herkes ne büyük derdi var zanneder.ama bazen hayatta öyle dertler varki nefes bile alamaz hale geliyorsun. pişmanlıklar yılgınlıklar hayat zehir olur ölmek bu acıların yanında masum kalır :'( bu benim ikinci evliliğim kızlar.29 yaşındayım. kader kısmet derler ya ilk evliliğimden 7 yaşında bir oğlum var ilk evliliğimi isteyerek yapmamıştım. psikolojik sıkıntılarım nedeniyle ilk evliliğimi bitirdim.sorun bendeydi yani. her zaman kendimi suçlayıp vijdan azabı çektim. sonuç olarak eski eşim bana cocugumu birdaha göstermedi
((( boşanmayı insan laylaylom zanneder ya oğlumu kaybedeceğim aklımın ucuna gelmemişti.bi kamu kurumunda memurum. tayinimi isteyip başka bir yerde acılarımla başbaşa ayakta durmaya çalışırken bir kısmetim çıktı tekrar evlendim.iki yıllık evliyim. en başta bir maske takmıştı sanki dünyanın en duygusal en şirin insanı gelmişti bana devlerin aşkı gibiydi aşkımız.evlendikten sonra ben oğlumun acıları yaşamaye çalışırken beni mezara gömmeye çalışan eşim hayatımı zehir etmeye devam ediyordu ...aşırı kıskançlıklar, yakıştırmalar,küfür , hakaret dayak ne ararsan vardı.beni iş yerimde arkadaşlarımdan kıskanır sokağa bile tek başıma çıkamaz hale getirdi beni.bin kere ayrılmanın eşine geldik masamın yanında daireden bir arkadaşımın oturdugunu görse dışarıdan pencereden bakıp kıyametin kopmasına sebep olacak halde düşünün bi
(((allahın bir kuluna selam atmaz oldum.erkek arkadaşlarımla konuşmam bile işim dışında ama bunlar ona hiç yetmedi hep fazlası hep fazlası.dışarı tek hiç çıkmam bana değil dünyaya güvenmeyen bir insan.bin defa ayrılmanın eşiğine geldik denilebilir.bana dayak atması gerekçesiyle karakola dahi sığınmışımdır.tam herşeyi kafamda bitirmiş ayrılıp kendime yeni bir hayat kurmayı kafama koymuştum ama oğlumun acısı buna hep engel oluyordusanki dünya başıma yıkılmış gibi toparlanamam diye ayrılıp yeni bir hayat kuramamak düşüncesi allahım bu nasıl acı yaşayan bilir.yeni çocukta göze alamıyordum hayatım böyle devam ederken çocukta düşünemezdim korunuyordum ama bir anlık ihmallikle hamile olduğumu öğrendim.bu kadar cok evlat acısıyla yanarken böyle bir insandan yeni bir çocuk
eşim aşırı sinirli kıskanç ve merhametsizdi böyle bir insandan çocuk nasıl dogurudum.aldırmak bile geçti defalarca düşüncemden yastıktan başımı kaldıramaz hale gelmiştim bu acılar ve düşüncelerle aldırmak.ama masum bir bebege nasıl kıyardım ben annelik iç güdüleriyle dogmustum.bu düşünceler içindeyken bebeklerin ikiz olduğunu öğrendim ve tabi aldırmadım şimdi 10 haftalığım ama kızlar benim hayatım bitti inanki yaşayan ceset benden daha diridir.ben artık bu adamın kölesi oldum .ondanda tiksiniyrum mecburiyetten duruyorum artık.bu düşünceler beni mahvediyor. bu adamla yaşanmıyor ayrılsam çocuklarımı tekrar kayıp edermiyim.eşimi düzeltmek için hep sabrettim ama artık bittimmm.ben ne yapıcam ne olur bana yardım edin .aşırı kıskanç.sinirli merhametsiz bir insanla nasıl olacak
((