kızlar merhaba. bazı şeyleri paylaşmak istiyor ve düşüncelerinizi almak istiyorum.
27 yaşındayım. eşimle birlikte geçen sene mayıs ayında söz yaptık. sözümde tüm masrafları ailem ve ben karşıladık. babam düğünümün en geç ekim-kasım arasında yapılmasını istedi. daha sonra haziran ayında nişan yaptık, istediğim nişan elbisesi ve söz elbisesini giyemedim. çünkü tüm masraflar bizden çıktı. eşimin ailesi cebinden beş kuruş çıkarmadı. kız tarafına 1 senede 2 kere geldiler. kendileri yalova'da biz istanbulda'yız. ama arada 45 dk mesafe var sadece.
eşimin ailesi maddi açıdan zor durumdaymış ama bizi mi kandırıyorlar biz ailecek anlamadık. kaynatam zorla düğün olsun, nisan olsun dedi. düğünü nisan'a çektik. sonra coronadan düğün iptal oldu. haziran'a çektik. düğün salonları iptal olacak derken, mayıs'ta nikah yapıp eve geçtik. yani 10 günlük evliyim sadece. şimdi babası mırın kırın yapıyor.
biz bu bir yıllık süreçte çok çektik. eşim geçen temmuz'da istanbul'da iş bulup evimizi tuttu ve çalışmaya başladı. babası ayda 200 lira harçlık gönderiyor göndermiyor, kafasına göre. çünkü eşimin maaşında 500 lira haciz var. geçinemediği için zarla zorla babasından para alıyor. bu süreçte kaynanam eşimi görmeye toplasan 5 kere gelmiştir. gelmemeyi sürekli olarak torununa bakmakla bahane ediyor. halbuki görümcemin teki işsiz o da çocuğa bir gün olsun sensiz bakabilir. diğer görümcem bir gün çocuğunu annesine bırakmayabilir. ama bunlar hiç düşünülmüyor.
benim ailem kız tarafı olarak; beyaz eşya, yatak odası, perdeler, yatak odası eşyaları, mutfak eşyaları aldık. onlar halı ve tv aldılar. halıyı da görümcem "biz takı takmayız evinin bir eşyasını alırız diye verdi." o para da bizim istediğimiz şekilde değerlenmedi, görümcem parayı kaynataya verdi. durum böyleyken zarla zorla düğün olmadan evimize giriş yaptık.
ama ben ailesine tahammül edemeyecek durumdayım. onlarla düğün olduktan sonra kat'iyen görüşmek istemiyorum. eşim üzülüyor ama yapacak bir şey yok bana saygı da duyuyor. ailesine karşı çok öfkeli ama hemen unutacak da gibi ben affetsem.
27 yaşındayım. eşimle birlikte geçen sene mayıs ayında söz yaptık. sözümde tüm masrafları ailem ve ben karşıladık. babam düğünümün en geç ekim-kasım arasında yapılmasını istedi. daha sonra haziran ayında nişan yaptık, istediğim nişan elbisesi ve söz elbisesini giyemedim. çünkü tüm masraflar bizden çıktı. eşimin ailesi cebinden beş kuruş çıkarmadı. kız tarafına 1 senede 2 kere geldiler. kendileri yalova'da biz istanbulda'yız. ama arada 45 dk mesafe var sadece.
eşimin ailesi maddi açıdan zor durumdaymış ama bizi mi kandırıyorlar biz ailecek anlamadık. kaynatam zorla düğün olsun, nisan olsun dedi. düğünü nisan'a çektik. sonra coronadan düğün iptal oldu. haziran'a çektik. düğün salonları iptal olacak derken, mayıs'ta nikah yapıp eve geçtik. yani 10 günlük evliyim sadece. şimdi babası mırın kırın yapıyor.
biz bu bir yıllık süreçte çok çektik. eşim geçen temmuz'da istanbul'da iş bulup evimizi tuttu ve çalışmaya başladı. babası ayda 200 lira harçlık gönderiyor göndermiyor, kafasına göre. çünkü eşimin maaşında 500 lira haciz var. geçinemediği için zarla zorla babasından para alıyor. bu süreçte kaynanam eşimi görmeye toplasan 5 kere gelmiştir. gelmemeyi sürekli olarak torununa bakmakla bahane ediyor. halbuki görümcemin teki işsiz o da çocuğa bir gün olsun sensiz bakabilir. diğer görümcem bir gün çocuğunu annesine bırakmayabilir. ama bunlar hiç düşünülmüyor.
benim ailem kız tarafı olarak; beyaz eşya, yatak odası, perdeler, yatak odası eşyaları, mutfak eşyaları aldık. onlar halı ve tv aldılar. halıyı da görümcem "biz takı takmayız evinin bir eşyasını alırız diye verdi." o para da bizim istediğimiz şekilde değerlenmedi, görümcem parayı kaynataya verdi. durum böyleyken zarla zorla düğün olmadan evimize giriş yaptık.
ama ben ailesine tahammül edemeyecek durumdayım. onlarla düğün olduktan sonra kat'iyen görüşmek istemiyorum. eşim üzülüyor ama yapacak bir şey yok bana saygı da duyuyor. ailesine karşı çok öfkeli ama hemen unutacak da gibi ben affetsem.