Merhaba kızlar, neredeyse ağlamaklı yazıyorum bu konuyu. Gördüğünüz gibi hamileyim, ilk bebeğimiz ve gerçekten çok isteyerek hamile kaldım. Eşim de gerçekten çok istiyordu. Ama eşimin benim kadar heyecanlı olmadığına eminim. Eşimle aramızda hiçbir sıkıntı yok, gerçekten güzel bir çiftiz, birbirimize çok bağlıyız ama benimle aynı duyguları paylaşmadıgina inanıyorum sanki artık.
Birçok kişi görüyorum mesela burda eşi sanki kendinden daha heyecanlı, daha istekli hareket ediyor. Saatlerce karnına elini koyup tekmesini bekliyor babalar. Benim eşim böyle değil. Bu hafta detayli ultrason var mesela, birlikte gideriz diye hayal ettim açıkçası. Ama bunu yapabilmek için telafi amacıyla gece vs çalışması gerekecek, başka türlü izin alamadi. Daha önce hiçbir muayenemize is saatlerinden ve pandemiden dolayı birlikte giremedik ama detayliya birlikte girebiliyoruz. Ondan hiç şüphesiz birlikte gidecegimizi düşünmesini bekledim mesela. İnsan bebeğini merak etmez mi? Daha önce yaptıranlar bilir ki önemli bir muayene. Cinsiyetini öğreneceğiz, sağlıklı olup olmadığını vs.. O ise bana soruyor, geleyim mi ben de yoksa kendin mi gidersin diye. Eğer gelemezsem de videolari, fotoğrafları olacak verecekler sana zaten diyor. Yani sanki 10. bebeğimiz. Sesimin değiştiğini anlayınca tamam gece çalışırım dedi ama is isten geçti açıkçası, üzüldüm.
Bir anne olarak daha yoğun hissetmem evet normal ama böyle de olmamalı gibi sanki.
Beni anlayan var mı?
