Nasıl iyi geldi mesajınız anlatamam. Tam olarak hislerimi anlamışsınız. Evet çok haklısınız. Krize o kadar alışkın ki keyif almayı unutmuş. Önerilerinizi dikkate alıcam. Bu hayata bir kere geliyoruz ve tadına vararak yaşayabilmek için elimden ne geliyorsa katkı sunmaya hazırım. Eşime de bu alışkanlığı kazandırmaya çalışıcam. Çok sağolunİçinr işlemiştir o gerginlik hali o kadar zorluk çekince. Devamlı tetikte olmalıyım, bir sorun çıkabilir psikolojisi sıkıntı-kriz zamanlarında çok işe yarar. Ama rahatlama zamanı gelince de keyif almasına engel olur.
Bir de eşiniz kişilik olarak sorumluluk sahibi, çok düşünen bir eşse, daha fazla hisseder. Mesela benim bir arkadaşımın eşi var, çok sıkıntı çekiyorlar, adam da çok iyi ama kaygısız biri. Yoksa yok, ne yapayım modunda. Keyif adamı ama bu sefer de stresi arkadaşım çekiyor, o ödeme yapıldı mı, çocuğun kışlığı yok ne yapacağız derken kadın gerim geriliyor. Eğer eşiniz böyle rahat bir tip değilse, bu halleri normal.
Ama o her an panik halinde olma hali öğrenildiği gibi, eğlenmek de sonradan öğrenilebiliyor. Eşinize fırsatlar yaratın. Başangıçta zorlaya zorlaya olacaktır. Hiç demoralize olmayın o isteksiz olduğunda. Yavaş yavaş açıldığını göreceksiniz.
Benim eşimde aynı dönemlerden geçti. Başta onunla gezmeyi bile sevmiyordum. Çünkü yanında olumsuz ve gergin biriyle dolaşmak çıktığıma pişman ediyordu beni. Ama zaman içinde, bazen kendim çıkarak, bazen onu da planlara dahil ederek aştık bunu. Şimdi sen bana gezmeyi öğrettin diyor :)
Aşağı yukarı size benzer duyguda eşim de. Ama sürekli korkarak yaşanmaz ki. Çok sevdiğim birisi mutluluk "an" larda gizli, o anları yakalarsan mutlu olursun, yoksa ömür boyu mutluluğu arar durursun demişti, çok haklı. Size de öneririm, anlık mutlulukları kaçırmayın. Ben de eşime bu konuda yardımcı olmaya çalışacağımEşinde belki benim gibi Mutlu olmaya korkar olmuştur , o kadar çok sıkıntı yaşadım ve yaşıyorum ki her Mutlu olduğumda artık tekrar bişey olacak diye korkuyorum, genelde hevesim kursağımda kalıyor çünkü
Sağolun, sizin de gönlünüze göre versin Allah. Belki de öyledir kimbilir, stresle yaşamaya alışkın olunca farklı duyguya geçiş yapamadı birden demek...Kendine gelememiş bence hafif dürtün eskilerin etkisi üzerinde kalmış Rabbim daha fazlasını versin normaldir tuhafına gitmiştir :)
İşini seviyor da şirketini pek sevmiyor aslında. Eşim uluslararası bir şirkette çalışıyor ve yabancı kuruluşu olan bu şirketin yöneticileri bir şekilde milliyetçi (ya da ırkçı mı desem bilemedim) duygularla, yani eşim onların milliyetinden olmadığı için eşimin hakettiği noktaya gelmesini engellemeye çok çalıştılar. Eşim hırs yaptı ve resmen kazıya kazıya geldi bulunduğu noktaya. Şimdi şirketten soğuduğu için heralde, yapılan haksızlıklardan dolayı ve bir nevi zafer sayılabilecek bu durumu bile yok sayıyorBelkide isini sevmiyordur yapmak istedigi is yasamak istedigi hayat bu degildir.
Hic bu sekilde dile getirdi mi esiniz size..
Bana da çok mantıklı gelmedi. Eğer ortada terfi alamama ihtimali yoktuysa, terfi zaten kesinse onceden belliydiyse heyecanlanmamasi normal. Aksi takdirde kim olsa başarısından gururlanip mutlu olur diye düşünüyorum. İnsanoğlu böyle yaratılmış. Eşinizin durgunluğunda suskunluğunda kimseyle paylasamadigi bir durum saklı bence. Ben olsam yemeğe götürüp onu mutlu görünmeye zorlamak yerine duygularını benimle paylasmasi için uğraşırdım. Sevinç birileri hadi sevin mutlu ol deyince olacak birşey değil ki içten gelen birşey. Acaba isyerinde birileriyle sorunu mu var? Yada terfi alamayan başkaları canını mi sıktı? Koşullu mu terfi edildi? Ne bileyim beklentilerini söylediler ve belki bu beklentileri karşılayamama endişesini yaşıyor.Acaba aldığı sorumluluğu yerine getirememekten mi korkuyor, endişe duyuyor olabilir mi ?
Ozguven ini kaybetmiş de olabilir.
Çok teşekkür ederim. Kaybetme korkusu taşıdığını sanmıyorum ama zaten hakettiği bir pozisyon için bu kadar uğraşmak zorunda kalmak yıprattı sanırım onu. İnsan doğası gereği çabasının ve emeğinin takdir edildiğini görmek ister. Eşim takdir edilerek, ne kadar çok emek verdiği görülerek bu pozisyona gelmedi, kendi çabasıyla ırkçılıkla mücadele ede ede zorla geldi. Sanırım o yüzden olay sonuçlandığında bir duygusu kalmadı artık. Bense bu kadar çabaladığı şey için en azından " başardım, söke söke aldım" duygusu hisseder sanıyordum olmadı. Olsun, başardığını ben ona her fırsatta hissettirmeye çalışıcam artık napalımhayatta ust uste zorluklar yasadikdan sonra insan artik gelen mutlu habere bile tereddutle yaklasiliyor. esiniz korkuyor bunu kaybetmekten sanirim ve bir beklentisi yok hayattan uzman birilerinden yardim alsaniz daha iyi olur. umarim hayata beraber gulersinz :)
Merhaba arkadaşlar,
Uzatmadan konuya geçeyim. Eşim geçtiğimiz günlerde terfi aldı, maaşı da yükseldi haliyle. Evliliğimiz boyunca maddi manevi çok zorlu süreçlerden geçtik, her zorluğu paylaştık. Yeri geldi dertleştik, yeri geldi kavga ettik ama her zorluğu birlikte göğüsledik.
Ne var ki bu yeni durum onu şirket içindeki pozisyonu açısından manevi olarak doyurması gereken ve bizim ailemizi de maddi olarak çok mutlu etmesi gereken bir haber. Ben heyecanlandım, tebrik ettim tabi, kutlayalım bunu falan dedim ama eşimde tık yok, konuşalım diyorum geçiştiriyor. Heyecanı yok, sevinci yok. Hiçbirşey yokmuş gibi davranıyor. İşyerindeki arkadaşları da söylemişler bunu, terfi aldın sevinmiyorsun diye.
Derdini sıkıntısını paylaşırken sıkıntı yok, sevinci paylaşamıyor adam. Eee sevinilecek durumları paylaşamayacaksak bugünleri niye bekledik ki yıllarca? Bu heyecanı birlikte yaşayıp sevincimizi doya doya yaşayalım isterdim. Tüm çileye ortak olan ben bu kadarcık oh demeyi haketmedim mi yani? Eşimle bir gün iyi bir haber alamayacak mıyız derdik. Eee aldık işte sevinsek ya beraber...
Adam sevinmeyi unutmuşum galiba diyor, o hayat enerjisi dedikleri şey yok gibi. Hayal kurmak istemiyor, gelecek planı yapmak istemiyor, birikim yapmayı konuşmak istemiyor. Günlerdir bu konuyu konuşmayı erteliyor. Sıkıcı sıkıcı oturuyoruz en günlük halimizle hiçbirşey yokmuş gibi. Gencecik adamın 70 lik dede gibi içi geçmiş bir psikolojide olması çok sinir bozucu. Ben onu bu psikojiden uzaklaştırmak için ne yapabilirim? Bir fikriniz var mı?
Korku değil de hevesi kaçtı galiba. Dün konuştuk zaten neden böyle olduğunu. Benim değerimi bildikleri için vermediler bu terfiyi, benden daha iyi bir alternatif bulamadıkları için verdiler dedi. Öyle olunca da heves meves kalmadı haliyleÇok sıkıntılı bir süreçten geçtiyseniz eğer belki şuan şoktadır,korkuyor olabilir yine eskiye dönmekten. Sakin kalıp başbaşa konuşabileceğiniz bir ortam yaratın bence:)
Evet haklısınız, bir sürü eziyetten ve haksızlıktan sonra gelince anlamı kalmadı.hevesi geçmiştir belki olduğunda
bazen oluyor öyle
yıllarca olsun istiyorsun sonra aman dediğinde oluveriyor bu sefer de senin sevinesin bile gelmiyor önemsiz geliyor
o hevesli olduğu zamanda olsaydı terfi o zaman görürdünüz gözündeki ışığı bence:)
Korku değil de hevesi kaçtı galiba. Dün konuştuk zaten neden böyle olduğunu. Benim değerimi bildikleri için vermediler bu terfiyi, benden daha iyi bir alternatif bulamadıkları için verdiler dedi. Öyle olunca da heves meves kalmadı haliyle
Düzelecek bir sorun da yokmuş aslında. Anladım eşimin ruh halini ben. Terfi iyi bir gelişme olsa da onure edilerek, bunun hakkı olduğunu düşündürerek değil tenezzülen veriliyormuş gibi hissettirdikleri için sevinecek birşey göremedi, haklı tabi...Sorun o imiş demek ki bak heyecan,enerjiyle alakası yokmuş. Hepimizin böyle ar ettiği durumlar olabiliyor ben maksimum 1haftaya düzeleceğine inanıyorum inşallah:)
Ayrimcı bir şirkette çalışmak çok zor olmalı :-( elinde imkanlar olsa bile herseyine mudahale etmeye devam edecekler belliki. Bence caninizi sikmayin öyle yerde terfi almış eşiniz her yerde başarılı olur. Ona bunu söyleyin kendini kafeste hissetmesin. Belki o yüzden tadı yoktur. Siz özgür olduğunu, kimseye mecbur olmadığını hatirlatirsaniz üzerindeki yük kalkıp rahatlar belki. Bazen insanın tutsak olmadığını hissetmeye ihtiyacı var. umarım herşey istediğiniz gibi olur. Allah yardımcınız olsunBana da çok mantıklı gelmedi. Eğer ortada terfi alamama ihtimali yoktuysa, terfi zaten kesinse onceden belliydiyse heyecanlanmamasi normal. Aksi takdirde kim olsa başarısından gururlanip mutlu olur diye düşünüyorum. İnsanoğlu böyle yaratılmış. Eşinizin durgunluğunda suskunluğunda kimseyle paylasamadigi bir durum saklı bence. Ben olsam yemeğe götürüp onu mutlu görünmeye zorlamak yerine duygularını benimle paylasmasi için uğraşırdım. Sevinç birileri hadi sevin mutlu ol deyince olacak birşey değil ki içten gelen birşey. Acaba isyerinde birileriyle sorunu mu var? Yada terfi alamayan başkaları canını mi sıktı? Koşullu mu terfi edildi? Ne bileyim beklentilerini söylediler ve belki bu beklentileri karşılayamama endişesini yaşıyor.[\QUOTE]
Koşullu terfi edilmedi. Ama onun donanımında birini bulsalardı kesin başkasını alırlardı. Nitekim çok aradılar bulamadılar. Eşime mecbur kaldılar bir yerde.
Eşimin şirketi yabancı bir şirket ve fazlasıyla milliyetçi.(Aslında bence ırkçı) Kendi vatandaşlarının ayaklarına imkanları bol keseden sererken aynı işi yapan farklı milliyetten çalışanlara ikinci sınıf eleman muamelesi yapıyorlar. Terfi vermiyorlar, maaşlar da kendi vatandaşlarından bir hayli düşük oluyor. Bunu söylemekten de çekinmiyorlar. O yüzden bu terfiyi çok zor kazandı, eşimin de hevesi kaçtı sanırım. Ben en azından başardım duygusu yaşar sanıyordum ama olmadı
Çok teşekkürler. Bu terfi ona biraz daha hareket imkanı sağlayacak, daha özgür hareket etmesi mümkün olacak. Zamanla ruh halini toparlar diye umuyorum. Ülkenin malum halinden dolayı iş değişikliğini şu an riskli buluyor. Bir süre daha bu şirkette devam edecek gibi görünüyor. İnşallah herşey iyi olur. İyi dilekleriniz için tekrar teşekkürlerAyrimcı bir şirkette çalışmak çok zor olmalı :-( elinde imkanlar olsa bile herseyine mudahale etmeye devam edecekler belliki. Bence caninizi sikmayin öyle yerde terfi almış eşiniz her yerde başarılı olur. Ona bunu söyleyin kendini kafeste hissetmesin. Belki o yüzden tadı yoktur. Siz özgür olduğunu, kimseye mecbur olmadığını hatirlatirsaniz üzerindeki yük kalkıp rahatlar belki. Bazen insanın tutsak olmadığını hissetmeye ihtiyacı var. umarım herşey istediğiniz gibi olur. Allah yardımcınız olsun
bence onu siz onure edinDüzelecek bir sorun da yokmuş aslında. Anladım eşimin ruh halini ben. Terfi iyi bir gelişme olsa da onure edilerek, bunun hakkı olduğunu düşündürerek değil tenezzülen veriliyormuş gibi hissettirdikleri için sevinecek birşey göremedi, haklı tabi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?