Benim esim(yabanci) de balik burcu 28 yasinda.
6 aylik evliyiz ve yeni evli olmamiza ragmen disariya en fazla dört bes kere birlikte cikmisizdir. Bunun sebebi de, arkadaslari benimle tanismak istedigi icin " esini bizimle tanistirsana, neden sakliyorsun" demesidir.
Hep eglenme gezme planlarini arkadaslariyla yapar. Benim icine dahil oldugum bir plan hemen hemen hic yoktur. Birlikte bir yere gittigimizde de benim yanimda hic durmaz, ben de onun yanina oturmaya bile cekinirim. Yalniz otururum, tek basima vakit geciririm.Arkadaslarinin her derdini dinler, her zaman yardimlarina kosar. Onlarla birlikte planlar yapar. Onlara hep naziktir. Birlikte disarida vakit gecirelim dedigimde , yorgun oldugunu soyler ama bi arkadasi teklif etse kosa kosa gider.
Bunlari bu sekilde anlattigimda da beni her zaman " kendimi kurbanlastirdigim" icin suclar.
Hayatim boyunca hic bukadar degersiz hissetmemistim. Simdi evlendigimiz günden beri her iki üc günde tartisiyoruz.
Eger sizin, cekip gidebilme gücünüz varsa lütfen bunu yapin.
Ben sürekli kendimi elestirmeye, kendimde bir eksiklik bulmaya basladim.
Neden? Sorusunu milyon kere kendime soruyorum, her gün.
"Yeterince güzel degil miyim onun icin?
Sıkıcı mıyım?
Benden utaniyor mu? " diye düsüne düsüne kendimi yedim bitirdim.
Ve ben böyle bir kadin degilim.
Bu tarz sorulari hayatim boyunca su ana kadar kendime sormadim.
Eger suan gidebilseydim. O kapidan bir kez cikar bir daha donmezdim.
Ve bugunun gelmesini iple cekiyorum.
Para biriktiriyorum.
Kendi hayatimi tek basima idame ettirebilmek icin planlar yapiyorum.
Artik ona , benimle neden vakit gecirmiyorsun diye sormuyorum
Ben de kendi arkadaslarimla vakit geciriyorum. Beni gercekten sinir ettiginde sarkistik bir siir yazip duvara asiyorum. Bu da ona dert oluyor. Cok uzun yazdim kusura bakma.