Zorlama değil,hayatın gerekliliği bu. Bekar bir babayla evlenirken çocuğuna annelik de ablalık da yapmayı peşinen kabul etmiş olur insan. 15 yaşındaki çocuk da ergen de olsa sonuçta çocuktur,yetişkin değil. Benim annemin baktığı kızlar 11 ve 9 yaşlarındaydı ve anneliğe de ihtiyaçları vardı kendi anneleri de olmasına rağmen. Annem her ikisini de evlendirdi 30lu yaşlara geldiklerinde. Çocukları olduğunda onlara da anneannelik yaptı. Onlar da baştan annemi kabul etmedi,istemedi ama bu işler yetişkinlerin çabasıyla mümkün. Bakıma muhtaçlıktan neyi kastediyorsunuz bilmiyorum ama annelik ömür boyu süren bir görevdir. Daha düğün günü “babalarını benimle tatile göndermek istemediler” diye düşünse bir insan bırakın anneli ablalık yapmayı,insanlık dahi yapamaz. Çocuğu olan veya olmayan her kadın bunu bilir bence.
çoğunluk bu halde çünkü. İnsanlıktan uzak,empatiden uzak.
