Bir kadınla eşinin konuşmasına şahit olmuştum karnın iyi mi çok mu ağrıyor diye soruyordu ki 20 yıllık evliler. Merhamet sevgi böyle birşey sanırım sözle seviyorum demekle olmuyorKendinizi kandırmayın değer veren kişi eşinin başı ağrıdığı zaman bile üzerine titrer ki siz zaten perişan haldeymişsiniz teşhisi falan bir önemi yok. Millet regl oluyor da eşi/sevgilisi pervane oluyor siz kendinize bu kadar değeri mi çok görüyorsunuz?
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Biliyor musunuz. Eşimin kötü durumda olduğundan olduğumda bana bakmayacağını biliyorum. Boşanacağımı da biliyorum böyle gitmeyecek de nasıl olacak onu bilmiyorum.Bak şuan çocuk küçük, senin yaşın genç. İleride yaşlanacaksın, 45-50 ye yaklaştığında sağlık sorunların başlar, zamanla ilerler. Bu adam kalkıp sana bir bardak su verecek birisi değil. Hastane ilaç için para gerekir vermez. Hani dersin kocam iyi insan ama karı koca olarak anlaşamıyoruz ama öyle değil. Adam pislik birisi.
Bu boşanma işini erteleme. Kendine bir sene ver. Önce nerede kalabilirsin, evin masrafı nasıl karşılanır gibi temel şeyleri planla, kenara para at, sonra bir avukata git durumu anlat. Sonra al eşyalarını çık.
Buna katılıyorum. Hadi şu an şiddet yok. Ama uyuyup duruyor sinir geliyor bana. Bir işe zor gidip geliyor başka bir sorumluluk almak istemiyor. Kesinlikle o olmasa daha rahatım. Ama neyi nasıl yapacağımı bilemiyorum.Amaan siz ne düşünüyorsunuz o düşünsün ya. Çocuğunu düşünen adam,adam gibi davranır. Karısına iyi davranır,evinin düzenini,huzurunu bozmaz. Sizin kadar düşünse böyle yapmazdı.
Sağlığınıza da yazık. Adamın varlığı yokluğundan daha zarar. Olmasa daha huzurlu olursunuz eminim.
O varken de yok gibi zaten. Gayette yaparsınız.Buna katılıyorum. Hadi şu an şiddet yok. Ama uyuyup duruyor sinir geliyor bana. Bir işe zor gidip geliyor başka bir sorumluluk almak istemiyor. Kesinlikle o olmasa daha rahatım. Ama neyi nasıl yapacağımı bilemiyorum.
Aynısını yaptı eşim. Gece 3tü. Uykusundan uyanıp bu saatte hastaneye mi gidilir diyip söylenip yattı. Kendimi anlatacak mecalim bile yoktu. Mecbur yattım. Çocuk var gece tek başına. 2 yıl geçti neredeyse hiç unutamadım bu olayıAnnem 41-42 yaslarindayken ayni sizin gibi seker komasina girdi bir gece. Evde babam yanindayken birakin hastaneye goturmeyi donup bakmamis bile, devirmis kicini yatmaya devam etmis. Ertesi gun de ayni sizin esiniz gibi " ne bileyim ben" diyerek savunmaya gecmis.
Bundan 15 sene sonra annem kanser oldu, ve o adam anneme bakmadi o hastaliginda biliyor musunuz.Kac yillik esine cocuklarinin annesine acimadi.
Zamaninda annem babamdan ayrilma cesaretini gosterebilmis olsaydi belki yine biraz sikinti cekerdi ama en azindan hayatta yanimizda olurdu.
"Benim cocugum babasini goremeyecek mi?" gibi sacma otesi dusunceleri birakin da kendinize gelin. Aci soyluyorum belki ama hayatta gorulmesi gereken gercekler var, gozunuzu kapatinca degismiyor. Kimsenin de karakterini mizacini ahlakini konusarak degistiremezsiniz. Gencliginiz var cocugunuz kucuk, calisiyorsunuz massiniz da varken tutmayin su adami yaninizda
Neyi nasil yapacaginizi belirlemek icin avukata danisabilirsiniz. Esinize de birsey demeyin simdilik. Kirada misiniz yoksa ev kimin uzerineAynısını yaptı eşim. Gece 3tü. Uykusundan uyanıp bu saatte hastaneye mi gidilir diyip söylenip yattı. Kendimi anlatacak mecalim bile yoktu. Mecbur yattım. Çocuk var gece tek başına. 2 yıl geçti neredeyse hiç unutamadım bu olayı
Düğün takıları ve biraz birikim var. Ortak malımız yok.Neyi nasil yapacaginizi belirlemek icin avukata danisabilirsiniz. Esinize de birsey demeyin simdilik. Kirada misiniz yoksa ev kimin uzerine
Rabbim o yaş yüreğine biraz olsun insanlık versin. Okurken gözlerim doldu6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Ailemle kalabilirim bir süre. Ama ev küçük eşyalarımı nasıl alrıım nereye sığdırırım sonra ayrı bir düzen nasıl oturturum bilmiyorumDugun takilari sizindir zaten . Evden ayrilsaniz gideceginiz yer var mi, ayrilma durumunda memurlara tayin hakki da var, kafanizda bir plan oturtup avukata da danisirsaniz daha kolay yol katedebilirsiniz
Önce bosan , sen tayin işte o geride kalsın.Hiç aklımdan çıkmıyor. Tahlil sonucum geldi. Artık sürekli insülin kullanılan tip1 diyabetmiş dedim. İlk söylediği şey tayin oldu.
Bu kadar yıl bekledim bir değişim oldu diyemem maalesef. Şimdi 35 yaşında. Bu kadar sorunsuz en genç güçlü zamanında. Yarın öbür gün ne yapacak hiç bilmiyorum. 8 5 çalışıyor işi rahat ama ona bile üşeniyor. Haftasonu bir gün yatıyor.Bir baslayin gerisi gelecek, sakin "ben nasil yapacagimi bilmiyorum" diyip geri durmayin. Siddet gosteren, ihmal eden sorumsuz bir insani adam edecem diye ugrasacaginiza kendime nasil yeni bir baslangic hazirlarim diye dusunun. İnanin hersey cok guzel olacak sonunda, biraz sikinti cikacak ama sonra hepsi bitecek
Çalışıyor. Memur maaşını da alıyor ama tembel. Sürekli şikayet eder işinden. Zorla gider işten hariç ekstra sorumluluk hiç almak istemez.Esiniz calismiyor mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?