Eşimden Sakladığım Olay Ve Kaygılarım

Bu sizin düşünceniz saygı duyuyorum ama ben kendimi biliyorum ve size açıklamaya ihtiyacım yok.
Saygı duymuyorsunuz nefret kusuyorsunuz. Üslubunuz çok kötü. Keşke yaşadığınız olayda bu yüzünüzü o adama göstermiş olsaydınız
 
Saygı duymuyorsunuz nefret kusuyorsunuz. Üslubunuz çok kötü. Keşke yaşadığınız olayda bu yüzünüzü o adama göstermiş olsaydınız
Kimin üslubunun nasıl olduğu dışarıdan görünebiliyor. Size nezaket yoksunu dedim diye nefret kusuyor mu oldum? Siz önyargılı bir şekilde başlığa gelip okumadan etmeden beni suçladınız. Bence de sizin içinizde bir nefret var ama psikolog olmadığım için forumlarda tanımadığım insanlara teşhis koymak gibi bir huyum yoktur. İyi günler dilerim.
 
Bazı insanlar gerçekten donup kalabiliyor, o anda tepki veremiyor. Bizim eve hırsız girmişti, eşim uyanınca evde kovalamaca oldu. Anın şoku ile bir müddet konuşamaz olmuştum. Böyle şeyler olabiliyor yani.

Sonrasında eşinize söylememişsiniz ve hâlâ söylemek istemiyorsunuz. Bu adam durumunuzdan yararlanarak işi daha ileriye götürebilir. Ben geç de olsa burada nasıl anlattıysanız aynı şekilde anlatma taraftarıyım.
 
Eşinizin tepkisinden çekinmediyseniz ikinci olaydan sonra eşinizle konuşmama nedeniniz ortaklığın bozulmasını istememeniz o halde.
Geçimimiz buna bağlıydı demişsiniz. Gelirimizden olmayalım gerilim çıkmasın diye düşünmüşsünüz yani. Yazdıklarınızdan çıkan şeyi söylüyorum. Değer miydi peki? Zaten çalışıyormuşsunuz.
Ben erken de olsa geç de olsa doğruları söylemeniz gerektiğine inanıyorum yoksa cok daha kötü şekilde ortaya çıkabilir. Belki kayınbiraderin sarkması eltinin kulağına gitti ondan böyle davranıyor.
 
İlk olay olduğunda çıkıyorduk. İkincisi olduğunda nişanlıydık. Eşim iş kuralı 1 yıl kadar olmuştu o sıra, belki biraz daha fazla. Geçimi buna bağlıydı tabii ki ve her iki olay da biz evlenmeden kısa süre önce ve kısa aralıkla (1-2 ay gibi) yaşandı. İlkinin nasıl olduğunu yazdım. İkincisini yazamıyorum ifşa olmamak için. Konu o zaman yapmadığım şeyler değil. O zamandan beri bunun ikilemini yaşıyor olmam, hamile olmam, söylemenin bizi daha kötü etkileyip etkilemeyeceğini bilememem. Sadece biraz anlaşılmak ve içimi dökmek istemiştim. Dünden beri sen kayınbiraderine umutlanmışsın, sen malın çoğaldığını görünce dikkat çekmek için bunu uydurmuşsun, sen buna ses etmediğin için bunu yapan adam kadar suçlusun gibi şeyler duyuyorum. Yakınlarıma anlatamadığım şeyi buraya taşımama gerçekten de hiç gerek yokmuş.
 
O kadar olumlu konuşan, yol gösteren yorum olmuş. Bunların içinde neden 1-2 olumsuz yoruma odaklanıyorsunuz ?
 
Adamla görüşmüyoruz, görüşme ihtimalimiz de yok gibi bir şey. Maalesef bu donup kalma olayını atlatamıyorum. Tacizi dillendirme konusunda da iyi değilim. Anlatmam gerekirdi en başta belki. İşin içinden çıkamadığım ve kötü hissettiğim için buraya yazdım.
 
O kadar olumlu konuşan, yol gösteren yorum olmuş. Bunların içinde neden 1-2 olumsuz yoruma odaklanıyorsunuz ?
Haklısınız, bu tür durumlarda tek bir kişinin bile niyetimi sorgulayıp önyargılı ve saldırgan yorumlarda bulunması bende hala aynı şok etkisini yaratıyor. Anlayışınız ve nezaketiniz için çok teşekkür ederim.
 
Bence siz sonsuza kadar susun, yeni bir şey olmadığı sürece konuşmayın. Yeni bir şey olursa mutlaka delil elde edin , burda 1 kişinin ters lafı zorunuza giderken bu sefer karşınızda kayınbiraderin karısı ve arkasını her daim toplayan kayın aile oluşumu olacak, onlar üzerinize gelirse intihar falan edersiniz heralde.
 
Eşiniz ortakliktan ayrılsın en doğrusu bu ama çok geç kalmışsınız söylemekte kimseyi inandıramaz hatta kendiniz zor duruma düşersiniz esinizide düşürür sunuz .eğer tekrarlarsa ki bence tekrar edecek o dakika o esnada tepkiyi koyun .bide sarkıntılık yaptı derken biraz daha açar misinjz nasıl yani ne yaptı
 
Öyle yapacağım. Konu benimle birlikte mezara gitsin. Bunca zaman konuşmadım, bundan sonra da konuşmayabilirim. Yorum yapan herkese teşekkür ederim.
 
Iyi de burası terapi odası değil ki burada herkes fikrini yargısını yazıyor size özel bir durum da yok. Terapist gibi hassas yaklaşmak imkansız, uzun uzun dinleme olanağı yok o yüzden birkaç satırla çıkarımda bulunup tavsiye vermek buranın işlevi. Bazıları hiç anlatma demişler ben ve birkaç kişi söylenmesi gerektiğini düşünüyoruz herkes kendinden, yaşadıklarından pay biçiyor.
 
Sanırım bu ülkeyi iliklerine kadar sindirmis ve benzeri olaylari da yaşamış biri olduğum ve konu sahibinin yaşadığı olayla empati kurabildigim için , şikayetçi olmaması üzerine yapılan ağır eleştiriler beni bile irrite etti. Arkadaşlar tacize uğramak her kadın için travmatiktir, ama bu tacizin yakın çevreden veya aile içinden gelmesi çok daha ağır bir travmadir. Bırakın şikayetçi olmayı, diğer aile bireylerine bildirmeyi, arada bir hatırlamak bile konu sahibinin ilişkilerini ve hayatını zaten uzun vaadede kökten değiştirecektir. Bu konu özelinde böyle bir travma yaşamış bir kadına şikayetçi olmadin, eşine anlatmadin diye yuklenmenin bir anlamı olduğunu zannetmiyorum...

Olay örüntüsünde üzerinden çok zaman geçmiş olması, şu anda ekonomik olarak da ilişkilerin bulunması ve tacizcinin yakın akraba olması nedeniyle, sakın söyleme mezara götür diyen Katibin Ruhu na katılıyorum... Evet şu anda susması doğru olur ama şunu da söyleyeyim, sen istesen de mezara götüremeyecegin kadar ağır bir yük olacak bu, yıllar içinde etkisi daha şiddetli vuracak (her büyük travma gibi) .... benzerini (eşimin iş ve arkadaş çevresinden, aile bile değil) yaşadığım için çok iyi biliyorum...o yüzden eşine şimdilik söyleme ama uzun vadede bununla başa çıkabilmek için mutlaka profesyonel destek almaya çalış derim...
 
Son düzenleme:
P piraye çok teşekkür ederim. Beni anladığın için çok mutlu oldum. Terapiye haftaya başlayacağım, yakın arkadaş çevremle bunu konuşsam onlar tarafından da önyargılar olur eşime ve ailesine karşı (beni tanıdıkları için bana önyargılı olmazlardı bunu biliyorum). Bu yüzden kimseyle paylaşamadım. Yıllar sonra gebelik gibi bir durum söz konusu olunca vurmaya başladı farklı duygular. Bencillik, vahşi duygular düşünceler gelmeye başladı aklıma. Kendimden korktum. Başa çıkmakta zorlanınca buraya içimi dökeyim dedim.
 
Mutlaka git...hele ki ebeveyn olduktan sonra, öncesinde yaşanan ve önemsenmeyen veya üzeri kapatılan tüm travmalar (çocukluktan ebeveynlige kadar beri gelen) uzun vaadede şiddetlenerek vuruyor....Burada sık sık okuduğumuz "eşim çocuktan sonra çok değişti" konularının sebebi de bu basit ilke aslında ama ben anlatmaktan yoruldum...Senin yaşadığın şey herhangi biriyle paylasamayacagin kadar ağır ama kendine saklarsan zamanla içinde patlayacak kadar da şiddetli bir olay...sakın hafife alma, kendin ve bebeğin için mutlaka bir profesyonelle görüş....
 
Gerçekten mi ya. Umut he. Gerçekten çoğu erkekten betersiniz. Konuyu açtığıma pişman oldum sizinki gibi yorumlar yüzünden.
Yorum yapan üye ne seni ne eşini tanıyor, olayı şimdi eşine anlatman durumunda alabileceğin en uç tepkilerden birini hatırlatmış sadece. Temelde bizimle aynı şeyi söylüyor aslında: leş bir toplumda yaşıyoruz...

Gelen yorumları kişiselleştirme lütfen...Gelen en sert ve suçlayıcı yorum bile aslında kolektif bilinçaltıni anlaman için anonim bir fırsat....ne yaşadığını kimse senden iyi bilemez
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…