Merhaba Arkadaşlar derdim büyük o yüzden biraz uzun yazacağım umarım başınızı fazla ağrıtmış olmam.Eşim ile 5 yıldır tanışıyoruz ve 1.5 yıl önce severek evlendik benim ailemin maddi durumu çok iyi olmadığı ve babam bir hısmı tarafından vurulup kör olduğu için eşimin ailesi en başından beri sıkıntı sinyalleri vermeye başlamıştı.Ben nasıl olsa geçer diyerek kimseye saygıda kusur etmiyordum.Gelin görün ki ben sustukça herşey üstüme gelmeye başladı daha gelin almaya geldiklerinde bile gelin arabamı düşmanları var diyerek mahallede konvoy yaptırmadan düğün mekanına gönderdiler.Bu da yetmezmiş gibi daha annemler düğün salonuna girmeden nikah memuru gidecek diye nikahı kıymaya çalıştılar.diretmemle annemler kapıdan girerken nikah kıyıldı neyse balayına gittik geldik ve daha 1.hafta kayınvalidem evimize geldi ve kaldı.Bunu 3 günde bir tekrarlamaya başladı.Bu arada teyzesi yazlığına çağırdı ve gittik burada da teyzesinden benim gelinimden de betersin gibi yüzüme söylenen çeşitli hakaretler işittim sustum.Tekrar evimize döndük kayınvalide temizlik hastası olduğunu bahane ederek evimizden çıkmamaya başladı.Mahalle kuaföründe dahi rencide edici konuşmaları bitmek bilmedi eşimle olan yatak odası mevzularımı bile kuaförde çekinmeden anlattı.Bir sabah eşimle uyurken kapıyı çalmadan içeri daldı ve kalkın kahvaltı hazırlayın dedi şok oldum.Ertesi gün eşimin halaları ve babanesi oturmaya geldiler ve bir halası mutfakta bana babanneyi alıp bakarsak maaşını alabileceğimizi teklif etti.Kibarca reddettim ama çığrından çıkan olaylar bitmek bilmiyordu.Eşimin halasının kızı beni kayınpederime durduk yere bana abla demiyor diye şikayet etmeye başladı.Bu ve benzeri birçok olay var hepsini anlatmayacağım saçma sapan şeylerden uyarı almaya ve türlü hakaretler işitmeye başladım sonunda bardak doldu.Kayınvalidem tekrar kalmaya geldi ve evin bütün düzenini değiştirmeye başladı.Eşimle konusup ortak karar aldık ve artık bu kadar sık gelmesinin doğru olmadığını söyledi.Kızılca kıyamet bundan sonra koptu kayınvalidemin ablası beni arayıp türlü türlü laf sokmaya başladı kapadım ve bir daha telefonlarını açmadım.Kayınvalidem saçma sapan sebeplerden beni eşime şikayet etmeye ve telefonla beni taciz etmeye başlayınca tartıştık ağlama krizine girdim.Bu sırada annem arayınca dayanamadım anneme anlattım.Annem ortamı toplamak amacıyla aradı ancak anneme soylemediklerini bırakmadılar.Bundan sonra 1 yıl kadar hiç konuşmadım uzak durdum.Babalar gününde aramda hiçbir problem olmayan kayınpederimi görmeye hediyesini vermeye gidecektim.Ellerimle paketlemiştim ancak benim suratımı görmek istemediğini söylemiş bende uzak durmaya devam ettim.Bu sırada eşimin barışmak için bitmek bilmeyen ısrarları devam etti ta ki bugune kadar ailesiyle oturup konusmayı kabul ettim yalnız bir şartım vardı kayınvalidem anneme ilkokul mezunu cahil dediği için özür dileyecekti neyse bir avm de buluştuk kayınvalidemle tokalaştım sarılmaya çalıştı ama mesafeli durdum içimden gelmiyordu çünkü masaya oturur oturmaz sen barışmaya gelmemişsin boyle olmaz demeye başladı o kadar seyden sonra saçma bi şekilde boynuna mı sarılacaktım.Konusuruz dedim kayın pederim geldi.O an çok gerildim ayakta burnunu havaya dikmiş kalkıp elini opmemi bekliyodu kayınvalidem de fırsatı kaçırmayıp hemen kayınpederimi gaza verdi aaa ayıp nasıl kalkmazsın diye ortalığı karıştırdı kayınpederim manasız bir şekilde isyan bayrağı çekip çoluk çocuğun ayağına geliyoruz dedi bende olur mu oyle sey ben sizin ayağınıza mı geldim dedim.Bana sen sus gibisinden hareket ederek eşime mutluluğun hayırlı olsun dedi ve bana dönüp terbiyesiz ahlaksız gibi birsürü hakaret etmeye başladı avm nin yemek katında bende ses tonunuza dikkat edin dedim ama ses tonu artarak hakaretler devam etti zaten bu bir yıllık süreçte sinir hapları kullanmaya başlamıştım ve o gün sinir haplarım bitmişti.Bu sözlerden sonra nevrim döndü yüzüğümü çıkarıp kayınpederime attım elimdeki telefonu cüzdanı fırlattım ve yeter artık beni rahat bırakın diye bağırmaya başladım sinir krizi geçirmişim gerisini hatırlamıyorum eşim beni tuttu eve götürdü ailemin yanına geldim şuan ama eşim orada ağzını açıp tek kelime etmediği gibi benim suçlu olduğumu ve kalkıp el opmem gerektiğini söyledi başından beri yapılanlar hiç olmamış gibi.Bu arada ailesinin barışma amacı da haftasonu akraba düğünü olması ve akrabalara rezil olmamaktı gerçek bir barışma niyeti kesinlikle yok.Çocuğumuz yok ve 26 yaşındayım yol yakınken geri dönmek gerektiğini düşünmeye başladım bu evliliği devam ettirmek konusunda ve bundan sonraki huzurumuzdan emin değilim sizce bu ilişkiye bir şans daha vermelimiyim?