ah ah
Ben de öyleydim canım bir düşugum oldu, hayattan koptum adeta. Eşimse bu duruma çok daha kolay adapte olmuştu, çok sinirlenmiş ve üzülmüştüm. Galiba bizim gibi hissedemiyorlar bilmiyorum. Zaten gelmesini istediğimi söyledim ve tamam dedi, yani benim için önemini bilse zaten belki aksini iddia etmeyecek ama ben onun kendinin düşünmesini bekledim, sınıfta kaldı
Hormonlardan dolayıdır o. Düşünün mens olduğumuzda bile ruh halimiz şekilden şekile giriyor. Hamilelik hele bir de ilk ise vücudun hiç tanımadığı bir şey ve hormonlar çok değişiyor. Doğal yani benceEvet mizaç meselesi sanırım. Kabullenmeyi deneyeceğim, bir de ekstra alinganim. Saçma sapan şeylere ağlarken buluyorum kendimi, inşallah doğumdan sonra her şey çok daha güzel olur, çok teşekkür ederim
Benim kendi ailem, eşimin ailesi, arkadaşlarım herkes bana sanki hastaymisim gibi davranıyorah ah
ilk hamileliğim aklıma geldi de tebessüm yerleşti yüzüme
bende nedense çok şey beklemiş eşim ve kv prenses gibi davransın istemiştim
eşim benim detaylı ultrasona falan çok hevesliydi gerçi
şimdi düşünüyorum da ne özenmişim etrafa ve dizilere
sizi kınamıyorum yanlış anlamayın bu arada
eline alsın bir bebeğini sağlıkla o zaman göreceksiniz :)
bence biraz hissettirebilirdi yalandan da olsa.
Çok haklısınız, ilgi ve alakasini doğumdan sonraya sakliyordur umarım
Evet doğru söylüyorsunuz, hormonların da oynuyor benimle
doğal olduğunu düşünmeliyim
Ya inanın benimki de muhtelemen öyle olacakIllaki heyecanlidir ama.erkekler bizler gibi olmuyor yani buyuk cogunlugu.Doguma gidecrgimiz gun sabaha kadar uyumadim.Gerci o gece saatlerce sanci da cektim ama yatakta kivrandim durdum bir yandan heyecandan gozumu kirpmamistim.Yan tarafima bir bakiyodum fosurr fosuurr uyuyodu
peki doğumdan sonra nasıl, bir anda babalıga büründü mu yani 
şimdi ikinciye hamileyim yine aynı, sanki ben hamile değilmişim gibi davranıyor. Geçenlerde sen yine bebeği görünce baba olduğunu anlayacaksin değil mi dedim. Öylece baktı ne dediğimi bile anlamadı sanırım
kişilik meselesi yani. Ben artık beklentiye girmiyorum
Cocuk dogmadan olaya tam isinamiyor cogu erkek. Disarda kalan figuran gibi su an :) hormonlari degisen, daha simdiden anneligi hisseden sizsiniz. Akli basinda, normalde de sorumluluktan kacmayan biriyse eminim ki sonrasinda da destek olacaktir. Hayirli dogumlar dilerim :)Çok haklısınız, ilgi ve alakasini doğumdan sonraya sakliyordur umarım
Evet aynen pozitifi gördüğüm anne olmuş gibi hissettim ben de
Eşim o dönemler hiçbir şey anlamadı, şimdi karnım çıkınca bir tık daha heyecanlı ama yine de baba vasfı göremiyorum açıkçası. İnşallah doğumdan sonra çok daha güzel olur her şey
Linç edilirim diye yazmadım ama bende de buna benzer şeyler oldu. Mesela ilk üç ay ben hamileliğimi hiç anlamadım. Öyle bulantı kusma falanda olmadı. Biraz biraz bebeğin hareketlerini hissedince oturdu bende ama yine de öyle çok abartmadım. Ben hep mantık insanı oldum. Bebeğe ne yaparız; ne alırız; neyi nasıl yaparsak diye düşünmekten duygulanmaya falan fırsatım olmadı. Hatta eşim baya şaşırıyordu benim halime. Çocuk doğunca bile gözlerim doldu sonra dedim ki seridina bebeğim zaten sürekli ağlayacak biri var; sen şimdi yapılacakları düşün. Bende böyle bir modelim. Eşim hüngür hüngür ağlarken ben orada hemşireyi sorularımla darlıyordum.
Böyle güzel sonlar okumak içimi çok rahatlattıBenim eşimde böyleydi yıllar sonra çok istediği kız bebeğe hamile kalabildim. Ama o beklediğim tepkiyi vermedi. Normalde çok duygusaldır da hislerini de belli eder ama bebek hareket ettiğinde karnıma bile dokunmaktan kaçardı. Sonra bebek doğunca ilk görüşte aşk başladı. Hastane de sonra ben toparlanana kadar herşeyiyle kendi ilgilendi. İşten çıkar gelir sever geri giderdi
sanırım ciddi ciddi bebek doğana kadar o psikolojiye giremiyor çoğu. Neyse ki yalnız değilmişim, kendimi şu an daha iyi hissediyorum canım teşekkür ederim
Şaşırdım yazdıklarıniza ama elbette çok normal şeyler
mizaç meselesi. Sizin gibi bir karakterim olsaydı belki de eşimin tepkilerini hiç kafama takmazdim ama hamilelik beni fazla duygusal bir insana dönüştürdü.
Haklısınız benim anlattığım kadarla sınırlı ancak hissedebildikleri şu an için. İnşallah doğumdan sonra en az benim kadar ilgili bir ebeveyn olur. Çok teşekkür ederim :))
Benimki de karnımı falan gelip seviyor arada bir ama ben hareketlerini izlemeyi çok seviyorum mesela baksana diyorum sıkılıyor izlemiyor. Ultrason fotoğraflarına bakıyoruz anlamıyor hamur gibi bir sey diyorEvet aynen pozitifi gördüğüm anne olmuş gibi hissettim ben de
sen çoraplarına bakar bakar duygulanırsın o güzelmiş der geçer böyleler
Beni hormonal değişimler çok etkiler aslında. O yüzden duygusallaşmaya başladığım an bunlar hep hormonlar dediğim için sanırım biraz daha güçlü kaldım . Yoksa isteyerek hamile kaldım ve kızım için dünyaları yakarım; o ayrıŞaşırdım yazdıklarıniza ama elbette çok normal şeyler
Yani normalde de öyle çok romantiktir desem yalan olur da hani bebek ya bu, kendi karışımı falanErkekler genel olarak kazma çok da takılmayın bence, eminim en az sizin kadar sevecektir çocuğunu. Sağlıkla büyütün
herhalde beklentim yüksekti
