merhaba, 8 yıllık evliyim. 3 yaşında oğlum var. konu kısaca eşim 2.çocuğu istiyor. ben çalışıyorum. orta gelir durumunda bir aileyiz. ama ben çocuk istemiyorum. sebeplerim:
öncelikle oğlum doğduğunda çok zorlandım. 3 aylıkken kv bırakıp çalıştım. bırakmak zorundaydım. ayrılırsam o imkanlarda iş bulamazdım. çocuk hep ufakken onlar baktı. çok sorun yaşandı. kendi annemde çalışıyor bakma şansı yok. kv herşeye karıştı. eşimle sürekli kavgalar ettik. son 1,5 yıldır düzenimizi tekrar kurduk ama çok yıprandım. sütüm azaldı stresten vs. eşim o anlamda hiç arkamda durmadı. hep pasifti. sessizdi.
ikinci sebep, çocuğum hala çok aşırı anneci. herşeyde sürekli anne. anneyle yer içer gezer. evde bir elimle yemek yaparken. diğer yandan fırlarım oyununa. babayı sever ama onunla oynama peşinde değil.
eşim ilgilidir. ev işlerine yardım eder ama çocukla oynamayı beceremiyor. oyalayamıyor. sıkılıyor mu anlamadım ama oyalaması 5 dk sürmez. oğlan yine tepemde olur. haliyle herşeye bölünüyorum.
çok zor ve stresli bir çocuktu oğlum. tüm sendrom atak kolik ne varsa hepsini hiç atlamadan üst seviyede yaşadık. 2 yaşına kadar gece uyku sorunları oldu. çoğu gece kalkıp 2den 5e oturduk. ben 7 de tekrar işe gittim o halde.
allah can sağlığı versin oğlumu çok seviyorum şikayetci de değilim. çok iyi niyetli konuşkan bir çocuk. çok sevecen ama benim aklımdaki onun sağlıkla büyüdüğünü görmek. artık sonrasında ise biraz rahat etmek. onunla güzel anılar biriktirmek.
yeniden başlamak fikrine çok sıcak değilim. hadi çocuğun zorlukları belki bir süre. sonrasında can sağlığı olsun düzelir diyorum ama yeniden çocuğumu kv bırakmak, tekrar aynı sorunları yaşamak istemiyorum. kimse ile yüz göz olmak da istemiyorum. eşimde biliyorum yine çocuk doğsa kv yi ister. bakıcı vs güvenmez. yani yine kavgalar huzursuzluk çıkar adım gibi eminim. fikir sormak için yazıyorum. teşekkürler herkese
edit.: bu arada yaşımı eklememişim. 36 yaşındayım. eşimin ısrarı da ondan zaten. yaş geçtikçe riskleri biliyor.
