Arkadaşlar yine ben tam bir buçuk ay oldu bu süreç içerisinde tartışmalar, kırgınlıklar, içkinin arkasına sığınıp özledim muhabbetleri fakat eve dönüş yok adam resmen boşanmış ilişki durumuyla yeni arkadaşlıklar edinerek gezip tozmadığı yer kalmadan hayatına devam ediyor ama bir yandan da ne boşanma isteği ne barışma tek söylediği zamana bırakalım bende sizi çok özlüyorum ama zamanla düzelirse olur diyor.. hayatımda ilk defa bu kadar benliğimi yitirip aciz bir insan oldum çocukluğumdan bu yana sevgi eksikliğiyle büyüdüm hep bir yuvam olsun çocuğum olsun istedim fakat olana bakın napmalıyım her türlü savaşı verdim her şekilde konuşmayı denedim 2 defa kestirip attı bitti artık dedi gecesi eve geldi bizi çok özlediğini söyledi ertesi gün tekrar hayatına geri döndü.. darmadağın yıkılmış bir haldeyim kestirip atamıyorum, her gün bebeğimin yüzüne ben utanarak bakıyorum ileriyi düşünmekten kafayı yiyecem artık..