- Konu Sahibi istanbul3434
-
- #21
ben 23 eşim 30 yasındayız.ben ailemle daha arkadas gıbıyım eşim aılesıyle mesafelı ve resmıdır.ve tabı cok cekıngen.
Bılemıyorum ortak kararları denıyorum ama hıc bekledıgım sonuca ulasamıyorum ve pes edıyorum,belkıde caba sarfetmeyelım ugrasmayalım ama bazen yoruldugumu hıssedıyorum.ınsallah hersey daha ıyı olur.lütfen bu gecenın hatrınada benım ıcın dua edin.tesekkur ederım ılgınıze.
Güzel düşünmüşsün..Bende denedim..Bir süre evet herşey ciddi anlamda yolunda girdi..Süper devame diyoruz..Ama bir noktada ki benim asla ödün veremeyeceğim tek şey oğlumdur , Bir sorun çıktığında olması gerekinin bir kaç misli tepki veriyorsun..Çünkü oluşturmak istediğin kişi ile varolduğun kişi arasında çatışma çıkıyor..Çok zor ben çok başaramadım..Ama mesala artık eskisi kadar onun değimi ile mızmızlanmıyorum..
İyi mi kötü mü diye sorarsan bilmiyorum..Bazen gerçekten ( hiç kabul etmek istemesem de ) susmak gerekiyormuş..Kadın ödün verir ise evlilik oluyor..Kimse kusura bakmasın valla bende atıp tutmak isterdim kestiğim kestik olsun ama evli iken olmuyor işte..
Ederim tabi
Peki daha önce nasıldı? Yani sevgili, söz, nişan durumlarında sizinle ortak karara varmaz mıydı belli konularda bile
evet yanı belkı bende birsüre sabredıp sonra pes edebılırım dıyede dusunmuyo deglım.yapıma ters oldugu ıcın.bugune kadar hem domınant oldum smdı ne kadar degısebılırım bu ne kdr zaman alır bılmıyorum.ama belkıde hata bende huysuzluk bende dıye kendı kendıme dusundugum ıcın bu yolu secıyorum....tamamen kendımı yok sayıcagımı sanmıyorum ama esımın degımıyle oto .oka laf yapmamaya calısacagım en azından.
bende eger susmazsam hersey cok kotu gıdıyor.ıstemeden kötü münakaşalara gırıyoruz.sesler yukselıyo vs vs.artık bıktım yanı.susayım bütün sessızlıkler mutluluklar benım olsun dıyorum ama ıns olur....nişanlı ıken tartısırdık felan esım hep özür dıler alttan alır gönlümü alırdı.sımdı evlıyız.tartısıyoruz adam hıc oralı olmuyo.bırak özürü yalandan gönlümü bile almıyor.bu degısımler de benı cok yaralıyo ama malesef erkegın evrımı gercegınıde yavas yavas kabul edıyorum.demek kı hersey gercekten köprüyü gecene kadarmıs.
adam evlendıkten sonra evrım gecırdı malesef,ben onu ılk tanıdıgımda cok mutluydum,o konusur ben dınlerdım mutlu olurdum,bıseye kırılsam küssem naz yapsam gönlümü alırdı,anlardı ama ne olduysa evlendıkten sonra oldu.artık benımle ben sormazsam konusmaz benı rahatlamaz benım gönlümü almaz hatta tartısmalarda hep benı suclar oldu yanı hiç özür dılemedı hıc dınlemedı ve anlamadı.hersey gercekten olana kadar.olduktan sonra sankı evın demırbası gıbı bıyere sabıtlenıyorsun galıba erkegın gözünde.onlar bızım sabrımızı farklı anlıyorlar galıba kı bırıde esım tbkı son derece vurdumduymazdır her konuda.keşke nısanlı kalsaydıkta bu halını görmeseydım dıyorum.dün tartısmamızda sen böyle degıldın evlendıkten sonra degıstın dedım oda bana sende öyle ben senın yüzünü evlenınce gördüm dedı ck kırıldımaksıne ıcıne kapanık odur,ben hep oldugum gıbı dobrayım herseyı asıkara söylerım vs.benım ona söylemem gereken seyı hıc haketmedıgım halde bana söylemesı bana cok koydu....
sizin sonunuz mutluluk mu ? Hüsran mı peki ? Dogrumı yaptıgınıza ınanıyorsunuz yanlıs mı ?
inan gerçekten bunu son derece sakın bır halımde o kadar cok denedım kı anlamıyor ! Biz yıne bagdasamıyoruz...yanı o farklı savunuyor ben farklı...benı üzen bu zaten....ben zaten mutlu degılım kı dıyorum,sımdı yıne olmam dıyorum ne degısır....
Eşe göre kişilik degiştirmek kimseye degil, sadece size zarar getirir...
Bir süre sonra özgüveniniz kaybolacak, her dediğine tamam diyeceksiniz,
bir bakmışsınız ipin ucu kaçmış ve yönetilmeye başlamışsınız...
Evlilik bu degil arkadaşım,
evlilik karşılıklı anlayışa dayalıdır...
Ayrıca tartışın ama tartışmayı kavgaya dönüştürmeyin.
Kavga demek olayın kişiselleşmesi demektir...
Ne kadar sinirlenseniz de durumu sadece duygularınızı düşüncelerinizi sakince dile getirerek özetleyin olayı...
Eşimle 7 aylık evliyiz,uzun bir süre tabiki sayılmaz ama geriye dönüp baktıgımda evlendıgımızden beri büyük çatısmalar ıcersındeyız,bana göre yasadıgımız her tartısma önemlı ve yaralıyıcı.
Eğer ben bu evlılıkte esımden hep bır beklentı ıcersınde olursam kırılıyorum,
ben ondan hep anlayıs,sevgi,saygı vs vs uzayıp gıdıyor bunları beklıyorum.
Ama o bunların hep aksını yapıyor.sevmedıgım huylarını hep tekrarlıyor vs ıste.
Dünkü tartısmamızdan sonra birde bugün mevlid kandılındeyız gercekten evlılıgım için bıseyler yapmak ıstıyorum madem hata bende dıyorum.
Eşime sorsan ben aglak,kırılgan,herseye laf eden,vs ıste böyle bır tıpım,
kendısı son derece genıs oldugunun farkında degıl.
Bir olaya kırılıyım edıyım yok adam anlatsamda anlamıyor.
Artık ben bıktım.
Heraldekı dıyorum sorun bende kı mutsuzum.
O sebepten ötürü eşimin hayalınde oluşturduğu bene doğru gıtmeye karar verdım .bılemıyorum sonum mutlulukmu hüsran mı ama tek yolum bu.eğer ben ben oldugum gıbı davranırsam,konusursam mutsuz ve kavgalı oluyoruz,cogunluk ben haklıyım bunu kanıtlamak ıcın baskalarınada anlatıyorum sence kım haklı dıye soruyorum ben haklı cıkıyorum yanı bunu acaba benmı yanılıyorum dıye yapıyorum,ama sonuc yıne benı gosterıyor.
Artık esımın yaptıgı herseye susmak,kızmamak,gayet anlayıslı olmak,vs gıbı
davranmam lazım kı belkı o zaman daha mutlu olurum dıye dusunuyorum.aslında ben bu degılım ama gerçekten mutlu olacaksam bunu deneyeyım dıyorum,
kafam o kadar karısık kı,ya bu yolda yüreyeceğim ya da yolumdan döneceğim.tek cıkıs yolum bu artık
sizce dogrumu yapıyorumm ????
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?