Eşimle zaten boşanacaktık. Adli tatil girdi araya. Bende sanalda aşık olduğum birisi ile yazışıyordum. Eşimde biliyordu. Konuyu bilenler var zaten. Eşime açık açık, ben bu yazıştığım adama aşığım. Oda benden hoşlanıyoruz dediğim halde idrak edememiş. Ona nasıl güven verdiysem, dediğimi anlamamış. Hareketlerimdeki değişimi farkedince mesajlarıma girip okumuş ve şoke olmuş. Sabahın dördünde odama dalıp, hemen defolup gidiyorsun diye beni evden kovdu. Bende şaşırdım. Sana söylemiştim zaten bu tepki neden diye, zaten gideceğim, boşanacağız. Kediler var dedim sen git istiyorsan. Suratı öfkeden kıpkırmızı ,ben şimdi çıkıyorum, akşama kadar gitmiş ol dedi. Bende akşam arkadaşıma gittim. Sabahın beşinde bana mesajlar atmaya başladı. Ben seni ilk kez kaybettiğimi hissettim. Buna dayanacağımı sanmıştım ama dayanamam, lütfen dön, bana bir şans ver. Her şeyi düzelteceğini, beni kendisine aşık edeceğini, ne istersem yapacağını, sigarayı bırakacağını, dişlerini fırçalayacağını, terapiste geleceğini vs her yolu deneyeceğini söylüyor. İlk kez böyle sözler veriyor bana. On beş yılın üstüne. Gözleri ağlamaktan davul gibi şişmiş geldi ve beni aldı. Bende üzülmesine dayanamayıp, istemeyerekte olsa onunla eve geldim. Onunla apaçık konuştuk. İlk kez. Sanalda görüştüğüm adama aşık olduğumu ve onu kafamda bitirmeden bizim için bir gelişme olamayacağını söyledim. Tamam beklerim dedi.gözlerimin içine öyle bir acı yalvarışla bakıyor ki teklifine hayır diyemedim. Ancak ne yazıkli hiç bir şey hissedemiyorum ona karşı. Sanaldaki ile acı da olsa vedalaştık, mesajları sildim, istemesemde ve engelledim. Şu anda tek düşündüğüm yinede o, unutamıyorum. Acı içindeyim. Sadece onu düşünebiliyorum. Çok büyük bir çıkmazın içindeyim. Geleceği olmayan, sonu hüsranla bitmeye mahkum bir aşk ve geleceği olan, güvenli bir sığınak ama aşk olmayan bir evlilik arasında kaldım. Büyük çıkmaza girdim.