Herkese ayrı ayrı tek tek teşekkür ederim.Beni yaralayan yorumlar da oldu anlaşıldığım için huzur bulduklarım da oldu.En yaralayan yorum "adamın çocuğu vardı bilmiyor muydun"evet biliyordum.Ben çocuktan rahatsız değilim ki asla.25 yaşında evlendim ve üç ay sonra eşim kollarımda vefat etti.32 yaşıma dek başka hiç bir erkek arkadaşım olmadı hep bir yas sürecinde kendi hayatımdaydım taa ki eşimi tanıyana dek.Öyle iyiydi ki.6 ay içinde evlendik.Evlenme teklifini bana kızk "babamla evlenir misin "diye birlikte topladıkları papatyalarla yaptı.Bu asla ınutmayacağım bir anı."Yaptığın iyilikler sana kalsın"tarzı yaklaşım olmuş.Ben üvey olarak görmüyorum asla hem de onu vurgulamak adına örnekler verdim.Böyle şeyleri ne eşime ne çevreme ne kızımıza asla hatırlatmam söz konusu değil.Beni burada kimse tanımaz bilmez bazı örneklerle işin iç boyutunu anlatmaya çalıştım ki beni daha iyi anlayabilesiniz.Eşime gelince gerek kendi ailesiyle gerek benim ailemle iyi geçinen bir evlat.Benim anne babama çok düşkün.Ayırmıyor kendi ailesinden inanın ki.O yüzden onlarında gelmesini istedi.Annem itiraz edince küstü kırıldı sitem etti gözleri doldu.Kadın bir şey diyemedi buna karşılık.çocukları sınıfta 14 kişi.Yaşadıkları yer çok küçük bir yer herkes herkesi tanıyor.Çocuklar hariç 50 kişi gelir diye duyum aldım öğretmenlerinden eşim aracılığıyla.Elbette ki diğer öğrencilerin kiminin teyzesi kiminin halası kiminin dedeleri mutlaka orada olacaklar biliyoruz bunu.Şimdi yıllar önce 25 yaşlarıma döndüğüm de bir gün evleneceksin ve aylar geçmeden dul kalacaksın ve ilerde bir çocuğu olan biriyle evlenceksin deseler bu benim hayatım olamaz derdim.Hayat bu insan yaşayabiliyor.Ben kimsenin arasına girmedim çocuğu olan biriyle evleyim ama bazen hassasiyet gösterdiğimiz olaylarda bile "evlenmeydin"tepkisi almak aklımızın ucuna gelmezdi.Çünkü derdim çocuğun varlığı asla değil hatta iyi ki var.Anlaşılmak istediğim nokta benim ailemin gelmesi çok saçma ve eşim bunu anlamıyor.diğeri ise bana sevgi doluyken annesinden çok çekinen ve onun yanında benle tlfda dahi konuşmaktan çekinen bir evlat var ki o da ben de arada deredeyiz.Beni hem çağardı hem geleyim istiyor hem annesinden çekiniyor onu da üzer mi bu durum diye çocuk aklıyla(ki hertür hakkı kendi saf dünyasında kimbilir neler düşünüyor)Ben gitmekle çocuğa zarar mı veririm yoksa bu durumu aşmamızı mı sağlarım bilemiyorum ondan danıştım sizlere.Çok zor bir durum evkisin eşin harika biri,her an sana destek senden eşim olarak yanında olmanı istiyor kızı da öyle ama çocum çekiniyor belli hareketlerinden.Ben wc ye bile gidemem derken en çok gözükmeyin de yavrumda gerilmesin hissiyle yazdım o an içimden geçirdiğimi.Belki komik haklısınız ama o an yaşarken bazı gel git araf duyguları gülünç gelmiyor yaşananlar.Ben hepimiz için hassas nokta nasıl olur derdindeydim.Yardımlarınız için çok teşekkür ederim.
Bu haftasonu mezuniyet elbisesini ayakkabısını bile gidip beraber aldık mağaza mağaza dolaşıp.(Üveylik asla söz konusu olamaz ben kendi evladım gibi davranıyorum her zaman her koşulda hatta arada başkalarının yanında bana soğuk davransa bile :) )Gerçi annesi beğenmemiş fotoğraf attınca tlfdan.Ama yakından görünce o da çok beğenmiş.Annem babam eşimin ailesi gelmiyorken ya da ilk eşin anneannesi banannesi o gece orada değilken gitmelerini abes buldular o konuda haksızlık edemem.Yoksa onlarda torunları gibi sevip her zaman üzerine titriyorlar inkar edemem.
Merhabalar.Sorunum benim içğn çok büyük.üç yıl önce evlendim eşimle.dört yıl önce eşinin yakın iş arkadaşıyla kadının onu aldatması sonucu eşim ilk hanımından ayrılmış.Bir çocukları var henüz 10 yaşında.Aslında ben yavrumuzu cidden çok seviyorum.Bazen çok ama çok cana yakın koynumda hep o derece.Ama eşimin ailesi yanımızdayken eltime görümceme çok çok yakın bana mesafeli şaka gibi.O da herkese beni çok sevdiğini söylüyor tüm bunlara rağmen.Ben ilk eşle hiç karşı karşıya yanyana ya da tlf da görüşme olarak bir iletişimyaşamadım.Eşim de görüşmüyor geçmişte ki durumdan ötürü.İletişimikayınvaldem sağlıyor ve bize iki saatlik mesafede yaşıyorlar.Her hafta sonu alıyoruz be birlikte zamangeçiriyoruz.Üç hafta önce ben de bebeğimi kaybettim.Karnımda kalbi durdu iki aylıklen.Zor çok zor dönemler geçirdim.Eşim dünya iyisi bir adam.Melek gibi.Şimdi benden ilk kez bir şey rica ediyor.O da kızının ilk okul mezuniyetine gitmem onunla birlikte.Sadece benim değil anne ve babamında o yemeğe katılması konusunda tartışma çıkardı.Ve anne babam eşimin çokcidden çok iyi bir evlat ve eş olması sebebiyle kabul ettiler ama annemin gözüne üç gündür uyku girmiyor.Havuz başında tüm veliler yemek yiyecekler diploma verilecek ve toplasan öğrenciler de dahil 50 kişiyi geçmeyecek.Annem özellikle fena oluyor bizim orada işimiz ne diye.Düşünün küçücük bir ortam eşimin ilk eşi ve onun ailesi bir yan da ben ben ailem...Hanım evlenmedi buarada.Eşimin kızı da bizi davet etti özellikle.Ama aynı ortam da annesini tanıyan diğer tüm velilerin bakışları üzerimde olacak ve ben yerimden wc ye bile kımıldayamayacağım.Belirtmek isterim ki ayrıldıklarında ben yoktum sonradan bir yılı baya geçmişken tanıdım eşimi.Sorunum bu yüzden yüz yüze gelmemek değil.Hem annenin hem babanın en mutlu günü ben o kadını da düşünüyorum yavruyu da düşünüyorum.Ve tanıdığım kadarıyla emin olun karşı taraf benim gibi kara kara asla düşünmüyordur ki geleceğimi biliyorlar.Şimdi Allah aşkına benim durumum da olan mezuniyetine her hangi vir özel güne katılmak zorunda olan varmıydı?Ne yaşadınız?Ben mi abartıyorum eşime haksızlık yapıyorum.Çok zordayım üç gün var ben uyuyamıyorum.
Bence gitme kızın annesi geliyorsa. Yani eşin anne babası veya gorumcelerinden biriyle gitsin. Ben sizi anladım hani kadın yani ilk es gelmeyecek olsa anlarim ama geliyomus sizin orada işiniz yok bence yani kızımızın düğünü olur gidersiniz o biraz mecburi ama bu iş biraz gerekir bence. Gitmeyin cocugada güzel bir hediye alın durumu telafi edin esinizede durumu anlatin annesi gelmeyecek olsa gelirdim ama annesi var yüz göz olmak istemiyorum diyinAh ben bağnaz biri inanın değilim.Kızımız bana başbaşayken anne diyor.Ama annesi duyar da üzülür diye saklıyor ki haklı ve saygı duyuyorum sonuna dek.Hep bir korku bar çocukta.Anne seni facebooktan ekledim ama fotoğraflarını beğenemiyorum annem çok üzülür fena olur diye panikliyor gülerek karşılıyorum.Tlf da babası hergün konuşurken bir nedenden tlfnu babası bana uzatsa panikliyor annesi yanındayken sesi titriyor konuşamıyor.Annesi benden kaynaklı değil demiş bir kaç kez kayınvaldeme.Ki bunu sorun olarak biz karşı tarafa hiç iletmedik.Annem çok uyardı ayrıca bir çocuğu var iyi biri evlenme kızım diye ilk başta.Ama inanın sözlüyken hiç sorun yoktu.Tabi daha yavrum 7 yaşındaydı.Zaman ilerledikçe bu tür engebelerden geçiyoruz.Ben hassas bir insanım doğru ama bağnaz değilim.O yavrum tüm aileyi sevinçle davet ederken bana "seni çok seviyorum gel ama annem kırılır mı"diyen bir yüzle bakıyordu.Ki anlamamak imkansız.Sanırım eşimden kendimden çok onu düşündüğüm için nasıl bir ortam olacağını bilemiyorum.Bunun için burda derimi paylaştım.Düşünün ki eşimin ailesi annesi karseşleri bile bir bahane bularak geceye katılmamayı seçtiler.Belki ilk kez yanyana geliyoruz diyedir belki değildir.
bence bir doktora gidin ruh sağlığınız yerinde değil. banlandığınıza şaşırmadımAllahım Allahım.Annem mi fesat?Nerden tanıyor ve neye sayanarak fesatlıkla suçluyorsunuz?Bence esas fesatlık sizin ki.Alttan alta bana eşin senle nisbet yapmak istiyor derken neyi ima ediyorsunuz?Kime karşı eski karısına karşı yapılan nisbet oluyor burda attığınız ok ve niye eski hanıma mı hala duygusu var?Niye adam nisbet yapsın benlen.Sorum" acaba kocam beni kullanıp gösteriş mi yapıyor muydu "acaba? Anacığıma gelince bu kadın beyin ameliyatı geçirdi beş yıl oluyor.Ölümden döndü.O kafasıyla her hafta sonu istisnasız bize cuma ctesi pazar misafir olan kızımızın donuna kadar yıkayıp ütüleyip evine öyle yolluyor."Siz kızım birlikte gezin" diye işleri çoğu zaman o yapıyor, formalarına dek ütülüyor.Bazen benim iş gereği yoğunluğum oluyor kadın o haliyle gene havuza götürüyor denize götürüyor aman bir şey olmasın diye başından o güneşte ayrılmıyor.Geleceği zaman en sevdiği tatlıları yemekleri yapıyor.Çocuk bu annesini şikayet ettiği anlar asla annesine laf ettirmiyor annendir diyor konuyu kapatıyor.Gece masallar okuyor.Oyunlar oynuyor üç yıldır.Yani torunu gibi davranıyor olması gereken gibi.Şimdi bu kadın bana"Kızım öz anneannesi ve babannesi dururken benim gelmem abes,eşin istiyor anne gibi sevdiği için ama o çocuğun en güzel gecesi bırakalım onlarla geçirsin,ben hafta sonu geldiğinde kutlarım"diye düşünmesi mi fesatça???
Biz üç yıldır son derece mutlu huzurlu kendi halinde bir evlilik yaşıyoruz.Kavgasız gürültüsüz.Aramızda ilk kez gerginlik çıkmasından korktum.Daha doğrusu kırmaktan eşimi.Şimdi EVLENMEDEN BİLİYORDUN diyenlere karşı cevabım ısrarla.Dünya iyisi bir adam ve çok tatlı bir evlat ve böylesine iki üç gün.Mezuniyet nişan düğün vs toplasan beş zor sınav için ben hayat boyu bir mutluluğu mu tepseydim?size sorsaydı Allah"Karşına harika bir adam çıkartıcam çok mutlu bir yuvanız olacak ama bir gün mezuniyet bir gün düğün olacak kaderinizde ve sen gitmek istemeyeceksin çünkü eski eş problemli huzur kaçmasın diye yanaşmayacaksın, lakin kocan bu iki üç özel gün de gönül koyacak inatlaşacak "diye siz "yok Rabbim kalsın ben napayım öğle evliliği mi?"diyecektiniz.Ben bahane de aramıyorum burada ne işim bar bahane arasam.Benle aynı şeyleri yaşamış insanların deneyimlerini duymak paylaşmak istedim.Bunu da lütfen çok görmeyin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?