Merhaba, gecen hafta esimin bir kizi oldugunu ogrendigimize dair bir konu acmistim. O zaman cok sok durumunda ve cok bencilce dusunuyordum, en yakin arkadasim psikolog onun da yardimi ile bakis acimi biraz degistirdim. Esim eve geldi, tam tersi olmasi gerekirken o benim uzerime titriyor. Agladik, bagirdik, cagirdik, sarildik uzun uzun konusmalar yaptik. O zaman bosanma fikrini nasil dusundum bilmiyorum, hala esimin gozlerinin icine bakinca icim titriyor, umarim hic ayrilmayiz. Sonuc olarak su an esimle iyiyiz. Annesi ile kesinlikle gorusmuyoruz.
Asil aklimizi kurcalayan konu esimin kizi ile tanismasi. Ben biraz cesaretlendirdim, bizim kizimizin oldugu kadar o kizin da hakki biyolojik babasini tanimak. Olaya o kucuk kiz acisindan bakmaya calisiyorum son zamanlarda. Yalniz esim benim de onunla gelmemi ve kizla tanismami istiyor. Hayatimda senin olmadigin bir alan olmasin istiyorum diyor. Gerekirse merhaba der gidersin diyor. Zaten kizla konusamam Rusca bilmedigim icin. Ne yapsam bilmiyorum. Tek bildigim esimi daha fazla uzmek istemiyorum. Ona cok haksizlik ettim. Eve geldiginden beri ben seni kaybetmek istemiyorum, elimi birakmani istemiyorum diyor. Cok uzulmus ve ben vicdan azabi cekiyorum su an.