Hepinize cevaplar için teşekkür ederim.
Soranlar olmuş, topluca cevap vereyim :
Dükkan maalesef çok fazla bir kar elde etmiyor özellikle Pandemiden beri. Kış ayları daha zor geçiyor.
Satmak istiyoruz fakat bu maddi krizde alıcı bulamıyoruz.
Giderler çok olduğu için bir işçi eksiltmek zorunda kaldık. Dolayısıyla eşime ve babasına daha fazla iş kaldı.
Ev durumu sadece maddiyat ile ilgili değil. Bulunduğumuz şehirde maalesef ev bulmak çok çok zor. İnsanlar aracılara 6 bin, 7 bin euro hava parası veriyor ev bulsunlar diye. Takdir edersiniz ki bu para kolay bulunmuyor.
Oğlum haftaya kreşe başlayacak. Zaten babaannesine yakın bir yerde olduğu için arada onlara yatılı da gönderirim alışırsa.
Yani ben de daha fazla zaman ve imkan yaratmak için uğraşıyorum.
Whatsapp tan kurduğumuz bir anneler grubumuz var. Oradan bir kaç arkadaş edindim, arada buluşuyoruz ama nadiren. Daha çok günlük yazışıyoruz. Onlar dışında burada tanıştığım bir kaç kişi maalesef zamanla çoluk çocuk derdinden pek arayıp sormaz oldular.
Önerileriniz için teşekkür ederim.
can sıkıntısından çocuk yapılmaz. yapmayın.Herkese merhaba, umarım herkes iyidir.
Ben biraz içimi döküp, sizlerden fikir almak istiyorum.
Yurtdışnda yaşıyorum, burada doğdum büyüdüm fakat evlenince şehir değiştirdim. Yani kendi ailemden 500 km uzaktayım aynı ülkede. Babamı geçen Aralık ayında corona yüzünden kaybettik.
Çok inişli çıkışlı zamanlar geçirdim. Ailemden uzakta geçirdim bu yaslı zamanımı ve inanın içime ata ata mahvoldum.
Yaklaşık 4 yıllık evliyim ve 22 aylık bir oğlumuz var. Eşim bugüne kadar bana hep destek olmuştur. Onunla her şeyi konuşabilirim. Asla bu yönden bir sıkıntımız olmadı. Babasıyla ortak dükkan açtılar biz evlendikten hemen sonra ve ben eşimi zar zor görüyorum.
Artık bu durumdan çok yoruldum. Ailemden uzaktayım, burada bir arkadaş çevrem yok, kayınvalidem ve görümcemle görüşmek dışında yaptığım bir şey yok ve bu beni çok sıkıyor artık. Asla onlarla bir sıkıntı yaşamadım ama ben eşimle güzel bir haftasonu geçirmek istiyorum. Normal insanlar gibi pazar kahvaltısı yapıp tembellik yapmak istiyorum. Balayı dışında memlekete bir kaç gün gittik o kadar. Daha bir tatil bile yapamadık anlayacağınız.
Onun da aynı konulara sıkkın olduğunu fark ediyorum, arada konuyu da açıyor ama bir şey değişmiyor. Bu pandemi tamamen mahvetti dükkanın durumunu ve her şey daha da zorlaştı.
Velhasıl ben artık somut bir sorun olmasa da sürekli sıkıntılı hissetmekten yoruldum. Depresif olmak istemiyorum. Aslında bir iki aydır oğluma kardeş istiyorum fakat bunu da söyleyemiyorum. Şartlar el verişli değil. Maddi durum ortada. Evimiz çok küçük, taşınmadan ikinci bir bebek bu evde büyümez. Diğer yandan vaktimiz boşa geçip duruyor.
Bir yanım daha tatil bile yapmadan ne ikinci çocuğu diyor, diğer yanım çok istiyor. Ben bile ne düşüneceğimi bilmediğim için konuyu da açamıyorum. Ama yüzeysel konuşmalardan anladığım kadarıyla eşim henüz istemiyor.
Çok karmaşık düşünceler içindeyim. Saçma şeyler yazdıysam özür dilerim.
Belki benim gibi hisseden, veya bu durumların benzerlerini yaşamış olanlar vardır. Belki de sadece fikir vermek, dertleşmek isteyen olur. Hepsine açığım. Kimseyle konuşamıyorum bunları. Buraya içimi dökmek istedim.
Sağlıcakla kalın
Almanya Berlin de yaşıyorum. Daha inandırıcı olması için konum atayım mı?Hangi avrupa ülkeside 6-7bin hava parasi veriliyor ev için?
Dükkan kar elde etmiyorsa, dükkani kapatin. Iflasa başvurun, eşin başka yerde çalişsin.
Maddi durum tabiki önemli. Neden işe girmedin? Iş hem maddiyat, hem psikolojik sağliğin için iyi.
Almanya Berlin de yaşıyorum. Daha inandırıcı olması için konum atayım mı?
Ne kadar kolay söylüyorsun. Kapat, iflas et. Burada iflasa başvurduğun andan itibaren 7 yıl boyunca kendi adına bir faturalı telefon hattı bile alamıyorsun.
Dükkan zaten bizim olduğu için vergiler, sağlık sigortaları, hepsi bizim adımıza ve bunları cebimizden ödüyoruz. Farklı bir iş yerinde çalıştığım an maaşım da kesintiye uğrayacak.
Belki bu faktörleri bilerek tavsiye vermek daha doğru olurdu.
Kusura bakma fikir ve öneri soran benim ama 5 yaşında çocuk azarlar gibi bir üslupla yazmak hiç hoş değil.
Hakkımda bu kadar atıp tutma hakkını kim veriyor sana?Eh herkesin maaşi zaten kesintiye oğruyor, vergiden dolayi, ancak bir miktari elbette kaliyor. Sirf kesinti oluyor diye çalişmamakta hiç duymadiğim birşey.
Ve insan bir yerden başlamali, cv'sini doldurmali. Kaç yillik boşluğu ilerde çalişirsan, nasil açiklayacaksin? Ki çalişmak sadece maaş içinde olmaz, sosyal olmak, birşeyi üretmek içinde yapilir.
Öyle çok ağir 7 yillik bir ceza olsa, kimse esnaf olmazdi. Ya şartlari yanliş biliyorsun. Şimdiki evinizde yetiyorsa, başka bir yere taşinmaya gerek yok.
Yani maaş yetmiyor, ev kücük ama 2ci cocuk isteniliyor. Bunu kim ödeyecek? Vatandaş vergileri ile. Az maaş ile bazi sosyal programlara giriliyor, o daha büyük ev, yine devlet karşilar.
E niye peki? Sosyal olmak icin cocuk yapilirmi? Ondan sonra yok irkçilar şöyle böyle. Yahu avrupanin göbeğindesin. Istediğin eğitime katilabilirsin, ardindan işe girebilirsin. Kreşler daha güvenli,..
Ama yok. Ille kit kanaat geçinilsin tek maaş ile ard arda bebek yapilsin. Bizim milletimiz niye böyle? Gerçekten bende bilmiyorum
Hakkımda bu kadar atıp tutma hakkını kim veriyor sana?
Bu kadar küstahlaşmaya gerek var mı?
Bu güne kadar devletten tek kuruş yardım almadım. Kendim bankacıyım zaten. Dükkan bize ait. CV mde boşluk olduğunu nereden çıkardın? Bu sürede bu dükkanı işletiyor olarak görünüyorum zaten.
Kimsenin ödediği vergi ile geçinmedim bu güne kadar çok şükür. Kendim de takır takır vergimi ödüyorum.
Elbette normalde de maaş kesintiye uğruyor ama benim durumum onunla aynı değil.
Kusura bakma ama lütfen konuma tekrar cevap yazma. Bu üslup ve ithamlara maruz kalmak istemiyorum.
Kusura bakmayın ama bu yardım değildi. Bu cahil muamelesi yapıp bir sürü ithamda bulunup küçük görmekti.Canım ablacım insanlar yardım etmeye çalışıyor biraz sakin olsan?
Konuya geleyim eşinin dükkanında çalışıyor görünüyorsun anladığım kadarıyla. Eşin parayı dükkan kasasından çıkarıp sana veriyor yani eve veriyor bu durumda sen eve para getirmiş olmuyorsun ki? Üstüne eşin senin de sağlık sigortanı ödüyor.
Şu tabloda yapılacak şeyi söyleyeyim siz paradan önce sosyalleşmek için bir işe girin böyle evde boğulmuşsunuz. Para kısmına gelirsek eve 2000+ Euro net para da sokarsınız, sağlık sigortanızı da çalıştığınız yer öder.
Eşiniz dükkanı kapatabilir. Yukarda finansal olarak rezil olur kapatmaz yazmışsınız o doğru değil. Yazdığınız ortada iflas/konkordato varsa geçerli. İflas ilan edenler bir daha işyeri açamıyor. Devlet şirketin mallarını açık artırmayla satıyor, borçlulara ne varsa paylaştırıyor. Şirket eksiye geçtiyse, borcu varsa, borcumu ödeyemiyorum diyorsa filasa geçiyor. Ama iflas bayrağı çekmeden de işyeri kapatılıyor. Ben bu işyerini götürmek istemiyorum artık diyip borçsuz harçsız rezil olmadan kapatabiliyorsun. Bir de pandemiye sebep işyeri kapatmak isteyenlere bir kolaylık var. Eşiniz en kısa zamanda Finanzamta veya bir finans danışmanına danışsın. Bu şekilde hem gelir elde edemiyor, hem çok çalışıp sağlığından oluyor, hem ailesini yanında olamıyor, hem siz strese giriyorsunuz. zaten dükkan ancak kendini çeviriyorsa bunca strese değer bir durum görmüyorum. Dükkanı kapatır, ücretli çalışanlığa geçer, haftasonları da ailesine kalır. Şu tabloda dükkanı kapatmamakta direnmek akılsızlık olur. Hem finansal bir kazancınız yok, hem aileniz zarar görüyor.
Kusura bakmayın ama bu yardım değildi. Bu cahil muamelesi yapıp bir sürü ithamda bulunup küçük görmekti.
Bu kadar insan da içerik olarak benzer şeyler yazdı ama kimseye öyle cevap vermedim.
Diğer konuya gelecek olursak. Dükkan benim adıma, eşim işçi görünüyor. Dükkanın borcu yok. Biz bu dükkana 110 bin euro hava parası ödedik. Satmadan ben yapamıyorum diye çıkıp gitmenin bize zararı 100 bin euro dan fazla. Ne kadar mantıklı sizce ederini verecek bir alıcı bulmadan satmak veya hiç bir şey alamadan bırakıp gitmek?
Yine de tavsiyeler için teşekkür ederim
Daha h.sonu kahvaltısı bile yapamadıgınız adama 2.cocuk demeyin zaten bence.Herkese merhaba, umarım herkes iyidir.
Ben biraz içimi döküp, sizlerden fikir almak istiyorum.
Yurtdışnda yaşıyorum, burada doğdum büyüdüm fakat evlenince şehir değiştirdim. Yani kendi ailemden 500 km uzaktayım aynı ülkede. Babamı geçen Aralık ayında corona yüzünden kaybettik.
Çok inişli çıkışlı zamanlar geçirdim. Ailemden uzakta geçirdim bu yaslı zamanımı ve inanın içime ata ata mahvoldum.
Yaklaşık 4 yıllık evliyim ve 22 aylık bir oğlumuz var. Eşim bugüne kadar bana hep destek olmuştur. Onunla her şeyi konuşabilirim. Asla bu yönden bir sıkıntımız olmadı. Babasıyla ortak dükkan açtılar biz evlendikten hemen sonra ve ben eşimi zar zor görüyorum.
Artık bu durumdan çok yoruldum. Ailemden uzaktayım, burada bir arkadaş çevrem yok, kayınvalidem ve görümcemle görüşmek dışında yaptığım bir şey yok ve bu beni çok sıkıyor artık. Asla onlarla bir sıkıntı yaşamadım ama ben eşimle güzel bir haftasonu geçirmek istiyorum. Normal insanlar gibi pazar kahvaltısı yapıp tembellik yapmak istiyorum. Balayı dışında memlekete bir kaç gün gittik o kadar. Daha bir tatil bile yapamadık anlayacağınız.
Onun da aynı konulara sıkkın olduğunu fark ediyorum, arada konuyu da açıyor ama bir şey değişmiyor. Bu pandemi tamamen mahvetti dükkanın durumunu ve her şey daha da zorlaştı.
Velhasıl ben artık somut bir sorun olmasa da sürekli sıkıntılı hissetmekten yoruldum. Depresif olmak istemiyorum. Aslında bir iki aydır oğluma kardeş istiyorum fakat bunu da söyleyemiyorum. Şartlar el verişli değil. Maddi durum ortada. Evimiz çok küçük, taşınmadan ikinci bir bebek bu evde büyümez. Diğer yandan vaktimiz boşa geçip duruyor.
Bir yanım daha tatil bile yapmadan ne ikinci çocuğu diyor, diğer yanım çok istiyor. Ben bile ne düşüneceğimi bilmediğim için konuyu da açamıyorum. Ama yüzeysel konuşmalardan anladığım kadarıyla eşim henüz istemiyor.
Çok karmaşık düşünceler içindeyim. Saçma şeyler yazdıysam özür dilerim.
Belki benim gibi hisseden, veya bu durumların benzerlerini yaşamış olanlar vardır. Belki de sadece fikir vermek, dertleşmek isteyen olur. Hepsine açığım. Kimseyle konuşamıyorum bunları. Buraya içimi dökmek istedim.
Sağlıcakla kalın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?