Düşünme.. Bırak boşver.. çoçuğun dünyadaki en güzel şey hamileliğin.. tüm dünyan o olsun canım.. bak biz de eşimle hamileliğimin ilk öğrendiğim gün tartşmıştık.. kendimi kapatıp ağlayıp durmuştum. Sevmeyecek bebeğimi diye neler neler geçirmiştim aklımdan.. halbuki tartışma sebebimiz bebek değil arkadaşıma söylemiş olmamdı

.. Şimdi o kadar pişmanım ki o gün ağladığıma kendimi yıprattığıma.. salak kafam ne dile ağlıon ya bebeğin düşseydi diyorum.. birde 30. Haftamda kuzenimin anlayıp dinlemeden ailecek beni bir konuda suçlamalarına çok üzülüp günlerce haftalarca ağlamıştım.. sonuç ne oldu biliyor musun ? 33. Haftamda yüksek tansiyona bağlı preeklampsi gecirdim ve sezeryana alındm.. çok şükür oğlum yanmda.. ama keşke kendimi bu kadar üzmeseydim ile ilgili pişmanlıklarım da yanımda kaldı..
O yüzden sakın ama sakın her ne olursa olsun canını sıkma, keyfini bozma, moralini bozma ve hiçbirşeyi kafana takıp üzülme.. Önceliğin sen ve bebeğin bunu sakın ama sakn unutma canım lütfen..