Eşimin işyeri...

bense çalışan bayan nasıl kendine bakmaz onu anlamıyorum.

boya küpü olmaya gerek yok.

ama hafif bir makyaj, hiç değilse bir kalem ve ruj sürmek çok zor olmasa gerek.

çocuk bile buna engel değil.

hele hele teknoloji de o kadar gelişti ki.

saçına sabah beş dakikada düzleştirci ile yada maşa ile hafif şekil vermek zor olmasa gerek.

Büyükşehirlerde ise iş yerlerinin yanına konuşlanmış bir kuaför mutlaka vardır.

öğlen yemek yerine 1 saatte manikür yapılabilir.

daha sonra da kepek ekmeğine bir sandviç yenilir oh mis gibi.

tüm kadınlar işe tayyörleri ile gelsin demiyorum.

ama spor ayakkabı ile de eğere free friday değilse işe gelmek hiç hoş olmuyor.

hem topuklu ayakkabı kadının alımını, yürüyüşünü bile değiştiriyor.


makyaj yapmak doğal olmamak değil ki.

iş yerinin doğalı bakımlı kadın erkek olmak.

pazar kahvaltısına gelmiyor kimse.



ayrıca bakım kişinin kendine olan özgüvenini de pekiştirir.

Bende normalde her gün makyaj yapan biriyim, nitekim son zamanlarda hafta sonu hariç içimden hiç bir şey yapasım gelmiyor ne acı değil mi? =)

Sebeplerime gelince; işyerim de sosyal bir ortamım yok tek bayanım, ve çalışanlarımız ben dışında hepsi erkek ve fabrika ortamı burası, bir de cildimin dinlenmesi gerektiğini düşündüm şu aylarda dinlenmeye bıraktım.. Çünkü tek kişiyim, doğru düzgün dışarı çıktığım söylenemez, kitlesi belli bir yer oturduğum yerde gün boyu cildimi yormamın ne anlamı var, gereksiz dedim! =)

Ama daha sosyal bir ortamda, farklı standartlara sahip olsam eski smuwiLa olurum hiç şüphesiz, kokoş değilim takıp takıştırmayı, ağır giyinmeyi sevmiyorum, makyaj konusunda da naturelimdir soft renkler her zaman tercihimdir. Ama işte dediğim gibi son aylarda nerdeyse pijamalarımla gelicem işyerine o derece içimden gelmiyor bir şey yapmak..