- 10 Haziran 2017
- 815
- 1.236
- 113
- 31
- Konu Sahibi whitesneaker
-
- #1
Eşiniz uysal ve sabırlı biriymiş. Sizin çocukluğunuzdaki baba kız ilişkiniz yüzünden adam kendi istediği gibi baba olamayacak. Kafanızdaki ideal baba figürüne uymuyor diye adama hayatı dar edersiniz. Ne kadar bencilce. Şu çocukluğundan çıkamayanları anlamıyorum. Babanla istediğin ilişkiyi kuramaman yıllaaar yıllar sonra elin adamını bağlıyor. Ne ilginçsiniz.Selamlar herkese,
Öncelikle herkese iyi bir gün dilerim.
Arkadaşlar ben 32 yaşında 3 senedir evli bir kadınım. İşim gücüm yerinde. Eşimi de çok seviyorum. Çok uzun yıllardır birlikteyiz. Az biraz borcumuz var sonra rahatlıyoruz.
Buraya konu açmıştım eşimle kavga ettik ve sanırım çocuk için hazır değiliz diye. Eşim küfür ederek yerdeki terlikleri tekmelemişti. Bu benim aile evinde çok sık yaşadığım bir şeydi ve çocuk meselesi rafa kalkmıştı benim için. Çünkü ikimizin de karşılıklı olarak hazır olmadığımızı hissetmiştim.
Eşim bu olay sonrası özür diledi ve bir daha böyle tepki vermemek için çaba göstereceğini söyledi. Karşılıklı olarak dikkat ediyoruz.
Gelelim çocuk meselesine. Benden 3 yaş kadar küçük bir arkadaşım 9 aydır çocuk denediklerini ve olmadığını bu nedenle 2 aydır doktora gittiklerini paylaştı. Ve hiç bir problem olmadığını değerlerin düzgün olduğunu söyledi. Açıkçası bu durum beni biraz endişelendirdi. Doktor randevusu alıp en azından bir muayene olmayı düşünüyorum. Ki bir sorun var ise şimdiden önlem alalım.
Gelelim sorun olan kısıma. Eşime dün bir video paylaştım. Siz de görmüşsünüzdür 2006 yılından bir video. Küçük bir kız ilkokula gidiyor babası okula hazırlık videosu çekiyor. O an aşırı duygulandım. Babamla böyle bir anımız olmamasına, babamla herhangi bir güzel anımız olmamasına.. Yani hem o kızın yerinde olmayı çok istedim hem de evimde o çocuk neşesi olsun istedim. Videoyu eşime attım görüldü attı. “ inşallah sen de böyle bir baba olursun “ yazmıştım. Neyse akşam eve geldi ve sana video attım cevap vermedin bile dedim. Ya izleyemedim dedi yanımda izledi. Ya ben çocuğumla böyle olamam galiba dedi. Çok severim ama o baba gibi jestler mimikler yapamam galiba dedi. Ve benim bütün modum düştü.
Ben de tamam dedim aldım telefonumu elime. Moralim bozuldu üzüldüm. Ben çocuk fikrine sıcak bakmaya başlamışken bu tavrı beni itti. Telefonla ilgilenmekten yüzüme bakmıyorsun dedi ve ikimiz de konuşmayı kestik. Dünden beri konuşmuyoruz.
Ben duygusal açıdan çok aç büyüdüm. Ve şimdi bile bu videolar beni ağlatıyor. Eşim de bunu biliyor. Çocuğum benim gibi büyümesin sevgi ile büyüsün yeşersin istiyorum. Eşimle aynı duyguyu paylaşamamış olmak 3 senedir çocuğu konuşamamak o kadar üzdü ki beni.
Sadece dertleşmek istedim
Siz ciddi misiniz? İzlediği videodan etkilenmedi diye baba olmak istemediğini, hastaneye bile gelmeyeceğini mi düşündünüz?Baba olmadan anne olmadan bazi duygular anlasilamiyor once yasamasi lazim ama ben esinizde cocukla ilgili bir duygu kirintisi goremedim
Bebek surecinde sorun yasasaniz bu adam hastaneye bile gelmez ya da kendinde sorun cikarsa bunu erteleyebilir bile
Adam basbaya istemiyor neden israrla bu adami baba yapmak istiyorsunuz?
Bazen cocugum benim gibi olmasin derken cok baska yöne girebiliyor bu durum.Çocuğum benim gibi büyümesin sevgi ile büyüsün yeşersin istiyorum. Eşimle aynı duyguyu paylaşamamış olmak 3 senedir çocuğu konuşamamak o kadar üzdü ki beni.
Ne alaka videoyla?Siz ciddi misiniz? İzlediği videodan etkilenmedi diye baba olmak istemediğini, hastaneye bile gelmeyeceğini mi düşündünüz?
Saçma.Nasıl ben böyle bir baba olamam der ya
İnsan yerine hayvanla mı evleniyorsunuz ne yapıyorsunuz
Minicik bir kız çocuğu karşısında taş olsa duygulanır
Bir de kendi canından bir kız olacak.
Zaten bir erkek ölürüm biterim çocuğuma ben daha iyi baba olurum demiyorsa o erkeğe asla çocuk yapmamak lazım
İyi de eşin ne kabahati var burada.Cidden yazık ,günah.Bu kadar gereksiz tavırları kim nereye kadar çekebilir.Eş de olsa geçmişte yaşadığımız olumsuzlukları bilip her an ona göre adım atamaz ki insan.Selamlar herkese,
Öncelikle herkese iyi bir gün dilerim.
Arkadaşlar ben 32 yaşında 3 senedir evli bir kadınım. İşim gücüm yerinde. Eşimi de çok seviyorum. Çok uzun yıllardır birlikteyiz. Az biraz borcumuz var sonra rahatlıyoruz.
Buraya konu açmıştım eşimle kavga ettik ve sanırım çocuk için hazır değiliz diye. Eşim küfür ederek yerdeki terlikleri tekmelemişti. Bu benim aile evinde çok sık yaşadığım bir şeydi ve çocuk meselesi rafa kalkmıştı benim için. Çünkü ikimizin de karşılıklı olarak hazır olmadığımızı hissetmiştim.
Eşim bu olay sonrası özür diledi ve bir daha böyle tepki vermemek için çaba göstereceğini söyledi. Karşılıklı olarak dikkat ediyoruz.
Gelelim çocuk meselesine. Benden 3 yaş kadar küçük bir arkadaşım 9 aydır çocuk denediklerini ve olmadığını bu nedenle 2 aydır doktora gittiklerini paylaştı. Ve hiç bir problem olmadığını değerlerin düzgün olduğunu söyledi. Açıkçası bu durum beni biraz endişelendirdi. Doktor randevusu alıp en azından bir muayene olmayı düşünüyorum. Ki bir sorun var ise şimdiden önlem alalım.
Gelelim sorun olan kısıma. Eşime dün bir video paylaştım. Siz de görmüşsünüzdür 2006 yılından bir video. Küçük bir kız ilkokula gidiyor babası okula hazırlık videosu çekiyor. O an aşırı duygulandım. Babamla böyle bir anımız olmamasına, babamla herhangi bir güzel anımız olmamasına.. Yani hem o kızın yerinde olmayı çok istedim hem de evimde o çocuk neşesi olsun istedim. Videoyu eşime attım görüldü attı. “ inşallah sen de böyle bir baba olursun “ yazmıştım. Neyse akşam eve geldi ve sana video attım cevap vermedin bile dedim. Ya izleyemedim dedi yanımda izledi. Ya ben çocuğumla böyle olamam galiba dedi. Çok severim ama o baba gibi jestler mimikler yapamam galiba dedi. Ve benim bütün modum düştü.
Ben de tamam dedim aldım telefonumu elime. Moralim bozuldu üzüldüm. Ben çocuk fikrine sıcak bakmaya başlamışken bu tavrı beni itti. Telefonla ilgilenmekten yüzüme bakmıyorsun dedi ve ikimiz de konuşmayı kestik. Dünden beri konuşmuyoruz.
Ben duygusal açıdan çok aç büyüdüm. Ve şimdi bile bu videolar beni ağlatıyor. Eşim de bunu biliyor. Çocuğum benim gibi büyümesin sevgi ile büyüsün yeşersin istiyorum. Eşimle aynı duyguyu paylaşamamış olmak 3 senedir çocuğu konuşamamak o kadar üzdü ki beni.
Sadece dertleşmek istedim
bahsettiğiniz videoyu görmedim ama herkesin sevgiyi gösterme şekli farklı. illa herkes o gördüğünüz şekilde sevgi göstermek zorunda degil. kötü söz söylememek, zaman ayırmak, değerli hissettirmek de sevgi göstergesi.Selamlar herkese,
Öncelikle herkese iyi bir gün dilerim.
Arkadaşlar ben 32 yaşında 3 senedir evli bir kadınım. İşim gücüm yerinde. Eşimi de çok seviyorum. Çok uzun yıllardır birlikteyiz. Az biraz borcumuz var sonra rahatlıyoruz.
Buraya konu açmıştım eşimle kavga ettik ve sanırım çocuk için hazır değiliz diye. Eşim küfür ederek yerdeki terlikleri tekmelemişti. Bu benim aile evinde çok sık yaşadığım bir şeydi ve çocuk meselesi rafa kalkmıştı benim için. Çünkü ikimizin de karşılıklı olarak hazır olmadığımızı hissetmiştim.
Eşim bu olay sonrası özür diledi ve bir daha böyle tepki vermemek için çaba göstereceğini söyledi. Karşılıklı olarak dikkat ediyoruz.
Gelelim çocuk meselesine. Benden 3 yaş kadar küçük bir arkadaşım 9 aydır çocuk denediklerini ve olmadığını bu nedenle 2 aydır doktora gittiklerini paylaştı. Ve hiç bir problem olmadığını değerlerin düzgün olduğunu söyledi. Açıkçası bu durum beni biraz endişelendirdi. Doktor randevusu alıp en azından bir muayene olmayı düşünüyorum. Ki bir sorun var ise şimdiden önlem alalım.
Gelelim sorun olan kısıma. Eşime dün bir video paylaştım. Siz de görmüşsünüzdür 2006 yılından bir video. Küçük bir kız ilkokula gidiyor babası okula hazırlık videosu çekiyor. O an aşırı duygulandım. Babamla böyle bir anımız olmamasına, babamla herhangi bir güzel anımız olmamasına.. Yani hem o kızın yerinde olmayı çok istedim hem de evimde o çocuk neşesi olsun istedim. Videoyu eşime attım görüldü attı. “ inşallah sen de böyle bir baba olursun “ yazmıştım. Neyse akşam eve geldi ve sana video attım cevap vermedin bile dedim. Ya izleyemedim dedi yanımda izledi. Ya ben çocuğumla böyle olamam galiba dedi. Çok severim ama o baba gibi jestler mimikler yapamam galiba dedi. Ve benim bütün modum düştü.
Ben de tamam dedim aldım telefonumu elime. Moralim bozuldu üzüldüm. Ben çocuk fikrine sıcak bakmaya başlamışken bu tavrı beni itti. Telefonla ilgilenmekten yüzüme bakmıyorsun dedi ve ikimiz de konuşmayı kestik. Dünden beri konuşmuyoruz.
Ben duygusal açıdan çok aç büyüdüm. Ve şimdi bile bu videolar beni ağlatıyor. Eşim de bunu biliyor. Çocuğum benim gibi büyümesin sevgi ile büyüsün yeşersin istiyorum. Eşimle aynı duyguyu paylaşamamış olmak 3 senedir çocuğu konuşamamak o kadar üzdü ki beni.
Sadece dertleşmek istedim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?