayrılmamaya karar verdim. Kusurlu ben olacağım öncesinde ayrılırsam. Yoksa hemen ayrı eve çıkardım. İsterse kendi ayrılabilir. Ailemin yanına dönmeyi düşünmüyorum bu süreçte tepkileri beni daha olumsuz etkileyecektir büyük ihtimalle.
Evet hala beraber yaşamaya devam ediyoruz, uzlaşır gibi olduk tekrar eskiye döndü. Dava açılmadı daha. Riskli bir gebeliğim var alelacele stres yaşamak istemiyorum biraz normale dönene kadar. Kendisi dava açmaz o kadarına bile kılını kıpırdatmaz çünkü isteği aynı evin içinde kendi yalnızmış gibi yaşaması zaten ben yokmuşum gibi.Anliyorum.Dava acildi mi suan? Yani neden acmiyor ya da? Beraber yasamaya devam mi ediyorsubuz
Biri daha benim hayatımı yaşamış diyorumMerhaba sevgili kk üyeleri, umarım dertleşmek ve artık kendime yol çizmek istediğim bu durumda kınamak yerine gerçekten destek olursunuz. Eminim bir çok kadın benim gibi paylaşamadıklarını paylaşıyor burda. Eşimle çok büyük olmayan bir tartışma yaşadık ben biraz büyüttüm daha fazla büyüdü. Tartıştık ve eşim beni evden kovdu. Onun gitmesini söyledim bu evi ben tuttum ben gitmem diyor. Bu evliliğin kesin bir şekilde biteceğini benden nefret ettiğini artık sevmediğini söyledi yüzümü görmeye bile tahammülü yokmuş. 5 haftalık gebeyim ama zaten bu kadar stresle gebelik devam eder mi onu da bilmiyorum Ne yapacağımı bilmiyorum şu an. Bulunduğumuz yerde kimseyi tanımıyorum gidecek bir yerim de yok. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Dava açarsa kusurlu görünmek istemiyorum. Eşyalarımın hepsini topladım gidecek bir yer yok. Ailemin yanına dönmek istemiyorum çalışıyorum. Benim ikinci evliliğim ailem de çok üzülür kaldıramaz toparlanana kadar onlara da bir şey söylemek istemiyorum. Kafam şu an çok karışık. En doğru davranış ne olur şu an bulunduğum durumda?
Siz ne yaptınız ?Biri daha benim hayatımı yaşamış diyorum
Böyle bi durumda en mantıklı karar son kere gidip bi orta yol bulmaya çalışmak baktın olmuyor ailenin yanına da gitmek istemiyorsun git kendine bi ev tut eşyalı falan bikaç ay çalış orda dur bebeğin büyümeye başladığında aynı şekilde devam edemezsin ama o zamana kadar zaten toparlanmış olursun bebeğini doğur hayatına devam et :)Merhaba sevgili kk üyeleri, umarım dertleşmek ve artık kendime yol çizmek istediğim bu durumda kınamak yerine gerçekten destek olursunuz. Eminim bir çok kadın benim gibi paylaşamadıklarını paylaşıyor burda. Eşimle çok büyük olmayan bir tartışma yaşadık ben biraz büyüttüm daha fazla büyüdü. Tartıştık ve eşim beni evden kovdu. Onun gitmesini söyledim bu evi ben tuttum ben gitmem diyor. Bu evliliğin kesin bir şekilde biteceğini benden nefret ettiğini artık sevmediğini söyledi yüzümü görmeye bile tahammülü yokmuş. 5 haftalık gebeyim ama zaten bu kadar stresle gebelik devam eder mi onu da bilmiyorum Ne yapacağımı bilmiyorum şu an. Bulunduğumuz yerde kimseyi tanımıyorum gidecek bir yerim de yok. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Dava açarsa kusurlu görünmek istemiyorum. Eşyalarımın hepsini topladım gidecek bir yer yok. Ailemin yanına dönmek istemiyorum çalışıyorum. Benim ikinci evliliğim ailem de çok üzülür kaldıramaz toparlanana kadar onlara da bir şey söylemek istemiyorum. Kafam şu an çok karışık. En doğru davranış ne olur şu an bulunduğum durumda?
Bebeği düşünse onu tasiyani incitmez sıkar dişini biraz hiç değilseHeyecanını bile yalnız yaşıyor onu bile benimle paylaşmaktan aciz. Beni düşünmüyor kendince sadece bebeği düşünüyor ama o kadar bencil ki bana ne kadar zarar verdiği belli. İnşallah sağlıkla gelir hayatıma
Evden ayrılma canım sonra evden cikti gitti kendisi derMerhaba sevgili kk üyeleri, umarım dertleşmek ve artık kendime yol çizmek istediğim bu durumda kınamak yerine gerçekten destek olursunuz. Eminim bir çok kadın benim gibi paylaşamadıklarını paylaşıyor burda. Eşimle çok büyük olmayan bir tartışma yaşadık ben biraz büyüttüm daha fazla büyüdü. Tartıştık ve eşim beni evden kovdu. Onun gitmesini söyledim bu evi ben tuttum ben gitmem diyor. Bu evliliğin kesin bir şekilde biteceğini benden nefret ettiğini artık sevmediğini söyledi yüzümü görmeye bile tahammülü yokmuş. 5 haftalık gebeyim ama zaten bu kadar stresle gebelik devam eder mi onu da bilmiyorum Ne yapacağımı bilmiyorum şu an. Bulunduğumuz yerde kimseyi tanımıyorum gidecek bir yerim de yok. Yanlış bir şey yapmak istemiyorum. Dava açarsa kusurlu görünmek istemiyorum. Eşyalarımın hepsini topladım gidecek bir yer yok. Ailemin yanına dönmek istemiyorum çalışıyorum. Benim ikinci evliliğim ailem de çok üzülür kaldıramaz toparlanana kadar onlara da bir şey söylemek istemiyorum. Kafam şu an çok karışık. En doğru davranış ne olur şu an bulunduğum durumda?
Aynen ben de sizin gibi düşündüm ama İnanın bir şey tek taraflı yürümüyor. Adam her şeyini duygularını mutluluğunu benden bağımsız yaşıyor. Biraz toparlanıp artık dava açıldıktan sonra kendi yoluma bakarım inşallah çok kolay olur benim için her şeyBöyle bi durumda en mantıklı karar son kere gidip bi orta yol bulmaya çalışmak baktın olmuyor ailenin yanına da gitmek istemiyorsun git kendine bi ev tut eşyalı falan bikaç ay çalış orda dur bebeğin büyümeye başladığında aynı şekilde devam edemezsin ama o zamana kadar zaten toparlanmış olursun bebeğini doğur hayatına devam et :)
ya çok zor . o koca ile çok zor . yine aynı şeyleri yapacak . siz önünüze bakın . kendinizi koruyun, kollayın .Siz ne yaptınız ?
Bebeği düşünse onu tasiyani incitmez sıkar dişini biraz hiç değilse
O yüzden duruyorum. Hatta karşı taraf tazminat davası bile açabiliyormuş.Evden ayrılma canım sonra evden cikti gitti kendisi der
Benim çocuğum yok üç yıldır elimden geleni yaptım sürekli alttan aldım vs. Sorun ne derseniz kendisi aile olmanın sorumluluğunu kaldıramıyor ailesi arkadaşları ben de onlarla aynı ölçüde hayatında olayım hesap yapmasın hesap vermesin sorumluluk almasın istiyor.. Benim de öfkemi kontrol edemediğim zamanlar oluyordu ama onun kadar ağır konuşmadım hiçbir zaman. Her kavgada boşanma tehdidi her tartışmada hayatımı mahvettin diyordu sanki evliliğe zorlanmış gibi tavırlar ben sizi bu yüzden çok iyi anlıyorum bi evlilik için çok ağır sözler söylüyordu tabi sonrasında ben konuşmadığında o hiç konuşmuyordu evde sessizlik hatta bazen eve misafir davet ediyordu sanki hiçbir şey yokmuş gibi.. Üç ay önce ben artık deyim yerindeyse canıma tak ettiğini anladım ve online psikolojik destek almaya başladım. Odağım kendime kaydı yavaş yavaş evliliği bi kenara koydum kendimi ön planda tutmaya başladım. Derken bunu rahatsız etti benim değişimim kendimi sevmem falan içten içe hırs yapmış bi gece içti içti geldi beni itti ben de buna dedim ki ben seni artık tanımamıyorum benim tanıdığım X bu değil benden memnun değilse bırakıp hayatına yoluna devam edebilecek kadar güçlü biri o dedim alkolün de etkisiyle gece yarısı eşyalarını topladı çekti gitti babasının evine. Yarım saat uzaklıkta oturuyor ailesi. Tabi derin bi nefes aldım hayırlısı oldu dedim çevredekilere anlatmaya başladım (çünkü kimse onu böyle tanımıyordu) avukat araştırdım bu süre zarfında ne o aradı ne ben. Sonra benim avukatım kendisine ulaştı koşulları konuşmak için çünkü ben ekonomik konularda onunla polemiğe girmek istemiyordum parayı çok sever kendisi.. Ve avukatla konuştuktan sonra kalan eşyalarını almak benimle netleştirmek için eve geldi ve bomba haber geliyor geldiği gün hasta gibiydi ertesi gün bi daha geldi test yaptırmış kovid pozitif ve beni temaslı yazdırmış karantinaya alındık. Yani böyle bir şey anca benim başıma gelirdi diyorum karantina 4gün sonra bitiyor süreç o zaman devam edecekSiz ne yaptınız ?
ya çok zor . o koca ile çok zor . yine aynı şeyleri yapacak . siz önünüze bakın . kendinizi koruyun, kollayın .
Ailenizle yaşamanıza da gerek yok anladığım kadarıyla . çalışıyorsunuz .
Benim hayatım da daha iyi anlatılamazdı. Tek farkı alkol kullanmıyor. Onun dışında ben kendim ancak bu kadar ifade edebilirdimBenim çocuğum yok üç yıldır elimden geleni yaptım sürekli alttan aldım vs. Sorun ne derseniz kendisi aile olmanın sorumluluğunu kaldıramıyor ailesi arkadaşları ben de onlarla aynı ölçüde hayatında olayım hesap yapmasın hesap vermesin sorumluluk almasın istiyor.. Benim de öfkemi kontrol edemediğim zamanlar oluyordu ama onun kadar ağır konuşmadım hiçbir zaman. Her kavgada boşanma tehdidi her tartışmada hayatımı mahvettin diyordu sanki evliliğe zorlanmış gibi tavırlar.
insanlar öyle yaşamıyor .Ailemle yaşamayı çok isterdim ama onlar da haklı. İkinci defa bir de çocukla aile evine dönülmez. Benim istediğim huzurlu içinde sevgi olan bir hayattı. Gerçekten ciddi bir soru soracağım bütün evli insanlar mı böyle yaşıyor? Yani benim eşimden sevgi beklemem muhabbet etmek istemem anormal şeyler mi
Çünkü bana söylediği etrafına bak kim akşam eve gelip eşiyle sohbet ediyor herkes öyle yaşıyor senin beklentilerin karşılanabilecek gibi değil.insanlar öyle yaşamıyor .
evlilik bu değil.
illa ki tartışma , anlaşmazlık oluyor ama iyiliği , sevgisi , ilgisi bunları unutturmasa da tölere ediyor.
Görür görmez anlatım aynı şeyleri yaşadığımızıBenim hayatım da daha iyi anlatılamazdı. Tek farkı alkol kullanmıyor. Onun dışında ben kendim ancak bu kadar ifade edebilirdim
Aynı laflar bu kadar olmazÇünkü bana söylediği etrafına bak kim akşam eve gelip eşiyle sohbet ediyor herkes öyle yaşıyor senin beklentilerin karşılanabilecek gibi değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?