Aynı konu geçen ay bizde de gündeme geldi. Eşim iş yerinde yönetici pozisyonundaydı. Ama birden o pozisyona başka biri getirilip eşim normal statüye alındı. Stres gerginlik azaldı ama maaşı da düştü biraz. Haksızlığa uğradığını düşünüp işten ayrılmaya kalktı. Başka iş bulurum dedi zor ikna ettim. Şu an piyasa durgun biraz bekle diye. Ama baya gergin günler geçirdik yeni yeni alışıyor işteki yeni durumunaİyi geceler herkese. Üç çocuk sahibi bir anneyim ve öğretmenim. Eşim 39 yaşında çalışkan bir adamdır. Büyük bir şehirde yaşarken eşimin kendi isteğiyle pek de iş imkanı bulunmayan küçük bir ile, eşim için önemli bir iş fırsatını değerlendirmek için geldik. 6 yok önce başladığı bu işte 2 kez terfi aldı ve şu an yönetici pozisyonunda çalışıyor.
Eşim başlarda geçici olduğunu düşünse de işteki stresli temposu bir türlü yavaşlamadı. Geceleri gelen telefonla bilgisayar başına geçmesi ya da iş yerine gitmesi bizim için çok olağan bir durum haline geldi. Gece uykusuzluğu, düzensiz beslenme derken kilo aldı ve sonradan diyabet sorunu baş gösterdi.
Eşim bu aralar işi bırakmak istediğini söyler oldu. Bir yanım üç çocuklu bir aile olarak düzenizimin bozulmasını kesinlikle istemiyor. Hele ki bu kadar küçük bir ilde iş bulma imkanı oldukça kısıtlıyken bir yandan da bu stresli ortamın sağlığını daha fazla bozmasını istemiyorum. Şu an ödemekte olduğumuz krediler var. Çocuklar burda okula gidiyorlar, alıştıkları bir standart var. Bu işten en az zararla çıkmak için nasıl bir hazırlık yapmalıyım. Siz bu isteği nasıl karşılardınız?
İşyeri ile ilişkileri iyiyse, karşılıklı anlaşma ile yapılabiliyor bir şeyler. Bir kaç arkadaşım anlaşma ile aldı özlük haklarını.Kendisi ayrılınca tazminat alamaz diye biliyorum. Eşim 6 senedir bu firmada çalışıyor yanlış hatırlamıyorsam 10 sene üstü çalışanlar kendileri ayrılsa bile tazminat alabiliyorlar (15 yıl da olabilir)
Eşimin sağlığından, mutluluğundan önemli değil. Eşim limon satsa yanında olurum ben. Nasıl isterse öyle yapsın derim. Çalışkan diyorsunuz. Güvenin ona. Elbet yine güzel imkanlar sunar size gün gelir.
Esinizi cok iyi anlayan biri olarak bırakıniz ayaklari geri gitmeyen bir yer bulsun kendine. Hayatta hersey para demek degilmis 1 yil boyunca yani evliligimden bu yana hersey paraymis gibi davrandim. Esimde bende doktoruz hastanede cok cok sorunlar yasadim ve birakamadim sonunda ciddi anlamda saglik problemlerim oldu stres kaynakli ve birakmak zorunda kaldim. Yeni bir yere tasinirsiniz belki daha cok mutlu olursunuz bir süre eski maddi rahatliginiz olmaz ama sonra sonra normal hayata dönersiniz. Allah korusun esiniz sağlığından olsa daha mi iyi. Kendinizi onun yerine koyunİyi geceler herkese. Üç çocuk sahibi bir anneyim ve öğretmenim. Eşim 39 yaşında çalışkan bir adamdır. Büyük bir şehirde yaşarken eşimin kendi isteğiyle pek de iş imkanı bulunmayan küçük bir ile, eşim için önemli bir iş fırsatını değerlendirmek için geldik. 6 yok önce başladığı bu işte 2 kez terfi aldı ve şu an yönetici pozisyonunda çalışıyor.
Eşim başlarda geçici olduğunu düşünse de işteki stresli temposu bir türlü yavaşlamadı. Geceleri gelen telefonla bilgisayar başına geçmesi ya da iş yerine gitmesi bizim için çok olağan bir durum haline geldi. Gece uykusuzluğu, düzensiz beslenme derken kilo aldı ve sonradan diyabet sorunu baş gösterdi.
Eşim bu aralar işi bırakmak istediğini söyler oldu. Bir yanım üç çocuklu bir aile olarak düzenizimin bozulmasını kesinlikle istemiyor. Hele ki bu kadar küçük bir ilde iş bulma imkanı oldukça kısıtlıyken bir yandan da bu stresli ortamın sağlığını daha fazla bozmasını istemiyorum. Şu an ödemekte olduğumuz krediler var. Çocuklar burda okula gidiyorlar, alıştıkları bir standart var. Bu işten en az zararla çıkmak için nasıl bir hazırlık yapmalıyım. Siz bu isteği nasıl karşılardınız?
Bana doğru gelmiyor mutlu olmadığı bir şeye zorlamak. Benim yapabileceğim şey değil. Yarıda bırakmak olarak görmüyorum.Evet elbette sağlıktan önemli değil ancak herşeyi bir iş için bırakıp küçük bir ile gidiyorsa , 3 çocuk ve krediler varsa daha akıllıca davranmak zorunda.
Limon satarak geleceğe adım atılmıyor 3 çocukla ve kredilerle.
Önce iş bulmalı sonra sonra ayrılmalı.
Hepimiz çok sıkıntılar yaşıyoruz iş hayatında , plan yapmadan hayat arkadaşımızı yarıda bırakıp buraya kadarmış denmez pat diye.
Önce bir b plani olmak zorunda.
Bana doğru gelmiyor mutlu olmadığı bir şeye zorlamak. Benim yapabileceğim şey değil. Yarıda bırakmak olarak görmüyorum.
Bunu hisseden işinden ayrılmak isteyen kadın da olabilirdi. Erkek onu böyle zorlasa söylenmeyen laf kalmaz adama burada.
Pembe olduğunu sanmıyorum düşüncemin. Dediğiniz sıkıntılar olmasa işinde mutlu olmayan eşin mutsuzluğu eve, evliliğe yansıyacak.. iki türlü de sıkıntı var işin ucunda. Maddi sıkıntı daha baskın ama manevi sıkıntısı yüzünden, iç huzuru olmadığı için evdeki huzuru kaçıran erkek de çok. Sebepsiz kavga çıkarmalar, alkole başka bağımlılıklara, oyun bağımlılığına kaymalar, aldatmaya meyil veya cinsellikte soğuma..Kabul etmek gerekir ki erkek daha sorumlu evi için.
Kadınla kıyaslanamaz erkekler ki iki taraf için de yazdım. çocuk ve borçlar varken pat diye bırakıyorum dememeli. Bir planı olmalı.
Haciz geldiğinde , elindeki evde alındığında , ya da çocukların istediği bir şeyi alamayınca bu kadar pembe dusunulemiyor maalesef.
İyi geceler herkese. Üç çocuk sahibi bir anneyim ve öğretmenim. Eşim 39 yaşında çalışkan bir adamdır. Büyük bir şehirde yaşarken eşimin kendi isteğiyle pek de iş imkanı bulunmayan küçük bir ile, eşim için önemli bir iş fırsatını değerlendirmek için geldik. 6 yok önce başladığı bu işte 2 kez terfi aldı ve şu an yönetici pozisyonunda çalışıyor.
Eşim başlarda geçici olduğunu düşünse de işteki stresli temposu bir türlü yavaşlamadı. Geceleri gelen telefonla bilgisayar başına geçmesi ya da iş yerine gitmesi bizim için çok olağan bir durum haline geldi. Gece uykusuzluğu, düzensiz beslenme derken kilo aldı ve sonradan diyabet sorunu baş gösterdi.
Eşim bu aralar işi bırakmak istediğini söyler oldu. Bir yanım üç çocuklu bir aile olarak düzenizimin bozulmasını kesinlikle istemiyor. Hele ki bu kadar küçük bir ilde iş bulma imkanı oldukça kısıtlıyken bir yandan da bu stresli ortamın sağlığını daha fazla bozmasını istemiyorum. Şu an ödemekte olduğumuz krediler var. Çocuklar burda okula gidiyorlar, alıştıkları bir standart var. Bu işten en az zararla çıkmak için nasıl bir hazırlık yapmalıyım. Siz bu isteği nasıl karşılardınız?
Evet elbette sağlıktan önemli değil ancak herşeyi bir iş için bırakıp küçük bir ile gidiyorsa , 3 çocuk ve krediler varsa daha akıllıca davranmak zorunda.
Limon satarak geleceğe adım atılmıyor 3 çocukla ve kredilerle.
Önce iş bulmalı sonra sonra ayrılmalı.
Hepimiz çok sıkıntılar yaşıyoruz iş hayatında , plan yapmadan hayat arkadaşımızı yarıda bırakıp buraya kadarmış denmez pat diye.
Önce bir b plani olmak zorunda.
ama bu tarz islerde tukenmislik sendromu cok yaygin ve sonuclari aslinda cok vahim,
bir arkadasimdan dolayi biliyorum ben de,
beynim uyusuyor diyor, kesinlikle hic bir sey dusunemez hale geliyorum diyor, ki bu adam su an benim is arkadasim ama zamaninda yoneticilik yapmis strese normalde aliskin diyebilecegim biri. ama demek ki bazi donemler farkli oluyor diye dusunuyorum ben, belki korona bile konu sahibinin esini etkileyen bir faktor olmustur.
bence cok agir bir durum,
insan o sekilde hasta olacagini bilse esinin istifa etmesini once kendisi ister degil mi,
zorlayarak hallolacak bir mesele degil ki.
Yok zorlamaz , zorlayamaz vicdanen ama bir süre sonra daha da zorlasirsa her şey aradaki ipler kopar.
Bu yüzden mutlaka iş garantisinin olması gerekiyor. Ekonomi çok sıkıntılı . İş bulmak daha da zor üstelik.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?