Esim ve ailesi

Karbeyaz08

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
4 Şubat 2021
43
11
Merhabalar,
Iki buçuk yıllık evliyim ve bir bebeğim var. Eşimle severek evlendik. Nişanlıyken aslında eşimin ailesinde bir takım tuhaflıklar fark etmiştim ama eşimin bana karsi hicbir kötü tutumu olmadığı için ve sonuçta ayrı yaşayacağımız için en çok da eşime kiyamadığım için ayrılmadım. Ama evlenince sorunlar başladı. Annesi sürekli bize karışıyordu. Eşimle ikimiz de kpss ye hazırlanıyordum , evlenince evden hiç çıkmayıp ders çalıştık. Sonra eşim atandı. Doğuya yerleştik. Ben hâlâ sınava hazırlanıyordum, yazları tatil olduğu için memlekete gididyoruz ve kpss de yazın olduğu için ben yine sınava hazırlanıyorum. Kayinvalidem sürekli benim dedikodumu yapan oğluyla sevgimizi kıskanan bir insan, yani oğlu beni dövse sovse belki kıskanmayacak ama bizim birbirimize duskunlugumuz onu çok rahatsız eder, sürekli bana laf sokar dedikodumu yapar, sınavı kazanmaz inşallah, evde yemeği kim yapacak... gibisinden konuşur ben de bunlara gelemem ve hep eşimin başına geçerim. Sonra da kavga. Esim hiç annesine laf ettirmez hep beni haksız bulur evlenmeden önce böyle olduğunu bilseydim vazgeçerdim ama beni cok yanılttı çok hayal kırıklığına uğradım. Kayinvalidem beni bütün aileye düşman etti yavaş yavaş, kimle iyi anlaşıyorsam aramı bozdu. Nedeni benim sınava hazırlanıyor olmam diye düşünüyorum. Çünkü sürekli onun yanına gitmiyorum,onunla gezmiyorum, dedikodu yapmıyorum diye... başka da bir neden bulamadim.ilk önce kayınpederimi soğuttu benden. O da sürekli sınavımı sorup duruyor. Babama kazanmasına gerek yok oğlumun maaşı ikisine yeter diyor. Daha ben kazanmadan millette bir telaş yaşanıyor, bize geldiklerinde kitap görseler tuhaf bakılıyor. Esim kazandı ve biz doğuya yerleştik çok sukur uzaklastik. Ama her yaz sürekli bizi rahatsız edip karışıyorlar. Bu sene malesef eşimin küçük kardeşini kaybettik. Pandemi sebebiyle de okullar açılmayınca 6 ay memlekette kaldık. 6 aylık hamileydim kardeşi vefat ettiğinde ve çok zor günler geçirdik. Bu süreçte 1 ay boyunca kv gidip geliyorduk evimiz iki sokak ötedeydi. Sabah gidip gece dönerdik. Sonra benim doğumum yaklaştıkça ben bazen gitmemeye başladım. Bazen de gün içinde kendi evime gidip dinlenirdim . Burda eve gdip dinleniyorum diye laf ediliyor. Cenaze zamanı kv beni bütün gelen gidene rezil etti öncesinde, hep oturuyorsun diye milletin içinde bağırdı durdu.. Ben şok.. orda iş yapacak bir sürü kişi varken her şeyi benden bekledi ki hamileliğim sorunlu, kanamalı geçiyordu. Oğlunun acısıyla bile benle uğraşmaya devam etti. Cok sasirdim. Herkesin içinde hele bağırmaları beni çok soğuttu. Zaten ev cenaze evi gibi değildi. herkes yarın ne yiyeceğini konuşuyordu, yok sarma yapalim, yok börek şaşkınlık içindeydim. O surecte yasamadigim sey kalmadi. Arabamizi esimin abisigil surekli alip gezmeye gidiyorlardi (onlar da pandemiden dolayi islerinin oldugu yerlere dönemediler. ) ben minibuslerle hastaneye gidiyordum kanamam olurdu arabamiz hic bizde kalmadi, bir buyuk abisi bir kucuk abisi surekli benim hamile oldugumu, bize lazim oldugunu bildikleri halde alıp Bodrum'a Marmaris'e gezmeye giderlerdi. Sonra benim kanamam oldu yine minibüs, taksi... Birgün eşim lazim oluyor, doğum yaklaştı diye arabayı istedi, kıyamet koptu,yok küfürler bilmem neler, karı ağızlı demeler eşimle bana neler dedi büyük abisi ,arabamızı istedik diye, iste bundan sonra iş çığrından çıktı. Eşim bana karsi çok değişti her şeyde bana yardım ederdi, ben ders çalışıyorum diye bana evde yemek bile yaptırmazdı. Bu olaydan sonra doğum yaptım sezeryanli olarak, dikişlerim iyileşmedigi halde bebek bir yandan halsiLik bir yandan, bu durumlarda bile hiç yardım etmez oldu ve aşırı sinirliydi bana karsi. Dogumdan sonra Ailemin evinde kalmak istemistim ama babam ayıp olur diye izin vermedi kendi evimizde kaldik. Doğum sorasında yalnizdim, esim de hic yardim etmedigi gibi surekli kavga cikardi.kucuk bebegimiz varken ustume yurudu. Kayinvalidemin 2 senedir yapamadigini abisi 2 dk yaptı, eşimi soğuttu benden, hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti sonrası çok sıkıntılı geçti. Bir gün eşim lambayı kapat dedim diye olay çıkardı, bana kafanı koparırım dedi kavga çıkartası varmış resmen ben bu olaydan sonra çok soğudum 1 aylık bebeğim var ustelik toparlayamadım kendimi. Kardeşinin acısına vermeye çalıştım ama biliyorum o abisisn lafindan sonra bana karsi değişti. Esim ailede sürekli ezilen bir şeye sesi çıkmayan biri o yüzden abileri babası annesi eşime ve bizim evliligimize çok karışır her şeyi de söylerler küçük abisi de evli ama ona kimse karışamaz eltim de o yüzden çok rahattır. Ama bizim hamileyken kendi arabamızı elimizden alacak kadar bize karışırlar. Bu durumu bu sene yeni Anladim malesef. Ama her şeye rağmen eşimin benden soğumasını bana o lafları etmesine dayanamıyorum. Abisiyle doğumdan önce barıştılar bi özür bile dilemedi bizden yüzsüz yüzsüz çocuğumu okşadı.bir de bunlar ailecek doğum olunca benim ailemi kıskanmaya başladılar oraya gitmemizi istemediler onların gelmesini istemediler eşim de ailemin evine gittiğimizde yuzu asık olurdu çocuğu sevdirmek istemezdi kendi ailesinin yanında çocuğu elimden alıp hep beraber severlerdi ven uzakta kalırdım. Eşimden doğumdan sonra o kadar korktum ki artik nasıl davranacağımı bilemiyordum . Babam da hep beni haksız bulur orası ayrı mevzu . Kendisi bi yapida
Olduğu için önceden kaç kere baba doğumda yanınızda kalayım dediğimde beni kabul etmedi kendi eviniz varken olmaz dedi beni çok kırdı babama da artik bu saatten sonra gidemedim. Tek çarem geri dönüştü. Sonunda biletleri aldık, doğuya döndük. Esim eski haline dönmeye başladı ama ben ondan soğudum, su an tam eskisi gibi ama ben olamıyorum. Boyle ne yapacağımı da bilemiyorum. Çocuk olmasa çoktan ayrılmıştım, hazmedemiyorum başkaları yüzünden bu hale gelmeyi, onu yine eskisi gibi sevmek istiyorum ama olmuyor, bana çok hakaret etti, unutamiyorum.
 
Son düzenleme:
Merhaba,
Çok konuşma dilinde yazmışsınız.Noktalar virgüller nerde 😃

Arabamizi esimin abisigil surekli alip gezmeye gidiyorlardi (onlar da pandemiden dolayi islerinin oldugu yerlere dönemediler. ) ben minibuslerle hastaneye gidiyordum kanamam olurdu arabamiz hic bizde kalmadi, bi buyuk abisi bi kucuk abisi surekli benim hamile oldugumu, bize lazim oldugunu bildikleri halde alıp bodruma marmarise gezmeye giderlerdi.
Ben olsam ihbar ederdim.

Ayrıca cenaze evinde sarma duyduğum, gördüğüm bir hareket değil.
 
Evet, anlatacak o kadar cok sey vardi ki alelacele yazdim o yuzden, bir de sanirim takinti yaptim biriyle paylaşmazsam gecenin bu saatinde kavga çıkaracağım.
 
çocuk olmasa çoktan ayrılmıştım hazmedemiyorum başkaları yüzünden bu hale gelmeyi onu yine eskisi gibi sevmek istiyorum ama olmuyor bana çok hakaret etti unutamiyorum.
Başkaları yüzünden değil eşiniz yüzünden bu haldesiniz. Sevemiyorsunuz çünkü sevilecek bir tarafı yok. Eşiniz, ailesi ve hatta kendi babanız bile empati yoksunu, baskıcı, korkunç insanlar. Kusura bakmayın.. Kpss ye hazırlanın, kazanın ve kimseye muhtaç olmayın. Onlar değişmeyeceğine göre siz değişin ve güçlü bir kadın olun. Çocuğu bahane etmeyin. Sağlıklı anne sağlıklı çocuk, gelecek demek.
 
eşiniz bütün aile bireyleri tarafından ezildiği için, o da onu ezmeyeni ezmeye çalışıyor
bu döngü hiç şaşmaz. ailesine sesini çıkaramayınca, sesini çıkaracağı bir siz kalıyorsunuz.
ben size hak verdim, şimdiden sonra değişse de muhtemelen bunları unutamayacaksınız
ve o da en ufak aile konusunda yine size saldıracak.
bebeğiniz de çok küçük. umarım her şey yolunda gider sizin için
boşanın diyemiyorum, zira bunu diyecek insan ben değilim
ama güçlü kalıp, sınava çalışmaya devam edin
 
Eşinize kıyamayıp ayrılmamışsınız baştan ama o ve ailesi size pek güzel kıymış, bu birinci yakaladığım. 2. İse bana çok düşkün demişsiniz ya düşkün olsa idi, ne dolduruşa gelir ne de sizi ezdirirdi. Eşiniz vasat biri.

Kayıpları evet çok üzücü ama hayat bir yandan devam ediyor, sebebi sizmişsiniz gibi size neden yüklenildi? Üstelik millet gezmelerdeyken, hem de sizin arabanızla...


Mesafeli olmak yapabileceğiniz en doğru şey, bir de eşinizle açıkça konuşun duygularınızı dile dökün sakince. Etkili olabilir ve kendini toplayabilir sonrası için belki. Bazı insanlar ayna tutulmadan dışardan nasıl göründüklerini bilmezler ne yazık ki.
 
Başkaları yüzünden değil eşiniz yüzünden bu haldesiniz. Sevemiyorsunuz çünkü sevilecek bir tarafı yok. Eşiniz, ailesi ve hatta kendi babanız bile empati yoksunu, baskıcı, korkunç insanlar. Kusura bakmayın.. Kpss ye hazırlanın, kazanın ve kimseye muhtaç olmayın. Onlar değişmeyeceğine göre siz değişin ve güçlü bir kadın olun. Çocuğu bahane etmeyin. Sağlıklı anne sağlıklı çocuk, gelecek demek.
Yok vazgecmem hazirlanmaya devam ediyorum, tesekkur ederim.
 
Balık baştan kokmuş ama senin alıcılar kapalıydı galiba ya da evlenmek tatlı geldi böyle zorba biriyle :KK12:
Sorun orda zaten, zorba değildi. Evlendikten sonra ailesiyle sorunlar başlayınca böyle oldu nasıl bilebilirdim ki. Iki kişiyken kimse karışmazken kafalar uyumlu gibiydi.
 
Eşinize kıyamayıp ayrılmamışsınız baştan ama o ve ailesi size pek güzel kıymış, bu birinci yakaladığım. 2. İse bana çok düşkün demişsiniz ya düşkün olsa idi, ne dolduruşa gelir ne de sizi ezdirirdi. Eşiniz vasat biri.

Kayıpları evet çok üzücü ama hayat bir yandan devam ediyor, sebebi sizmişsiniz gibi size neden yüklenildi? Üstelik millet gezmelerdeyken, hem de sizin arabanızla...


Mesafeli olmak yapabileceğiniz en doğru şey, bir de eşinizle açıkça konuşun duygularınızı dile dökün sakince. Etkili olabilir ve kendini toplayabilir sonrası için belki. Bazı insanlar ayna tutulmadan dışardan nasıl göründüklerini bilmezler ne yazık ki.
Çok söyledim ama büyülenmiş gibi ailesi konusunda laf ettirmiyor hep hakaretle bitiyor sonu ne yapacağımı bilemiyorum artık her şeyin farkına o 6 aylık süreçte vardım ne yazıkki
 
eşiniz bütün aile bireyleri tarafından ezildiği için, o da onu ezmeyeni ezmeye çalışıyor
bu döngü hiç şaşmaz. ailesine sesini çıkaramayınca, sesini çıkaracağı bir siz kalıyorsunuz.
ben size hak verdim, şimdiden sonra değişse de muhtemelen bunları unutamayacaksınız
ve o da en ufak aile konusunda yine size saldıracak.
bebeğiniz de çok küçük. umarım her şey yolunda gider sizin için
boşanın diyemiyorum, zira bunu diyecek insan ben değilim
ama güçlü kalıp, sınava çalışmaya devam edin
Teşekkür ederim. Devam ediyorum. Ondan vazgeçmem çok az kaldi artik çok çabaladım olacak inşallah.
 
Ee ailesinde bi takım tuhaflıklar sezdim yazmışsın nişanlıyken ona istinaden dedim
Yani basit gördüm ve eşimin bölümünün puanları çok düşüktü ve atanması kolay olduğu için nasılsa seneye gideceğiz diye sorun etmedim acikcasi. Bu sene 6 ay orda kalmamiz bitirdı bizi.
 
Merhabalar,
Iki buçuk yıllık evliyim ve bir bebeğim var. Eşimle severek evlendik. Nişanlıyken aslında eşimin ailesinde bir takım tuhaflıklar fark etmiştim ama eşimin bana karsi hicbir kötü tutumu olmadığı için ve sonuçta ayrı yaşayacağımız için en çok da eşime kiyamadığım için ayrılmadım. Ama evlenince sorunlar başladı. Annesi sürekli bize karışıyordu. Eşimle ikimiz de kpss ye hazırlanıyordum , evlenince evden hiç çıkmayıp ders çalıştık. Sonra eşim atandı. Doğuya yerleştik. Ben hâlâ sınava hazırlanıyordum, yazları tatil olduğu için memlekete gididyoruz ve kpss de yazın olduğu için ben yine sınava hazırlanıyorum. Kayinvalidem sürekli benim dedikodumu yapan oğluyla sevgimizi kıskanan bir insan, yani oğlu beni dövse sovse belki kıskanmayacak ama bizim birbirimize duskunlugumuz onu çok rahatsız eder, sürekli bana laf sokar dedikodumu yapar, sınavı kazanmaz inşallah, evde yemeği kim yapacak... gibisinden konuşur ben de bunlara gelemem ve hep eşimin başına geçerim. Sonra da kavga Esim hiç annesine laf ettirmez hep beni haksız bulur evlenmeden önce böyle olduğunu bilseydim vazgeçerdim ama beni cok yanılttı çok hayal kırıklığına uğradım. Kayinvalidem beni bütün aileye düşman etti yavaş yavaş, kimle iyi anlaşıyorsam aramı bozdu. Nedeni benim sınava hazırlanıyor olmam diye düşünüyorum. Çünkü sürekli onun yanına gitmiyorum,onunla gezmiyorum, dedikodu yapmıyorum diye... başka da bir neden bulamadim.ilk önce kayınpederimi soğuttu benden. O da sürekli sınavımı sorup duruyor. Babama kazanmasına gerek yok oğlumun maaşı ikisine yeter diyor. Daha ben kazanmadan millette bir telaş yaşanıyor, bize geldiklerinde kitap görseler tuhaf bakılıyor. Esim kazandı ve biz doğuya yerleştik çok sukur uzaklastik. Ama her yaz sürekli bizi rahatsız edip karışıyorlar. Bu sene malesef eşimin küçük kardeşini kaybettik. Pandemi sebebiyle de okullar açılmayınca 6 ay memlekette kaldık. 6 aylık hamileydim kardeşi vefat ettiğinde ve çok zor günler geçirdik. Bu süreçte 1 ay boyunca kv gidip geliyorduk evimiz iki sokak ötedeydi. Sabah gidip gece dönerdik. Sonra benim doğumum yaklaştıkça ben bazen gitmemeye başladım. Bazen de gün içinde kendi evime gidip dinlenirdim . Burda eve gdip dinleniyorum diye laf ediliyor. Cenaze zamanı kv beni bütün gelen gidene rezil etti öncesinde, hep oturuyorsun diye milletin içinde bağırdı durdu.. Ben şok.. orda iş yapacak bir sürü kişi varken her şeyi benden bekledi ki hamileliğim sorunlu, kanamalı geçiyordu. Oğlunun acısıyla bile benle uğraşmaya devam etti. Cok sasirdim. Herkesin içinde hele bağırmaları beni çok soğuttu. Zaten ev cenaze evi gibi değildi. herkes yarın ne yiyeceğini konuşuyordu, yok sarma yapalim, yok börek şaşkınlık içindeydim. O surecte yasamadigim sey kalmadi. Arabamizi esimin abisigil surekli alip gezmeye gidiyorlardi (onlar da pandemiden dolayi islerinin oldugu yerlere dönemediler. ) ben minibuslerle hastaneye gidiyordum kanamam olurdu arabamiz hic bizde kalmadi, bir buyuk abisi bir kucuk abisi surekli benim hamile oldugumu, bize lazim oldugunu bildikleri halde alıp Bodrum'a Marmaris'e gezmeye giderlerdi. Sonra benim kanamam oldu yine minibüs, taksi... Birgün eşim lazim oluyor, doğum yaklaştı diye arabayı istedi, kıyamet koptu,yok küfürler bilmem neler, karı ağızlı demeler eşimle bana neler dedi büyük abisi ,arabamızı istedik diye, iste bundan sonra iş çığrından çıktı. Eşim bana karsi çok değişti her şeyde bana yardım ederdi, ben ders çalışıyorum diye bana evde yemek bile yaptırmazdı. Bu olaydan sonra doğum yaptım sezeryanli olarak, dikişlerim iyileşmedigi halde bebek bir yandan halsiLik bir yandan, bu durumlarda bile hiç yardım etmez oldu ve aşırı sinirliydi bana karsi. Dogumdan sonra Ailemin evinde kalmak istemistim ama babam ayıp olur diye izin vermedi kendi evimizde kaldik. Doğum sorasında yalnizdim, esim de hic yardim etmedigi gibi surekli kavga cikardi.kucuk bebegimiz varken ustume yurudu. Kayinvalidemin 2 senedir yapamadigini abisi 2 dk yaptı, eşimi soğuttu benden, hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti sonrası çok sıkıntılı geçti. Bir gün eşim lambayı kapat dedim diye olay çıkardı, bana kafanı koparırım dedi kavga çıkartası varmış resmen ben bu olaydan sonra çok soğudum 1 aylık bebeğim var ustelik toparlayamadım kendimi. Kardeşinin acısına vermeye çalıştım ama biliyorum o abisisn lafindan sonra bana karsi değişti. Esim ailede sürekli ezilen bir şeye sesi çıkmayan biri o yüzden abileri babası annesi eşime ve bizim evliligimize çok karışır her şeyi de söylerler küçük abisi de evli ama ona kimse karışamaz eltim de o yüzden çok rahattır. Ama bizim hamileyken kendi arabamızı elimizden alacak kadar bize karışırlar. Bu durumu bu sene yeni Anladim malesef. Ama her şeye rağmen eşimin benden soğumasını bana o lafları etmesine dayanamıyorum. Abisiyle doğumdan önce barıştılar bi özür bile dilemedi bizden yüzsüz yüzsüz çocuğumu okşadı.bir de bunlar ailecek doğum olunca benim ailemi kıskanmaya başladılar oraya gitmemizi istemediler onların gelmesini istemediler eşim de ailemin evine gittiğimizde yuzu asık olurdu çocuğu sevdirmek istemezdi kendi ailesinin yanında çocuğu elimden alıp hep beraber severlerdi ven uzakta kalırdım. Eşimden doğumdan sonra o kadar korktum ki artik nasıl davranacağımı bilemiyordum . Babam da hep beni haksız bulur orası ayrı mevzu . Kendisi bi yapida
Olduğu için önceden kaç kere baba doğumda yanınızda kalayım dediğimde beni kabul etmedi kendi eviniz varken olmaz dedi beni çok kırdı babama da artik bu saatten sonra gidemedim. Tek çarem geri dönüştü. Sonunda biletleri aldık, doğuya döndük. Esim eski haline dönmeye başladı ama ben ondan soğudum, su an tam eskisi gibi ama ben olamıyorum. Boyle ne yapacağımı da bilemiyorum. Çocuk olmasa çoktan ayrılmıştım, hazmedemiyorum başkaları yüzünden bu hale gelmeyi, onu yine eskisi gibi sevmek istiyorum ama olmuyor, bana çok hakaret etti, unutamiyorum.
Maalesef bu aileler soğtuyor bizleri eşlerimizden ...yıllarca yaşadım bu yazdıklarının çoğunu üstelik aynı binada yaşıyoruz ...onlar yüzünden az ağlamadım ..az soğumadım eşimden nefret bile ettim dokunmasına bile tahammül edemediğim zamanlar oldu...17 yıldır ilk lez bu kış pandemi sebebiyle köyden gelmediler,gelemediler...
Allahım dünya varmış diyorum herşey o kadar harika o kadar mükemmelki böyle bir yaşam da varmış diyorum kendi kendime hiç bitmesin istiyorum bu kış..gelemesinler..bizde hep böyle çok mutlu olalım...şükrediyorum Allaha iyiki yoklar diye...
Gelelim size en azından doğuda yaşıyorsunuz ayrı şehirlerde ve evinize döndüğünüzde onlar olmuyor hayatınızda ...öncelikle buna şükür etmelisiniz ya iç içe yaşasaydınız?
Eşinizden soğumakta haklısınız o ayrı ama zamanla düzelir diye düşünüyorum lohusa halinde yaşanılan hiçbir şey unutulmuyor maalesef..bende çok acılar yaşadım ailesi yüzünden..
Acılarınızı elbet unutmayacaksınız ama zamanla hafifleyecek merak etmeyin..
Kaynananıza gelince taktik uygulayın sizi kıskanıyorsa eşinizle aranız kötüymüş gibi davranın ancak o zaman düşer yakanızdan en azından ben öyle kurtuldum 😀evde aşkımız nirvana iken onların yanında geçinemeyen çifti oynayarak...
Babanız a gelince ayıp etmiş tabi üzüldüm gerçekten baba böyle yaparsa el neler yapmaz değilmi...çok merak ediyorum rahatsızlansa size ihtiyacı olduğunda gitmeseniz ne düşünürdü acaba ...zamanla anlayacaktır hatasını anlamazsa da sen anlat görsün bakalım
Eşine gelince evet çok hatalı ama hep söylüyorum evlilikler hamilelik lohusalık dizi filmlerdeki gibi eşini baş tacı etmiyor hiçbir erkek
Yaşıda gençse hele hiç kaldıramıyorlar çocuğu...
Bence bir erkekle 35 inde evlenip 40 inde çocuk yapacaksın anca o zaman mutlu edilirsin..
Lohusalık kadından çok erkeğin psikolojisini bozuyor nedense..
Ve son olarak kesinlikle sınavı savsaklama en önemlisi o çünkü eşine güvenme sakın önce kendinsin unutma...
 
"Ailesi kötü ama nişanlım iyi" lafını kullanan tüm bayanlara sesleniyorum.
Evlendiğinizde eşiniz aileci olacak ve o kötü aileye ezdirecek sizi.
Size gelirsek soğumakta çok haklısınız ama bebeğiniz var. Madem eşiniz düzeldi geçmişi unutmaya çalışın ve asla ailesinin olduğu sehre geri dönmeyin.
Zaman Her şeyin ilacı.
 
Merhabalar,
Iki buçuk yıllık evliyim ve bir bebeğim var. Eşimle severek evlendik. Nişanlıyken aslında eşimin ailesinde bir takım tuhaflıklar fark etmiştim ama eşimin bana karsi hicbir kötü tutumu olmadığı için ve sonuçta ayrı yaşayacağımız için en çok da eşime kiyamadığım için ayrılmadım. Ama evlenince sorunlar başladı. Annesi sürekli bize karışıyordu. Eşimle ikimiz de kpss ye hazırlanıyordum , evlenince evden hiç çıkmayıp ders çalıştık. Sonra eşim atandı. Doğuya yerleştik. Ben hâlâ sınava hazırlanıyordum, yazları tatil olduğu için memlekete gididyoruz ve kpss de yazın olduğu için ben yine sınava hazırlanıyorum. Kayinvalidem sürekli benim dedikodumu yapan oğluyla sevgimizi kıskanan bir insan, yani oğlu beni dövse sovse belki kıskanmayacak ama bizim birbirimize duskunlugumuz onu çok rahatsız eder, sürekli bana laf sokar dedikodumu yapar, sınavı kazanmaz inşallah, evde yemeği kim yapacak... gibisinden konuşur ben de bunlara gelemem ve hep eşimin başına geçerim. Sonra da kavga Esim hiç annesine laf ettirmez hep beni haksız bulur evlenmeden önce böyle olduğunu bilseydim vazgeçerdim ama beni cok yanılttı çok hayal kırıklığına uğradım. Kayinvalidem beni bütün aileye düşman etti yavaş yavaş, kimle iyi anlaşıyorsam aramı bozdu. Nedeni benim sınava hazırlanıyor olmam diye düşünüyorum. Çünkü sürekli onun yanına gitmiyorum,onunla gezmiyorum, dedikodu yapmıyorum diye... başka da bir neden bulamadim.ilk önce kayınpederimi soğuttu benden. O da sürekli sınavımı sorup duruyor. Babama kazanmasına gerek yok oğlumun maaşı ikisine yeter diyor. Daha ben kazanmadan millette bir telaş yaşanıyor, bize geldiklerinde kitap görseler tuhaf bakılıyor. Esim kazandı ve biz doğuya yerleştik çok sukur uzaklastik. Ama her yaz sürekli bizi rahatsız edip karışıyorlar. Bu sene malesef eşimin küçük kardeşini kaybettik. Pandemi sebebiyle de okullar açılmayınca 6 ay memlekette kaldık. 6 aylık hamileydim kardeşi vefat ettiğinde ve çok zor günler geçirdik. Bu süreçte 1 ay boyunca kv gidip geliyorduk evimiz iki sokak ötedeydi. Sabah gidip gece dönerdik. Sonra benim doğumum yaklaştıkça ben bazen gitmemeye başladım. Bazen de gün içinde kendi evime gidip dinlenirdim . Burda eve gdip dinleniyorum diye laf ediliyor. Cenaze zamanı kv beni bütün gelen gidene rezil etti öncesinde, hep oturuyorsun diye milletin içinde bağırdı durdu.. Ben şok.. orda iş yapacak bir sürü kişi varken her şeyi benden bekledi ki hamileliğim sorunlu, kanamalı geçiyordu. Oğlunun acısıyla bile benle uğraşmaya devam etti. Cok sasirdim. Herkesin içinde hele bağırmaları beni çok soğuttu. Zaten ev cenaze evi gibi değildi. herkes yarın ne yiyeceğini konuşuyordu, yok sarma yapalim, yok börek şaşkınlık içindeydim. O surecte yasamadigim sey kalmadi. Arabamizi esimin abisigil surekli alip gezmeye gidiyorlardi (onlar da pandemiden dolayi islerinin oldugu yerlere dönemediler. ) ben minibuslerle hastaneye gidiyordum kanamam olurdu arabamiz hic bizde kalmadi, bir buyuk abisi bir kucuk abisi surekli benim hamile oldugumu, bize lazim oldugunu bildikleri halde alıp Bodrum'a Marmaris'e gezmeye giderlerdi. Sonra benim kanamam oldu yine minibüs, taksi... Birgün eşim lazim oluyor, doğum yaklaştı diye arabayı istedi, kıyamet koptu,yok küfürler bilmem neler, karı ağızlı demeler eşimle bana neler dedi büyük abisi ,arabamızı istedik diye, iste bundan sonra iş çığrından çıktı. Eşim bana karsi çok değişti her şeyde bana yardım ederdi, ben ders çalışıyorum diye bana evde yemek bile yaptırmazdı. Bu olaydan sonra doğum yaptım sezeryanli olarak, dikişlerim iyileşmedigi halde bebek bir yandan halsiLik bir yandan, bu durumlarda bile hiç yardım etmez oldu ve aşırı sinirliydi bana karsi. Dogumdan sonra Ailemin evinde kalmak istemistim ama babam ayıp olur diye izin vermedi kendi evimizde kaldik. Doğum sorasında yalnizdim, esim de hic yardim etmedigi gibi surekli kavga cikardi.kucuk bebegimiz varken ustume yurudu. Kayinvalidemin 2 senedir yapamadigini abisi 2 dk yaptı, eşimi soğuttu benden, hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti sonrası çok sıkıntılı geçti. Bir gün eşim lambayı kapat dedim diye olay çıkardı, bana kafanı koparırım dedi kavga çıkartası varmış resmen ben bu olaydan sonra çok soğudum 1 aylık bebeğim var ustelik toparlayamadım kendimi. Kardeşinin acısına vermeye çalıştım ama biliyorum o abisisn lafindan sonra bana karsi değişti. Esim ailede sürekli ezilen bir şeye sesi çıkmayan biri o yüzden abileri babası annesi eşime ve bizim evliligimize çok karışır her şeyi de söylerler küçük abisi de evli ama ona kimse karışamaz eltim de o yüzden çok rahattır. Ama bizim hamileyken kendi arabamızı elimizden alacak kadar bize karışırlar. Bu durumu bu sene yeni Anladim malesef. Ama her şeye rağmen eşimin benden soğumasını bana o lafları etmesine dayanamıyorum. Abisiyle doğumdan önce barıştılar bi özür bile dilemedi bizden yüzsüz yüzsüz çocuğumu okşadı.bir de bunlar ailecek doğum olunca benim ailemi kıskanmaya başladılar oraya gitmemizi istemediler onların gelmesini istemediler eşim de ailemin evine gittiğimizde yuzu asık olurdu çocuğu sevdirmek istemezdi kendi ailesinin yanında çocuğu elimden alıp hep beraber severlerdi ven uzakta kalırdım. Eşimden doğumdan sonra o kadar korktum ki artik nasıl davranacağımı bilemiyordum . Babam da hep beni haksız bulur orası ayrı mevzu . Kendisi bi yapida
Olduğu için önceden kaç kere baba doğumda yanınızda kalayım dediğimde beni kabul etmedi kendi eviniz varken olmaz dedi beni çok kırdı babama da artik bu saatten sonra gidemedim. Tek çarem geri dönüştü. Sonunda biletleri aldık, doğuya döndük. Esim eski haline dönmeye başladı ama ben ondan soğudum, su an tam eskisi gibi ama ben olamıyorum. Boyle ne yapacağımı da bilemiyorum. Çocuk olmasa çoktan ayrılmıştım, hazmedemiyorum başkaları yüzünden bu hale gelmeyi, onu yine eskisi gibi sevmek istiyorum ama olmuyor, bana çok hakaret etti, unutamiyorum.
Tam diyecektim ki severek evlenmişsiniz yazık etme ailesi hakkında kötü konuşma bozulmasın aranız ama olan olmuş...Üzüldüm ne diyeyim ki.Kanaman olduğu halde minibüslerde sürünmen, acılı kaynananın aklı başından gideceği yerde seninle uğraşması, kayınlarının acıdan sonra gezme derdinde olması...Bunlar çok iğrenç ve bunları göremeyen bir eşin var üzgünüm...Umarım hakkında hayırlısı olur...
 
Sorunun ailesi değil eşin olduğunu anlamışsın ondan soğumuşsun.
Eşin yönetilen, ezilen olunca doğal olarak seni de onun bir uzvu gibi görüp öyle davranıyorlar.
Aksi davranışa tahammül yok.
Yani alsında bu bir savaş.
Kpss yi bırakma atan, böyle devam ederse çocuğu bahane etme yoluna bak.
Senin atanmanı istememelerinin sebebi atanırsan daha özgür olacağın, istedikleri gibi rahatça seni de yönetemeyecek olmalarının bilincinde olmaları.
He aklını kullanmazsan atanınca da rahat yönetirler.
Sen sorunu eşinle çözeceksin.
 
X