üniversiteyi bölüm 3.sü olarak bitirmiştim ben, danışmanım dil sınavlarına girersem yurtdışında burslu eğitim sağlayabileceğini söylemişti ama yüksek lisans yapamazken ona hiç gidemezdim galiba şimdi bu durum söz konusu olsaydı
yani saflık derken babamın yüreği çok temizdir onu demek istemiştim :) okuyamadığını anlatırken bile ağlar, biraz fazla duygusaldır:)
hiç izin alma durumum olmadı aslında, yani bunun izin alınacak bişey olduğunu düşünmedim. o çalışıyorsa ben de çalışabilirim çalışmanın kadını erkeği olmaz ki..
ben asla birine güvenerek bişeylerden vazgeçmem ki zaten; ailem(özellikle babam) hiç bir zaman beni aç açıkta bırakmaz bilirim ama ona güvenerek bile çalışmıyım vs demem.. hayat bu ne olacağı belli olmaz..
başta güzelce anlatır babam, babam beni istemeye geldiklerinde bile okumanın öneminden bahsetmişti biraz fazla takılır bu konuya babam. ama eşim yine de babama yok baba olmaz derse o zaman büyür işte ondan korkuyorum açıkcası.. aslında yüksek lisansı üniversite 1 ve 2deyken istiyodum sonra vazgeçmiştim, içimden gelmemişti.. ama babam öyle çok anlattı ki ağladı.. ben yapamadım benim yerime sen yap, aileden üni bitirecek ilk sen olcaksın yüksek lisans falan yapan da sen ol, daha da ilerlemek istersen evi arabayı bile satar okuturum demişti.. şimdi böyle istekli olan bir adam için bile okurum ben; o çok hassas.. yok olur mu hiç dalga geçmek gibi anlamıyorum :) zaten çalışmasam inanın iki ayda kendi de pes eder ama ben iki ayımı heba etmek istemiyorum..
ben evlenince bişeylerin böyle değişeceğini hiç düşünmemiştim.. babam duysa ki eşim istemiyor diye yüksek lisans yapmıyorum hele hele çalışmicam ortalığı yıkar el adamı mı seni okuttu, onu mu dinliceksin diye.. eşim sadece maddi olarak düşünüyor, hem benim aldığım maaş da 1800 TL(özel sektördeyim), az para mı ki bi kenara bu parayı koysak ilerde çoluk çocuğumuz olduğunda daha iyi şartlr sağlarız..
babam herşeyimdir benim; bir annenin babalık yapması, babanın annelik yapmasından daha kolaydır; benim babam bana annelik, abilik, arkadaşlık hepsini yaptı Allah razı olsun. şimdi çalışmazsam ya da eğitime devam etmezsem babamın o emeklerini yıkacakmışım gibi hissediyorum. kendi emeklerimden çok bana emekleyecek ortamı oluşturan babamın çabalarına üzülürüm...
olmaz mıı, kendi de biliyor:) öğretmenliğimin ilk yılı çok zor geçti benim(özel eğitimde çok ağır öğrencilerle çalıştım), her gün ağlıyordum ağır öğrencilerime.. bir yıllık sözleşmem dolunca iş yerinden ayrıldım, anaokulunda çalışırım diye düşündüm 2 ay yaklaşık çalışmadım. o zamanlarda eşimde 1 senelik sevgiliydik; sıkıntıdan saçlarım döküldü, kilo almaya başladım, vücudum sarktı.. çünkü işe giderken ben hep otobüsten erken iner yürürdüm vucudum salmazdı kendini.. kafayı yiyecektim sanki, hatta o dönem eşim tutturmuştu iş bulur kendine gel bi sen çok bunalıma girdin diye.. o günleri anımsa diyorum; artık evin var o kadar sıkılmazsın diyor.
paranında etkisi yok değil çalışmak isteğimde; baba evindeyken para derdim yoktu. ama şimdi daha olgunlaştım; para biriktiririz çoluk çocuğumuz rahat eder Allah korusun yarın öbür gün bişeyler ters giderse elimizin altında b miktar paramız olsun diyorum.. inanın bu para sevdası değil bendeki sadece paran yoksa hastanede bile tedavi olamayan kaç hasta var bunları biliyorum ben. kurum sahibimiz beni torunuymuşum gibi seviyor; sana bir kolaylık yapıp yarı zamanlı çalışmana müsade edebilirim dedi. şuan tüm güne 1800 tl alıyorum; öğlen 1:45e kadar çalışırsam 1200 tl alcam.. maddi olarak da(bana göre) çok iyi çok şükür, hem de yarım zamanlı. evimle de ilgileniyorum hem de tam zamanlı çalışınca bile; annemden gördüğüm gibi yemeğime, evimin temizliğie her şeye dikkat etmeye çalışıyorum elimden geldiğince..
eşim çalışılsam ezileceğimi düşünüyor. inanın çok iyi biridir normalde; düşkünlüğü ilgisi.. bana babamı aratmaz hiç öyle korur, herkese karşı savunur.. tek sorunumuz bu çalışma meselesi, kıskançlığı.. ben çok ciddi olmduğunu anlamamıştım;evlenmeden evvel çalışırken bana hiç çalışma demedi çükü.. ben de çalışmamı istemese şimdi de çık derdi işten diye düşündüm.. valla biliyorum eğer bu dediklerini yaparsam;hiç ayrılmasak maddi imkanlarımız çok iyi olsa erşey muhteşem gitse vs bile pişman olurum.. imkanım varken ve bu imkana zor ulaşmışken bırakmak salaklık olur..
özele de karşı devlete de benim eşim. çocuk gelişimciyim ben kpssden 70 üstü yapsam rahatlıkla merkezi yerlere atanırım. memleketim antalya bile 67yle almıştı geçen yıl bu yıl bilmiyorum da.. ona diyorum Ankarada neyimiz var, atanıp gidelim.. onun çalışma süresi iki yılı geçtiği için şehir değiştirme isteğinde de bulunabiliyor.. devlete girsem yarım gün çalışcam misler gibi.. ama ona da razı değil.. özel sektördeyim ben(özel eğitim merkezinde) çalıştığım kurumda hiç erkek öğretmen yok, sabah 9dan akşam 6ya kadar çalışıyorum. ama çok yorucu değil; öğrencilerime ya da velilerime üzüldüğüm anlar oluyor tabi ama bedensel yorgunluğum inanın öyle çok olmuyor.. ilk yıl çok zorlanmıştım o da alışamadığım içindi ama şuan adepte oldum da.. şuan çocuk için erken diye düşünüyorum ben(onun için tam zamanı).. zaten çocuk olunca istemiyor en azından 3 yaşına kadar falan(onu bende istemiyorum. 3 yaşına kadar büyütmek isterim.. ama ben çalışmazsam kurslara da göndermez.. hanımlar spora diye belediye bizim mahallede bişey çıakrdı, sadece bayanlar gidiyor.. iki yan apartmanda hem de.. ona bile yok olmaz diyip kestirdi attı..
Son düzenleme: