Kendi maddi ihtiyaçlarını karşılayamayacak insanların evlenmesine karşıyım. Kimseden bir şey bekleyerek yola çıkılmaz karı koca ne yapabiliyorsanız o kadar
Kendi maddi ihtiyaçlarını karşılayamayacak insanların evlenmesine karşıyım. Kimseden bir şey bekleyerek yola çıkılmaz karı koca ne yapabiliyorsanız o kadarkızlar merhaba. bazı şeyleri paylaşmak istiyor ve düşüncelerinizi almak istiyorum.
27 yaşındayım. eşimle birlikte geçen sene mayıs ayında söz yaptık. daha sonra haziran ayında nişan yaptık. belirtmem gerekir ki söz ve nişan bizim yörede ayrı yapılır. istediğim nişan elbisesi ve söz elbisesini giyemedim. ve yine açıklamam gerekir ki elbiseyi erkek tarafı alır. babam düğünümün en geç ekim-kasım arasında yapılmasını istedi. eşimin ailesi cebinden beş kuruş çıkarmadı, nişanda ve sözde bir altın bile takmadılar. evet paragöz diyeceksiniz ama insan bir altın da takamayacaksa neden istemeye geldiniz? biz her şeyi yaparız dediniz? hadi maddi durumu geçtim, manevi açıdan bile ailesi ailemle bir kez olsun şu şöyle yapılır diye arayıp sormadı. kız tarafına 1 senede 2 kere geldiler. o da eşimin zoruyla. kendileri yalova'da biz istanbulda'yız. ama arada 45 dk mesafe var sadece.
1 sene içerisinde anladık ki, eşimin ailesi maddi açıdan zor durumda ama bizi kandırıyorlar belli. kaynatam zorla düğün olsun, nisan ayı olsun dedi. düğünü nisan'a çektiler. sonra coronadan düğün iptal oldu. haziran'a çektiler. düğün salonları iptal olacak derken, mayıs'ta nikah yapıp eve geçtik. yani 10 günlük evliyim sadece. şimdi babası mırın kırın yapıyor düğün yapamam diye.
biz bu bir yıllık süreçte çok çektik. en büyük sebebi hala iletişimsizlik ve eşimin babasının ben yapamıyorum diyememesi. ailelere karşı gelip nikah yapıp geçtik evimize ama bunlar yaşanmak zorunda değildi.
eşim geçen temmuz'da istanbul'da iş bulup evimizi tuttu ve çalışmaya başladı. babası ayda 200 lira harçlık gönderiyor göndermiyor, kafasına göre. çünkü eşimin maaşında 500 lira haciz var. geçinemediği için zarla zorla babasından para alıyor. mecbur kalıyor.
bu süreçte eşimin annesi eşimi görmeye toplasan 5 kere gelmiştir. gelmemeyi sürekli olarak torununa bakmakla bahane ediyor. halbuki görümcemin teki işsiz o da çocuğa bir gün olsun sensiz bakabilir. diğer görümcem bir gün çocuğunu annesine bırakmayabilir. ama bunlar hiç düşünülmüyor. ne eşime ne bana eksiğimiz dahi sorulmuyor. ama verdiğin sözler nerede?
benim ailem kız tarafı olarak; beyaz eşya, yatak odası, perdeler, yatak odası eşyaları, mutfak eşyaları aldık. onlar halı, tv ve koltuk takımı aldılar. (koltuk takımını yarısından fazlasını yine babam ödedi.) halıyı da görümcem "biz takı takmayız evinin bir eşyasını alırız diye verdi." o para da bizim istediğimiz şekilde değerlenmedi. evin bir eksiğini alırız dedik ama gelen parayı görümcem babasına verdi. durum böyleyken zarla zorla düğün olmadan evimize giriş yaptık. e hani düğün diye diretip bizi beklettirdin bu kadar?
ama ben ailesine tahammül edemeyecek durumdayım. onlarla düğün olduktan sonra kat'iyen görüşmek istemiyorum. eşim üzülüyor ama yapacak bir şey yok bana saygı da duyuyor. ailesine karşı çok öfkeli ama hemen unutacak da gibi ben affetsem.
Madem bu kadar bilendiniz keşke evlenmeseydiniz. Ayrıca kimse ailesine güvenerek evlenmemeli bence. Tamam takı taksınlar ama mobilya vs beklenmemeli. Durumu olmayan adam zaten alamaz. Ben de evlenirken her şeyimi kendim ödedim. Kimseden bir şey beklemedim. Eşim de kendi ödedi. Ailesinin durumu yoktu. Ama bunu da dert etmedim. Almadılar ama iyi insanlardı. İki taraf da çalışınca ailelerden bir şey beklemek bana biraz abes geliyorkızlar merhaba. bazı şeyleri paylaşmak istiyor ve düşüncelerinizi almak istiyorum.
27 yaşındayım. eşimle birlikte geçen sene mayıs ayında söz yaptık. daha sonra haziran ayında nişan yaptık. belirtmem gerekir ki söz ve nişan bizim yörede ayrı yapılır. istediğim nişan elbisesi ve söz elbisesini giyemedim. ve yine açıklamam gerekir ki elbiseyi erkek tarafı alır. babam düğünümün en geç ekim-kasım arasında yapılmasını istedi. eşimin ailesi cebinden beş kuruş çıkarmadı, nişanda ve sözde bir altın bile takmadılar. evet paragöz diyeceksiniz ama insan bir altın da takamayacaksa neden istemeye geldiniz? biz her şeyi yaparız dediniz? hadi maddi durumu geçtim, manevi açıdan bile ailesi ailemle bir kez olsun şu şöyle yapılır diye arayıp sormadı. kız tarafına 1 senede 2 kere geldiler. o da eşimin zoruyla. kendileri yalova'da biz istanbulda'yız. ama arada 45 dk mesafe var sadece.
1 sene içerisinde anladık ki, eşimin ailesi maddi açıdan zor durumda ama bizi kandırıyorlar belli. kaynatam zorla düğün olsun, nisan ayı olsun dedi. düğünü nisan'a çektiler. sonra coronadan düğün iptal oldu. haziran'a çektiler. düğün salonları iptal olacak derken, mayıs'ta nikah yapıp eve geçtik. yani 10 günlük evliyim sadece. şimdi babası mırın kırın yapıyor düğün yapamam diye.
biz bu bir yıllık süreçte çok çektik. en büyük sebebi hala iletişimsizlik ve eşimin babasının ben yapamıyorum diyememesi. ailelere karşı gelip nikah yapıp geçtik evimize ama bunlar yaşanmak zorunda değildi.
eşim geçen temmuz'da istanbul'da iş bulup evimizi tuttu ve çalışmaya başladı. babası ayda 200 lira harçlık gönderiyor göndermiyor, kafasına göre. çünkü eşimin maaşında 500 lira haciz var. geçinemediği için zarla zorla babasından para alıyor. mecbur kalıyor.
bu süreçte eşimin annesi eşimi görmeye toplasan 5 kere gelmiştir. gelmemeyi sürekli olarak torununa bakmakla bahane ediyor. halbuki görümcemin teki işsiz o da çocuğa bir gün olsun sensiz bakabilir. diğer görümcem bir gün çocuğunu annesine bırakmayabilir. ama bunlar hiç düşünülmüyor. ne eşime ne bana eksiğimiz dahi sorulmuyor. ama verdiğin sözler nerede?
benim ailem kız tarafı olarak; beyaz eşya, yatak odası, perdeler, yatak odası eşyaları, mutfak eşyaları aldık. onlar halı, tv ve koltuk takımı aldılar. (koltuk takımını yarısından fazlasını yine babam ödedi.) halıyı da görümcem "biz takı takmayız evinin bir eşyasını alırız diye verdi." o para da bizim istediğimiz şekilde değerlenmedi. evin bir eksiğini alırız dedik ama gelen parayı görümcem babasına verdi. durum böyleyken zarla zorla düğün olmadan evimize giriş yaptık. e hani düğün diye diretip bizi beklettirdin bu kadar?
ama ben ailesine tahammül edemeyecek durumdayım. onlarla düğün olduktan sonra kat'iyen görüşmek istemiyorum. eşim üzülüyor ama yapacak bir şey yok bana saygı da duyuyor. ailesine karşı çok öfkeli ama hemen unutacak da gibi ben affetsem.
Bazı aileler böyledir.Yapacak hiçbirşey yok malesef bende benzer şeyler yaşadım.Ve en çok düğünde yapılan terbiyesizlikler zoruma gitti... Böyle şeyler yaşamadıysan unut gitsin bence düğünüme bir hafta yoktu evimizi bastılar ayrılın diye kına günü eşimi reddettiler elime çeyrek yaptı diye diyorum ya sadece bunlarsa boşver.Eşin şuan sana hak versede ilerde yeter be diyebilir.kızlar merhaba. bazı şeyleri paylaşmak istiyor ve düşüncelerinizi almak istiyorum.
27 yaşındayım. eşimle birlikte geçen sene mayıs ayında söz yaptık. daha sonra haziran ayında nişan yaptık. belirtmem gerekir ki söz ve nişan bizim yörede ayrı yapılır. istediğim nişan elbisesi ve söz elbisesini giyemedim. ve yine açıklamam gerekir ki elbiseyi erkek tarafı alır. babam düğünümün en geç ekim-kasım arasında yapılmasını istedi. eşimin ailesi cebinden beş kuruş çıkarmadı, nişanda ve sözde bir altın bile takmadılar. evet paragöz diyeceksiniz ama insan bir altın da takamayacaksa neden istemeye geldiniz? biz her şeyi yaparız dediniz? hadi maddi durumu geçtim, manevi açıdan bile ailesi ailemle bir kez olsun şu şöyle yapılır diye arayıp sormadı. kız tarafına 1 senede 2 kere geldiler. o da eşimin zoruyla. kendileri yalova'da biz istanbulda'yız. ama arada 45 dk mesafe var sadece.
1 sene içerisinde anladık ki, eşimin ailesi maddi açıdan zor durumda ama bizi kandırıyorlar belli. kaynatam zorla düğün olsun, nisan ayı olsun dedi. düğünü nisan'a çektiler. sonra coronadan düğün iptal oldu. haziran'a çektiler. düğün salonları iptal olacak derken, mayıs'ta nikah yapıp eve geçtik. yani 10 günlük evliyim sadece. şimdi babası mırın kırın yapıyor düğün yapamam diye.
biz bu bir yıllık süreçte çok çektik. en büyük sebebi hala iletişimsizlik ve eşimin babasının ben yapamıyorum diyememesi. ailelere karşı gelip nikah yapıp geçtik evimize ama bunlar yaşanmak zorunda değildi.
eşim geçen temmuz'da istanbul'da iş bulup evimizi tuttu ve çalışmaya başladı. babası ayda 200 lira harçlık gönderiyor göndermiyor, kafasına göre. çünkü eşimin maaşında 500 lira haciz var. geçinemediği için zarla zorla babasından para alıyor. mecbur kalıyor.
bu süreçte eşimin annesi eşimi görmeye toplasan 5 kere gelmiştir. gelmemeyi sürekli olarak torununa bakmakla bahane ediyor. halbuki görümcemin teki işsiz o da çocuğa bir gün olsun sensiz bakabilir. diğer görümcem bir gün çocuğunu annesine bırakmayabilir. ama bunlar hiç düşünülmüyor. ne eşime ne bana eksiğimiz dahi sorulmuyor. ama verdiğin sözler nerede?
benim ailem kız tarafı olarak; beyaz eşya, yatak odası, perdeler, yatak odası eşyaları, mutfak eşyaları aldık. onlar halı, tv ve koltuk takımı aldılar. (koltuk takımını yarısından fazlasını yine babam ödedi.) halıyı da görümcem "biz takı takmayız evinin bir eşyasını alırız diye verdi." o para da bizim istediğimiz şekilde değerlenmedi. evin bir eksiğini alırız dedik ama gelen parayı görümcem babasına verdi. durum böyleyken zarla zorla düğün olmadan evimize giriş yaptık. e hani düğün diye diretip bizi beklettirdin bu kadar?
ama ben ailesine tahammül edemeyecek durumdayım. onlarla düğün olduktan sonra kat'iyen görüşmek istemiyorum. eşim üzülüyor ama yapacak bir şey yok bana saygı da duyuyor. ailesine karşı çok öfkeli ama hemen unutacak da gibi ben affetsem.
Ayyy ne bayici bir konu cok kilise cok erkek tarafi beyaz esya kiz tarafi zart zurt offf hayata biraz baska yerden bakin ayol belliki bunu bahane edip es ailesine mesafe katmak istiyorsun acikca söyle ayy Allahim yeristir büyüt tövbeler tövbesi Allah hayirli insanlari hayirli insanlarla karsiastirsinkızlar merhaba. bazı şeyleri paylaşmak istiyor ve düşüncelerinizi almak istiyorum.
27 yaşındayım. eşimle birlikte geçen sene mayıs ayında söz yaptık. daha sonra haziran ayında nişan yaptık. belirtmem gerekir ki söz ve nişan bizim yörede ayrı yapılır. istediğim nişan elbisesi ve söz elbisesini giyemedim. ve yine açıklamam gerekir ki elbiseyi erkek tarafı alır. babam düğünümün en geç ekim-kasım arasında yapılmasını istedi. eşimin ailesi cebinden beş kuruş çıkarmadı, nişanda ve sözde bir altın bile takmadılar. evet paragöz diyeceksiniz ama insan bir altın da takamayacaksa neden istemeye geldiniz? biz her şeyi yaparız dediniz? hadi maddi durumu geçtim, manevi açıdan bile ailesi ailemle bir kez olsun şu şöyle yapılır diye arayıp sormadı. kız tarafına 1 senede 2 kere geldiler. o da eşimin zoruyla. kendileri yalova'da biz istanbulda'yız. ama arada 45 dk mesafe var sadece.
1 sene içerisinde anladık ki, eşimin ailesi maddi açıdan zor durumda ama bizi kandırıyorlar belli. kaynatam zorla düğün olsun, nisan ayı olsun dedi. düğünü nisan'a çektiler. sonra coronadan düğün iptal oldu. haziran'a çektiler. düğün salonları iptal olacak derken, mayıs'ta nikah yapıp eve geçtik. yani 10 günlük evliyim sadece. şimdi babası mırın kırın yapıyor düğün yapamam diye.
biz bu bir yıllık süreçte çok çektik. en büyük sebebi hala iletişimsizlik ve eşimin babasının ben yapamıyorum diyememesi. ailelere karşı gelip nikah yapıp geçtik evimize ama bunlar yaşanmak zorunda değildi.
eşim geçen temmuz'da istanbul'da iş bulup evimizi tuttu ve çalışmaya başladı. babası ayda 200 lira harçlık gönderiyor göndermiyor, kafasına göre. çünkü eşimin maaşında 500 lira haciz var. geçinemediği için zarla zorla babasından para alıyor. mecbur kalıyor.
bu süreçte eşimin annesi eşimi görmeye toplasan 5 kere gelmiştir. gelmemeyi sürekli olarak torununa bakmakla bahane ediyor. halbuki görümcemin teki işsiz o da çocuğa bir gün olsun sensiz bakabilir. diğer görümcem bir gün çocuğunu annesine bırakmayabilir. ama bunlar hiç düşünülmüyor. ne eşime ne bana eksiğimiz dahi sorulmuyor. ama verdiğin sözler nerede?
benim ailem kız tarafı olarak; beyaz eşya, yatak odası, perdeler, yatak odası eşyaları, mutfak eşyaları aldık. onlar halı, tv ve koltuk takımı aldılar. (koltuk takımını yarısından fazlasını yine babam ödedi.) halıyı da görümcem "biz takı takmayız evinin bir eşyasını alırız diye verdi." o para da bizim istediğimiz şekilde değerlenmedi. evin bir eksiğini alırız dedik ama gelen parayı görümcem babasına verdi. durum böyleyken zarla zorla düğün olmadan evimize giriş yaptık. e hani düğün diye diretip bizi beklettirdin bu kadar?
ama ben ailesine tahammül edemeyecek durumdayım. onlarla düğün olduktan sonra kat'iyen görüşmek istemiyorum. eşim üzülüyor ama yapacak bir şey yok bana saygı da duyuyor. ailesine karşı çok öfkeli ama hemen unutacak da gibi ben affetsem.
Su ortamda ne düğünü yakızlar merhaba. bazı şeyleri paylaşmak istiyor ve düşüncelerinizi almak istiyorum.
27 yaşındayım. eşimle birlikte geçen sene mayıs ayında söz yaptık. daha sonra haziran ayında nişan yaptık. belirtmem gerekir ki söz ve nişan bizim yörede ayrı yapılır. istediğim nişan elbisesi ve söz elbisesini giyemedim. ve yine açıklamam gerekir ki elbiseyi erkek tarafı alır. babam düğünümün en geç ekim-kasım arasında yapılmasını istedi. eşimin ailesi cebinden beş kuruş çıkarmadı, nişanda ve sözde bir altın bile takmadılar. evet paragöz diyeceksiniz ama insan bir altın da takamayacaksa neden istemeye geldiniz? biz her şeyi yaparız dediniz? hadi maddi durumu geçtim, manevi açıdan bile ailesi ailemle bir kez olsun şu şöyle yapılır diye arayıp sormadı. kız tarafına 1 senede 2 kere geldiler. o da eşimin zoruyla. kendileri yalova'da biz istanbulda'yız. ama arada 45 dk mesafe var sadece.
1 sene içerisinde anladık ki, eşimin ailesi maddi açıdan zor durumda ama bizi kandırıyorlar belli. kaynatam zorla düğün olsun, nisan ayı olsun dedi. düğünü nisan'a çektiler. sonra coronadan düğün iptal oldu. haziran'a çektiler. düğün salonları iptal olacak derken, mayıs'ta nikah yapıp eve geçtik. yani 10 günlük evliyim sadece. şimdi babası mırın kırın yapıyor düğün yapamam diye.
biz bu bir yıllık süreçte çok çektik. en büyük sebebi hala iletişimsizlik ve eşimin babasının ben yapamıyorum diyememesi. ailelere karşı gelip nikah yapıp geçtik evimize ama bunlar yaşanmak zorunda değildi.
eşim geçen temmuz'da istanbul'da iş bulup evimizi tuttu ve çalışmaya başladı. babası ayda 200 lira harçlık gönderiyor göndermiyor, kafasına göre. çünkü eşimin maaşında 500 lira haciz var. geçinemediği için zarla zorla babasından para alıyor. mecbur kalıyor.
bu süreçte eşimin annesi eşimi görmeye toplasan 5 kere gelmiştir. gelmemeyi sürekli olarak torununa bakmakla bahane ediyor. halbuki görümcemin teki işsiz o da çocuğa bir gün olsun sensiz bakabilir. diğer görümcem bir gün çocuğunu annesine bırakmayabilir. ama bunlar hiç düşünülmüyor. ne eşime ne bana eksiğimiz dahi sorulmuyor. ama verdiğin sözler nerede?
benim ailem kız tarafı olarak; beyaz eşya, yatak odası, perdeler, yatak odası eşyaları, mutfak eşyaları aldık. onlar halı, tv ve koltuk takımı aldılar. (koltuk takımını yarısından fazlasını yine babam ödedi.) halıyı da görümcem "biz takı takmayız evinin bir eşyasını alırız diye verdi." o para da bizim istediğimiz şekilde değerlenmedi. evin bir eksiğini alırız dedik ama gelen parayı görümcem babasına verdi. durum böyleyken zarla zorla düğün olmadan evimize giriş yaptık. e hani düğün diye diretip bizi beklettirdin bu kadar?
ama ben ailesine tahammül edemeyecek durumdayım. onlarla düğün olduktan sonra kat'iyen görüşmek istemiyorum. eşim üzülüyor ama yapacak bir şey yok bana saygı da duyuyor. ailesine karşı çok öfkeli ama hemen unutacak da gibi ben affetsem.
nişan'da veya söz'de giyilen elbisen erkek tarafına aittir ama tutulan solan veya organizasyon işleri kız tarafınındır. ayrıca kimseye sırtımı dayadığım yok. yapılması gerekilen şeyler yapılmadı.
Keşke ailenize bu kadar maddi olarak yüklenmeseydiniz. Çakılıyor musunuz bilmiyorum ama evlenene kadar calısıp para biriktirseydiniz keşke. Been şahsen çalıştığım için kendi düğünümü kendim yapmıstım.3000 lirasını zar zor eşimin babası ödedi, geri kalanını babam aldı. babama da kayınbabam paranı öderim dedi, ödemedi ve ödemeyecek de.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?