slm arkadaşlar!
son zamanlarda kafama çok takılan bir konu var.
ben 30 yaşındayımve 9 aydır evliyim. eşimi çok seviyorum, eşim de beni çok seviyor ve çok güzel ve sağlıklı bir ilişkimiz var.
eşimin 2. evliliği bu, 5 sene önce boşanmış 9 yaşında bir oğlu var. oğluyla da aramız çok iyi, bana abla diyor ve gerçekten benim ona davrandığım gibi oda bana sıcak yaklaşıyor. burada kesinlikle sorun yok.
biz eşimle görücü usulü tanıştık, aileler birbirlerini çok iyi tanıyorlar ve çocuklukları birlikte geçmiş anne babalarımızın ama ben yurtdışında doğdum yetiştiğim için kendileriyle bir buçuk sene önce tanıştım. bizde hemen sevdik birbirimizi. kayınvalidem ve kayınbabamla hiç bir sorunum yok, beni kendi kızları gibi seviyorlar.
asıl sorun şurada.
eşimin benimle evlenmeden önce hatta biz tanışmadan önce başka bir bayanla ilişkisi varmış.
biz tanıştığımızda bu ilişki bitti, karşı taraf anlamak istemiyor ama dedi bana.
şunu da söyliyeyim, biz tanıştık ve öyle bir aşık oldukki, herkesi şaşırttık. hayatımız boyunca aradığımız kişiyi bulmuştuk çünki, ve ilişkimiz hala öyle. bu yüzden ailelerimiz bile bu kadar çabuk beklemezken evlenme kararını aldık.
düğünümüze bir kaç ay kala, tüm hazırlıklar yapılmdıktan sonra hayatımız alt üst oldu.
önceden ilişkisi olan bayan hamile üstelik ikiz kız üstyelik doğuma 10 gün kalmış. bunları eşim kendisi bana itiraf etti. eşiminde haberi yoktu, tesadüfen bir tanıdık söylemiş, fakat bunu bana 2 ay sonra söyledi. beni kaybetmekten korktuğunu söyledi.
bende çok düşündüm. evlenmesem aileler yıkılacak, herkes bu kadar mutluyken ve bu düğünü sabırsızlıkla beklerken kime ne söyleyecektim. eşim ne olursa olsun senden vazgeçmem dedi, o kişiyle asla bir daha olmaz dedi, evlenmesekte ben yine ona gitmem dedi.
sonunda evlendik, ve aslında çok mutluyum ama son zamanlarda çocukları çok kafama takmaya başladım.
eşime sürekli söylüyorum, görmemiz lazım, böyle olmaz diye, fakat eşim bu konuyu açmak bile istemiyor.
geçmişte yaptığım hatadan dolayı seni üzmek istemiyorum, bu yüzden zamanı gelince yapılması gereken ne varsa yaparız diyor.
karşı tarafta çocukları gösterme niyetinde değil.
ama ben gerçekten vicdan azabı çekiyorum. bir yandan o cocukların babaların tanıma hakları var, ben bunu böyle kabul edemem diyorum, bir yandanda içim parçalanıyor, çünki sonuçta benim kızlarım değil.
ne yapacağımı bilmiyorum.
yorumlarınızı bekliyorum
teşekkür ederim.
skyy