Merhabalar…Eşim ve arkadaşları konu. Şöyle söyleyeyim çocukluktan beri samimi olduğu bir ortamı var daha sonra herkes evlenmiş ve eşleri de dahil olmaya başlamış. Yani uzun süren arkadaşlıkların içine girdim, kendi çalıştığım şehri arkadaşlarımı ortamımı bırakarak. Bu arada eşimin uzun süren bir ilişkisi varmış o da o ortamda herkesle arkadaşmış önceden. Şimdi ben ortama geldim. Sorun şu kabullenemediler sanki beni. Elimden geleni yapıyorum kendi kişiliğimi kaybetmeden mesafeliyim çünkü hemen samimi olamıyorum ama konuşkan biriyim. Ortama girince kimse doğru düzgün sohbet etmiyor benle. Kızlar kendi arasında gruplaşmaya başlıyor. Belki de ortak bir konumuz yok bilemiyorum. Öğretmen olduğumu öğrenince sanki biraz daha uzaklaşmaya başladılar. Hava atmayı tarz giyinmeyi marka takılmayı gece hayatını ve alkolü seven tarzdalar. Sanırım ben biraz daha ağır başlıyım. Eşime ayak uydurmaya çalışıyorum ama ortamda çok zorlanıyorum. Zor günler geçirdim bir kere bile geçmiş olsun demediler. İyi gün insanları mı acaba diyorum…Eşim onlarla iyi olmamı istedi bir zaman ama olmadı. O da farkında aslında bana seni kıskanıyor olabilirler dedi. Ama kıskanılacak hiç bir şey yapmadım. Ben de eşimi kısıtlamıyorum sen erkek arkadaşlarınla görüşebilirsin diyorum. Ama eşli zamanlarda ona eşlik ederken zorlanıyorum. Sizce ne yapmalıyım? Ben mi bir yerlerde yanlış yapıyorum acaba…Eşimi seviyorum ona ayak uydurmak istiyorum ama sanırım beceremiyorum. Erkekler biraz daha insancıl sohbet açıyor ama eşleri ahh bu kadınlr neden böyle?
