- 17 Şubat 2016
- 249
- 127
- 33
genel olarak mı öyle yoksa yılda bir kaç defa falan mı, ben 3 yıldır tanıyorum ilk defa oldu ne kadar bilmiyorum mecbur sabrediyorsun ben de seviyorum hiçbir şey paylaşmayınca insan üzlüyor
Depresyon mu yapi mi bilmiyorum ama benim esimde oyle ben konusmasan hic konusmaz benimde bazen sabrim cok zorlaniyor ama sevince sineye cekiyorum.
Aynen benim esimde oyle benim 3.5 yillik evliligim onceleri az cok konusurdu hatta nisanliyken telefinda surekli konusurduk evlendik esim durgunlasmaya basladi bende ister istemez sklyorum aksam sohbet etmek istiyorum bi de konusmayi cok severim ama esim ne sorununu anlatir, ne konusur, ne de sohbet eder artik kabullendim bu adamin yapisi bu diyegenel olarak mı öyle yoksa yılda bir kaç defa falan mı, ben 3 yıldır tanıyorum ilk defa oldu ne kadar bilmiyorum mecbur sabrediyorsun ben de seviyorum hiçbir şey paylaşmayınca insan üzlüyor
aynen ya valla sevince insan katlanıyor da herkesin bi sınırı var patlamaktan korkuyorum her şey üst üste geliyor
Babanizada gecmis olsun iyilesir biran once Insallah.Doğru söylüyorsunuz belki ben zaten sürekli beni eğlendirsin demiyorum eski haline dönsün istiyorum. Evet ben de zor süreçten geçiyorum babam ağır bir rahatsızlık geçiyor bu durumda depresyonda olması bana lüks gibi geliyor düzelmek için psikoloğa 2 defa gittiğini söyledi ama bence çaba göstermiyor istediğim bunun için çaba göstermesi ve gerekirse psikiyatra gidip ilaç kullanması. Hoş ben bu durumu anlayamam belki böyle olunca elinden bir şey gelmiyordur o yüzden fikriniz var mı diye paylaşmak istedim. Allah yaşatmasın ama böyle bir hastalık bolca sabır gerektiriyor.
Aynen benim esimde oyle benim 3.5 yillik evliligim onceleri az cok konusurdu hatta nisanliyken telefinda surekli konusurduk evlendik esim durgunlasmaya basladi bende ister istemez sklyorum aksam sohbet etmek istiyorum bi de konusmayi cok severim ama esim ne sorununu anlatir, ne konusur, ne de sohbet eder artik kabullendim bu adamin yapisi bu diye
Babanizada gecmis olsun iyilesir biran once Insallah.
Sizde destek bekliyorsunuz haklisiniz ama onunda ruh hali cok baskadir emin olun psikolog iside iki kereyle olmaz bu konuda emrivaki yapip randevu alin derim.
Bilmiyorm valla ben konustukca konusur sadeceanladım bu durumda çok zor neden öyle oldu acaba
Valla ne kadar seversen sev illa ki patlama noktası oluyor şu sıralar tam onu yaşıyorumm patlıcam az kaldı ama
Bencede gidin hastalik teshisi buymus nasil davranmam gerekli diye danisirsiniz.iş yoğunluğu hiç belli olmuyor ki gerçekten ne yapacağımı şaşırdım en son zaten kendim tek başıma psikoloğa gitmeye karar verdim belki o bana bir yol gösterir
gerçekten her şeyi biz çekiyoruz maalesef her insanın patlama noktası var önemli olan o noktaya getirmemek inşallah bir an önce toparlarsınız
Depresyon fiziksel hastalıklar gibi değildir. Bir psikologa görünsün. Kim bilir üzerinde geçmişe dair çocukluğa dair nasıl yükleri vardır. Neşeliydi diyorsunuz ya işte en çok neşe saçan insanlar içten içe kan ağlarlar. Ben evli değilim. Ama eşim olsaydı ve böyle birşey yaşasaydı karısı sıfatından sıyrılıp iyileşmesini bekler yardimci olurdum. Çünkü herseyden önce insanız. Ve beklentiler ertelenebilir.Merhabalar,
Yazıp biraz rahatlamak istedim sadece çünkü kimseye anlatamıyorum çok bunaldım
Yaklaşık 2 aydan beri eşim depresyona girdi yani en azından ben öyle olduğunu düşünüyorum. O günden öncesine kadar yine yoğun çalışıp geç geliyordu ancak neşeli bir insandı. Bir anda ne olduğunu anlayamadan içine kapandı konuşmamaya bir şey paylaşmamaya hatta hafta sonları bile çalışmaya başladı. Konuştuğumda benimle ilgili olmadığını kendi içinde sıkıntı yaşadığını hatta kaygı bozukluğu olduğunu söyledi. Sıkışınca yalan söyleme huyu olduğunda psikoloğa gidiyorum dedi ama ne kadar doğru bilemiyorum ( zaten 2 defa gitti dediğine göre ). Psikolog demiş kaygı bozukluğu diye ama açıkcası neden oldu kendide bilmiyor. Yaklaşık 15 gündür daha iyi daha rahat konuşuyor az biraz daha mutlu gibi. Bu süreçte kendi ailemde bazı hastalık sıkıntıları yaşadığım için eşimle pek ilgilenme, konuyu kafama takma fırsatım olmadı bir açıdan bu iyi oldu.
Buarada 2 senelik evliyiz ben çocuk istiyordum o zaten pek yanaşmıyordu şimdi zaten bu durumda çocuk istemek gibi bir saçmalık olmaz. Eşimi hala seviyorum o yüzden sabrediyorum ama ne zamana kadar sabredebilirim emin değilim. Bu gibi durumlar yaşayan olduğu mu eşi depresyonda olan sonra çıkıp normal hayatına dönen? Bu arada sorduğumda daha önce de öyle olduğunu 6 ay kadar falan sürdüğünü söyledi bu durum artık canımı açıtmaya başladı çok sıkıldım çünkü eskiden güzel bir evliliğimiz vardı bazı sorunlar yaşansa da el eleydik aşkım, hayatım diyordu şimdi iki iletişimi zayıf ev arkadaşı gibiyiz
Eşinizin yanında olup ona destek olmalısınız. Depresyondan çıkmasını beklemekle olmaz öyle ve belli ki size tam olarak sorununu anlatmak ta istemiyor. Ben şahsen psikoloğa gittiğini düşünmüyorum açıkçası. Sizden gizlediği herhangi bir durum olup olmadığını anlayabilmek için davranışlarını dikkatli inceleyin. Bunu söylerken kastettiğim başka birisi değil, eşler bazen basit nedenlerle birbirlerine karşı kendini kapatıp bir nevi koruma moduna geçebiliyorlar. Her durumda mantık aramamak lazım, bazen duygusal veya psikolojik etmenlerden ötürü sağlıklı olmayan davranış şekline girilebilme ihtimali hepimiz için geçerli. Evlilik ve karı-koca olma durumu ise tam bu noktada başlıyor, sorunları beraberce çözebilme yeteneğini geliştirmiş çiftlerin evliliği her daim kalıcı oluyor. Diğer yandan çıkan sorunlarda bireylerin kendi başlarının çaresine bakma durumu söz konusu olduğunda maalesef kopmalar da başlıyor.
Yazınızdan çaba gösterdiğinizi anlıyorum, yalnız erkekler göründükleri kadar dayanıklı değiller duygusal değişimlere ve bunu da unutmayın. Sorunu anlayabilmek için sakin şekilde yaklaşımda bulunmak en doğrusu.
''Doğru söylüyorsunuz belki ben zaten sürekli beni eğlendirsin demiyorum eski haline dönsün istiyorum. Evet ben de zor süreçten geçiyorum babam ağır bir rahatsızlık geçiyor bu durumda depresyonda olması bana lüks gibi geliyor düzelmek için psikoloğa 2 defa gittiğini söyledi ama bence çaba göstermiyor istediğim bunun için çaba göstermesi ve gerekirse psikiyatra gidip ilaç kullanması.''
Üstteki yazı size ait kısımdır, bakın bu yaklaşım doğru değil mesela. Bahsettiğiniz insan kocanız ve bir ömrü birlikte geçirmek için birbirinize söz verdiniz. Sanki yabancı bir kişinin durumuna yorum yapıyor gibi yazmışsınız.
Depresyon fiziksel hastalıklar gibi değildir. Bir psikologa görünsün. Kim bilir üzerinde geçmişe dair çocukluğa dair nasıl yükleri vardır. Neşeliydi diyorsunuz ya işte en çok neşe saçan insanlar içten içe kan ağlarlar. Ben evli değilim. Ama eşim olsaydı ve böyle birşey yaşasaydı karısı sıfatından sıyrılıp iyileşmesini bekler yardimci olurdum. Çünkü herseyden önce insanız. Ve beklentiler ertelenebilir.
Doktora onunla gidin. Bir de mevsimsel olabilir. Bazı şnsanlar bahwr dönemlerinde kendileri bile farke tmeden depresyona girerler.
Toparlanana kadar patlamazsam çünkü ben olmayan bir sorun için sabır gösteriyorum ve çabalıyorum ciddi ciddi olmayan bişey yanii elle tutulur hiç bişey yok
valla ne yalan söyleyeyim benim de aklıma bu ihtimal geldi..Haftasonları çalıştığına emin misiniz? Depresyon dediği başka bir kadın olmasın?
Bende öyle düşündüm hastaneye gidip gitmediğini TC sini girip e hastanesi oradan baba biliniyordu hangi bölüm hangi gün görürsün oradan bak için rahat etsinHaftasonları çalıştığına emin misiniz? Depresyon dediği başka bir kadın olmasın?
valla ne yalan söyleyeyim benim de aklıma bu ihtimal geldi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?