Aynı konudan ben de muzdaribim. Çoğu kişi yemeğini yapmayın çamaşırını yıkamayın işlerini görmeyin v.s demiş.İnanın hiçbiri işe yaramıyor. Hepsini denedim. Yemek yapmayınca kalkıp yumurta kırıp yiyo, yeter ki rahat rahat oyun oynasın diye hiçbir şey umrunda olmuyor. Kavga çıkarsanız da umrunda olmuyor. Vurdum kırdım defalarca tartıştım o esnada bile oyun oynuyor. Siz sinir krizi geçirirken onun kılı kıpırdamıyor. Tatlı dili de çok denedim. O an tamam dikkat edicem diyor ama sonra gene aynı. Tek avantajım çocuk yapmamış olmam. Kendime bu kötülüğü yaptım ama bir çocuğa yapamam. Aylarca karışmadığım da oldu. Oynar oynar belki bıkar diye düşündüm. Sabah dörtlere kadar oynadığı oldu ama o asla bıkmadı. Hastalık bu tedavi edilmeli. Ama onlar bizim abarttığımızı düşünüyorlar, onlara göre abartcak bi durum yok. Oysa abartılcak çok şey var. Hayat geçiyor. Çocuğunuz doğcak onun tek derdi eve gelip bir an önce oyun oynamak olucak, dısarda yürüyceksiniz onun aklında tek şey oyun, siz sürekli konusurken onun kafası oyunla meşgul olcak