Arkadaşlar lütfen biraz empati yapın. Konu sahibi sizden farklı bir ortamda büyümüş veya yaşıyor, kadının konumunun Türkiye ortalamasından bile 20 yıl geride olduğu bir sulalenin icinde, 18 yaşında belki fikri dahi alınmadan evlendirilmis, 3 küçük çocuk, arkada olmayan bir aile, fiziksel ve psikoloji siddet. Boşan demek lafta kolay, bosanmak pratikte kolay mi? Bence de elbette boşanmalı, keşke boşansa, keşke 3 çocuk vermeseydi bu adama. Evet, ben de olsam dakika çekmem. Ama "git çalış" demek ne kolay, ülkemizin metropolunde kadın erkek birlikte çalışıp üç çocuğuna bakamazken, bu durumdaki bir annenin gorece daha küçük şehirde tek başına bakmasi ve geçinmesi kolay mi? Konu sahibi bu zorluğu göğüsleyecek inanca sahip değil, arka planına bakınca da bu çok normal. Devlet çok mu yardımcı? Demişler ki polis çağır, polisler çok ilgileniyor ya. Dayak yediği adamla barıştırmak için bir psikolojik şiddet de onlar uyguluyor, genelde.
KK da çok rastlıyoruz çok farklı imkanlar üretebilecekken pasif takılan kadınlara. ama bu arkadaşın durumu öyle değil.
Ne öneri verebileceğimi bilmiyorum. Ilk kez bir konuda bu kadar yorumsuz kaldım. Ya cinnet geçireceksin ya annenin yanına döneceksin. Ablan abin kardeşin var mi?
iyiaileannesi
size özelden bir sey sormak istiyorum lakin mesaj kısmınız kapali, siz yazabilir misiniz
