Hic istemiyor degilim. Lazim olani soyluyorum ama gidip gelip tekrar tekrar soylemiyorum. Boyle mi yapmak lazim? Kac kere konustum. On yili askin birlikteyiz. Yeni de degil ki. Sonuc alamadigim icin yildim galiba.
Hic istemiyor degilim. Lazim olani soyluyorum ama gidip gelip tekrar tekrar soylemiyorum. Boyle mi yapmak lazim? Kac kere konustum. On yili askin birlikteyiz. Yeni de degil ki. Sonuc alamadigim icin yildim galiba.Diyorsunuz ya, görmüyor mu? bilmiyor mu? diye.
Evet, muhtemelen görmüyor ve bilmiyor.
Çünkü kendinizi açık ve net ifade edemiyorsunuz.İsteğiniz anormal bir şey değil.İçinize atmaktansa konuşun.
Mesela gecen ay istedim. Zaten versem de eve harciyorsun dedi. Ama evde kucuk cocugum var. Hemen avmye gidecek zaman olmadi. Dedigim gibi baslarda bol keseden alip sonunda metelige kursun atiyor. Cocuklarin ihtiyaci olunca mecbur harcamak zorunda kaliyorum. Bir sey soylesem aliniyor hemen.Elinize gecen parayi bir guzel kendi kisisel ihtiyaclariniza ayirin yaranilmiyor malesef oyle karsit yapida birine ve siz liste yapip verin elime bu ay su ihtiyaclarimiz olacak ona gore hesap yapip cikariz evden diyin .Marka takinti olabilir ama esinede karsi biraz daha uyum icinde yapilabilir diger turlusu ben kazaniyosam ben yerim hesabi evlilikte olmamali .İstemektende ayrica gocunmayin arkadasin dedigi gibi aglamayana meme yok
Meslegimin de parasal konular olmasi ayri bir ironi. Kendi evimizde hesap yapamiyoruz daha. Daha tamamen cekmedim, karti odeyecegim vs diye eve para olarak cuzi bir miktar getiriyor. Bir donem karti elinden aldim cunku markette vs fiyatina bakmak bile adeti degildir. Gorur ve alir. Bu sefer de ne aliyorsa sanal kartla internetten almaya basladi. Cozum bulamadim. Farkli ozelliklerde kac tane spor ayakkabisi var. Sorsan hepsi ihtiyaci.Canim bence paranın idaresini sen eline al ve bi düzen oluşturun kendinede eşine de çocuğuna da belli bir miktar harçlık ayırın artarsada köşeye koyarsın azcik eşin ne kadar harcıyorsa kendine sende o kadar harçlık al buda benim ihtiyaçlarım için de sen ses etmezsen böyle gider yoksa
Kendimde seni gördüm. Bende seni gormeni tavsiye etmemArkadaslar esime karsi iyice doldum. Surekli ic sesimle ona sitem ederken buluyorum kendimi ama konusmak istemiyorum. Iyice icime kapandim.
Oldukca baskin bir karakteri var. Bense herkes tarafindan naif olarak nitelendirilen bir insanim. Duygusalim.
Isterim ki bir sikintim oldugu zaman esime acilayim ama ne zaman boyle bir girisimde bulunsam ya daha konusmanin baslarinda sozumu keser, alakasiz bir sey soyleyerek tum modumu dusurur, devam edesim gelmez; ya da olur da biraz daha dinlerse ki bu cok nadir olur, abarttigimi, bos yere dert ettigimi soyler.
Eger ikimiz hakkinda bir sey konusacaksam da daima bastirir, benim sorunum kucucuk kalir, onun sorunlari daha onemlidir.
Su dunyada yuregimi esime acamayacaksam, dertlendigimde benimle dertlenmeyecekse es olmanin ne anlami var?
Sorunumuzun ikinci ayagi da maddi. Kendimi maddi manevi huzurlu hissetmiyorum. Esimin ortalama bir maasi var. Guzel yonetilse hayli hayli yeter ama esim lukse duskun. Bir sey alacaksa en iyisi olsun ister. Benden cok markali ayakkabilari, kiyafetleri vs vardir.
Ben kart siskin, cocugun su ihtiyaci var vs diye hep kendimi ertelerim. Nakit yok diye ne varsa onu pisiririm. Zorunlu ihtiyaclari bile olabildigince idare etmeye calisirim. Bi bakarim bilmem ne marka ayakkabi almis, mont almis, spor kiyafeti almis.
Maas alinca ivir zivir dunya harcama yapar, ayin son gunleri 50 tlnin hesabini yapariz.
Ben arkadaslarim defalarca cagirir, dugun olur, bebek gorme olur para yok diye bahane bulurum, mahcup kalirim, esim parasi olmasa da annesinden alir spor salonu aidatini oder.
Bana ozel harcamalarim icin para birakmaz. Nadiren 50-100 biraktigi zamanlarda da bakarim ki market alisverisi yapilacak para yok, mecburen onu kullanirim, bana sira gelmez.
Dirdirci degilim, yapimda yok. Bir kere soylerim, insan olan anlamaz mi? Illa sabah aksam basini mi yemem lazim? Ihtiyacin varsa neden soylemiyorsun diyor. Parasi olmadigini bile bile ne soyleyeyim? Gormuyor mu durumu? 2 senedir 1 ayakkabi ve bir dis kiyafet aldim. Su an her seyim eskidi. Gormuyor mu?
Calis diyecek arkadaslar icin soyleyeyim, ufak bebegim var, bakacak kimsem yok. Iki sene oncesine kadar calisiyordum.
Bir sey desem kari kizla mi yedim, ickim mi var gibi bayagi bi konusma halini aliyor. Ben de konusarak basedemedigim icin giderek daha cok susmayi tercih ettim.
Sozde cok seviyor ama sevmek boyle mi olur?
Uslubum ne olmali? Zira oyle doluyum ki kendimi tutamam, dogru kelimeleri bulamam gibi geliyor. Hic kavgaci degilim. Hakli bile olsam huzursuz hissederim kendimi. Ama oyle doldum ki bi patlarsam kotu olacak gibi.Kendimde seni gördüm. Bende seni gormeni tavsiye etmem
Lakin naif kişiliğinden şöyle bir ce eee yapman dozunda olacaktir .
Titre ve kendine dön mesaji verebilmesi dileği ile
Cocugum emiyor diye birakmak istemiyorum ve bakacak kimse de yok. Haklisiniz, calisiyor olsaydim cok daha rahat hissederdim.ASlında yaşadığın duyguları bir nebze ben de yaşıyorum. Hayatım boyunca kimseyle para muhabbetine girmedim. Anneme de babama da eşime de istediğim, hissettiğim bir şeyi bir defadan fazla söylemem. Hadi annem babam anlardı hemen ama eşim için aynı şeyi söyleyemem. Zaten normal hayatında da unutkan biri. Bunu bilmeme rağmen yine de üzülüyorum çoğu zaman.
Harcama şeklimiz de benziyor sizinle. Ama benim en büyük avantajım 2 çocuğum var ve hiç çalışmayı bırakmadım. Belki nu yüzden bende ki kırgınlıklar sizdeki kadar büyümedi.
Canım bence istemekten korkmamakla başla. İstediğin fazla bir şey de değildir ki kocan o kadarını da yapmalı yani senin çekinecek bir şeyin yok. He şimdi sen istemiyon ya da senede sadece 1 ayakkabı alıyon ya sanma ki eşin bu fedakarlığının(!) kıymetini bilecek. Hayır! Verici olma. Birazcık arsızlaştın mı senden kıymetlisi olmuyo. Duvarlarını yıkmaya başla artık sen istemeyince kimse madalya takmayacak ve farkında bile olmayacaklar. Öyleyse istemeye utanma; çünkü o senin hakkın.Babamla durumlarimiz tamamen sizin ilk haliniz gibiydi. O kadar da durumlari kotu olmamasina ragmen hep bir biriktirme derdiyle her seyden kisarlardi. Oyle ki bir sure sonra kendimi parasal yuk olarak gormeye baslamistim. Belki de ordan kaldi benim bu minimumda yasamam. Nasil degisebildin bir anda? Belki benim de oyle yapmam lazim. Para konulari da konusmaktan en hoslanmadigim konular ama gerekiyor galiba.
Evet her gün söyleyin gerekirse. Demek ki eşiniz düşünceli değil. Yeterince fedakarlık yapmışsınız. Biraz nazlı prenses oluverin de görsün. Şunu bunu isterim diye tutturun. Benim bebeğimin şusu olmasın mı deyin naz yapın çocuğunuza herşeyini aldırın. Israr edin. Mızmızlanın. Siz şimdi cebinde yok borç alacak diye söyleyemiyorsunuz. Bugün borç alır, yarın da borç alır. Sonra bütçesinde size yer ayırmayı öğrenir. Markete birlikte gidin. Alışverişe birlikte gidin. Tutup kolundan istediğiniz mağazalara sokun. Adam bekar gibi para harcıyor. Alıştırmak zorundasınız. Çocuğunuza yazık değil mi? Normalde çalışın derdim ama çocuğun kreş yaşına kadar bekleyebilirsiniz. Sonra bence mutlaka çalışın. O zaman da çok fedakarlık yapmayın. Maaşınızdan harçlığınızı mutlaka ayırın eve harcamadan önce.Aslinda yetebilecek kadar kazaniyorken, evimiz kira degilken bu tarz seyler icin borc almasini gurursuzluk olarak goruyorum. Ayagini yorganina gore uzatmasi gerekmez mi?
Ayrica bir kere soyluyorum. Her gun mu soylemeliyim bilmiyorum ki?
canımcım . sen de gözünü karartıp alacaksın.Arkadaslar esime karsi iyice doldum. Surekli ic sesimle ona sitem ederken buluyorum kendimi ama konusmak istemiyorum. Iyice icime kapandim.
Oldukca baskin bir karakteri var. Bense herkes tarafindan naif olarak nitelendirilen bir insanim. Duygusalim.
Isterim ki bir sikintim oldugu zaman esime acilayim ama ne zaman boyle bir girisimde bulunsam ya daha konusmanin baslarinda sozumu keser, alakasiz bir sey soyleyerek tum modumu dusurur, devam edesim gelmez; ya da olur da biraz daha dinlerse ki bu cok nadir olur, abarttigimi, bos yere dert ettigimi soyler.
Eger ikimiz hakkinda bir sey konusacaksam da daima bastirir, benim sorunum kucucuk kalir, onun sorunlari daha onemlidir.
Su dunyada yuregimi esime acamayacaksam, dertlendigimde benimle dertlenmeyecekse es olmanin ne anlami var?
Sorunumuzun ikinci ayagi da maddi. Kendimi maddi manevi huzurlu hissetmiyorum. Esimin ortalama bir maasi var. Guzel yonetilse hayli hayli yeter ama esim lukse duskun. Bir sey alacaksa en iyisi olsun ister. Benden cok markali ayakkabilari, kiyafetleri vs vardir.
Ben kart siskin, cocugun su ihtiyaci var vs diye hep kendimi ertelerim. Nakit yok diye ne varsa onu pisiririm. Zorunlu ihtiyaclari bile olabildigince idare etmeye calisirim. Bi bakarim bilmem ne marka ayakkabi almis, mont almis, spor kiyafeti almis.
Maas alinca ivir zivir dunya harcama yapar, ayin son gunleri 50 tlnin hesabini yapariz.
Ben arkadaslarim defalarca cagirir, dugun olur, bebek gorme olur para yok diye bahane bulurum, mahcup kalirim, esim parasi olmasa da annesinden alir spor salonu aidatini oder.
Bana ozel harcamalarim icin para birakmaz. Nadiren 50-100 biraktigi zamanlarda da bakarim ki market alisverisi yapilacak para yok, mecburen onu kullanirim, bana sira gelmez.
Dirdirci degilim, yapimda yok. Bir kere soylerim, insan olan anlamaz mi? Illa sabah aksam basini mi yemem lazim? Ihtiyacin varsa neden soylemiyorsun diyor. Parasi olmadigini bile bile ne soyleyeyim? Gormuyor mu durumu? 2 senedir 1 ayakkabi ve bir dis kiyafet aldim. Su an her seyim eskidi. Gormuyor mu?
Calis diyecek arkadaslar icin soyleyeyim, ufak bebegim var, bakacak kimsem yok. Iki sene oncesine kadar calisiyordum.
Bir sey desem kari kizla mi yedim, ickim mi var gibi bayagi bi konusma halini aliyor. Ben de konusarak basedemedigim icin giderek daha cok susmayi tercih ettim.
Sozde cok seviyor ama sevmek boyle mi olur?
Onu farkettim malesef. Yaptiklarimin hicbir kiymeti olmadi.Canım bence istemekten korkmamakla başla. İstediğin fazla bir şey de değildir ki kocan o kadarını da yapmalı yani senin çekinecek bir şeyin yok. He şimdi sen istemiyon ya da senede sadece 1 ayakkabı alıyon ya sanma ki eşin bu fedakarlığının(!) kıymetini bilecek. Hayır! Verici olma. Birazcık arsızlaştın mı senden kıymetlisi olmuyo. Duvarlarını yıkmaya başla artık sen istemeyince kimse madalya takmayacak ve farkında bile olmayacaklar. Öyleyse istemeye utanma; çünkü o senin hakkın.
Emiyor. O yuzden birakmak istemiyorum. Anneanne babaannenin bakma durumu da yok.küçük çocuğum var derken ne kadar küçük .
Calismaya baslayinca ona bir sey vermeyi dusunmuyorum zaten. Kalani birikim yaparim cocuklar icin. Zaten calissam da ev isi her sey bende. En azindan para da tamamen bende olsun. Bir daha ayni yanlisi yapmayacagim.Evet her gün söyleyin gerekirse. Demek ki eşiniz düşünceli değil. Yeterince fedakarlık yapmışsınız. Biraz nazlı prenses oluverin de görsün. Şunu bunu isterim diye tutturun. Benim bebeğimin şusu olmasın mı deyin naz yapın çocuğunuza herşeyini aldırın. Israr edin. Mızmızlanın. Siz şimdi cebinde yok borç alacak diye söyleyemiyorsunuz. Bugün borç alır, yarın da borç alır. Sonra bütçesinde size yer ayırmayı öğrenir. Markete birlikte gidin. Alışverişe birlikte gidin. Tutup kolundan istediğiniz mağazalara sokun. Adam bekar gibi para harcıyor. Alıştırmak zorundasınız. Çocuğunuza yazık değil mi? Normalde çalışın derdim ama çocuğun kreş yaşına kadar bekleyebilirsiniz. Sonra bence mutlaka çalışın. O zaman da çok fedakarlık yapmayın. Maaşınızdan harçlığınızı mutlaka ayırın eve harcamadan önce.
Evet tekrar konusmayi dusunuyorum. Umarim ise yararbence al karşına tam olarak anlat söylediklerini.en az onun kadar seninde,evinde çocuğununda ihtiyaçlarının olduğunu ve kendisinin bunun farkında olmadığını söyel.her ay belli bir bütçeiste.ya da sen ona ver parayı gerisini sen yönet.içine atmak çözüm değil susma konuş...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?