Olay kaynanam ben evlendim evleneli ne bayramlarda nede başka bir gün bana bir çorap bile almış değildir oysa ben kendime ne alırsam kizinada aynısını alıyordum anneler gününde falan hediyesiz bırakmam ucuz şeylerde almam zmnla bu durum bende üzüntü kırgınlık ve öfke oluşturdu evlenince bana yastık yorgan yaptiracakti yastık yaptirmadi yorgani da başkasının verdiğini verdi bana bikere bile olsun bir çöp yapmadı da almadi da kaynanamda Teyzem oluyor bu arada bnm de ikinci evliliğim oğlunun ilk evliliği neyse akşam üstü konuşmaya gittim anlattım ben sizden değer görmek istiyorum bana birşey yapmadın teyze elin yorganini verdin dedim bağırdı hakaret etti
Değer beklediğiniz adres de, değer olarak gördüğünüz şeyler de o kadar yavan ki, kusura bakmayın da kv sizi boğazınıza kadar mücevhere boğsa, evinizi eşyalarla doldursa ama diliyle lafıyla dövse, davranışları ile hizmetçi çekse, buna değer vermek diyebilir misiniz?
Ben de kvden bir şey görmedim doğru düzgün; evlenirken annem "Kocan alıcı olsun, bonkör olsun sana, gerisi mühim değil" derdi, güya bir düğün yapıldı, nasıl yapıldı belli değil yapılmasa daha iyi olurdu. Şu evimizi sıfırdan biz yaptık ve annemler... Babam, annem ev verdiler ya çeyizime, dilediğiniz gibi yaptırın kızım diye. Ee? Kv yastık yorgan vermedi, hatta düğün zamanı ıcık cıcık kendilerine harcama çıkardılar ama ne zaman yanlarına gitsek elimi sıcak sudan soğuk suya sokturmaz, "Otur kızım yorulma" der, eliyle besleyecek izin versem. Hizmet beklemez, aksine yardım eder; maddi talepleri olmaz kendi yağında kavrulan insanlar, iyiler, güleç yüzlüler. Şimdi kaldırıp atayım mı bu insanı "Bana bir iğne vermedin" diye. Bana koca gibi koca olmayı bilen evladını verdi, öyle bir yetiştirmiş ki, benden derli toplu, benden becerikli, benden bilgili. Turşu kurmayı bile bilir adam ya.
Kadın kıymeti bilen erkek yetiştiren ana, en büyük değeri verendir gelinine, kızına. Kaldı ki kişi değerini kendi belirler; beklentilerinizle aslında kendinizi değersizleştiren sizsiniz.
