Biz de de aynı durum var ama bizimkini biraz ben başlattım o da cehaletiyle devam ettirdi. İlk evlendiğimiz zamanlarda o kadar çok uyuşamadığımız nokta vardı ki, ben sık sık boşanmak da evlenmek kadar normal diyordum. Biz yapamayacağız sanırım diyordum. Sonra ben bıraktım ve aradan 2 yıl geçtikten sonra o başladı. Her tartışmada eşya toplar, ortak mallarımızın bölüşümünü sesli bir şekilde planlar, sonra da arkadaşında kalmak üzere evi terkeder. Ben de kavga sırasında daha çok bağıran çağıran ve çileden çıkmış kişi olarak onu geri döndürürüm. Haklıyım aslında da duygusal olarak tek başıma ve zayıfım. Bir arkadaşın dediği gibi, ben de kendimi hazırlıyorum artık o sona. Duya duya etkilenmez olmadım, halen etkileniyorum ama sadece kafamda sürekli boşanma süreci ve sonrasına dair planlar yaparken buluyorum kendimi 
