merhaba arkadaşlar
3 yıllık evliyim toplam 8 senedir eşimle beraberim. bir bebeğimiz var 1 yaşında.
birbirine uyumlu, mutlu bir evliliğimiz var- vardı.
eşim genel olarak sakin ve sabırlı bir insandır ancak sabrı taşarsa tam sinirlenir , bir süre yalnız kalmak ister, belki 1 gün sürer siniri , ancak şiddet eğilimi yada küfür olmaz.
ben çalışan , ev işi yemek çocuk bakımı hepsiyle kendim ilgilenen bir insanım, haftasonu 1 gün tatilim var ve neye koşacağımı şaşırıyorum, yetemiyorum hiçbirşeye, eşim yardımcı olmaya çalışıyor temizlik yemek konusunda ancak yinede boğuluyorum yetemiyorum. eşime vakit ayıramıyorum, cinsellikten çok soğudum , istiyorum ama saate bakınca vazgeçiyorum.
yaklaşık 1 haftadır birlikte olmamıştık, benim hep bahanelerim vardı. o akşam için söz vermiştim ancak bebeğimi uyuturken uyuyakalmışım. gece yarısı uyandım , eşim yatmaya hazırlanıyordu, özür diledim.
davranışları bakışları garipti, sinirli görünüyordu.
beni seni aldatmaya itiyorsun, ben zina yapmak istemiyorum en iyisi ikinci eş almak dedi.
ben şok oldum , şaka yapıyor sandım, hala rüyada mıyım dedim.
eşim gülüyor ancak güldüğüme bakma ben çok ciddiyim, temizliğe de yardım eder falan diyor.
bende dedim haklısın sana yetemiyorum ancak ikinci eş almayı düşünmek yerine , bana senin sorunun mu var neden böylesin diye sormuyorsun benim sorunlarımı çözüme kavuşturmak yerine nefsinle hareket ediyorsun,ayrıca cinsel hayatımızdaki tek sorun ben değilim, sen benle beraber olmak isterken beni göreve çağırıyor gibi hissediyorum, bazen de spontan gelişsin istiyorum, çok monoton herşey dedim.
o zamana kadar sakin duran eşim fırladı bu evlilik bitti diye bağırdı. bende peşinden gittim ne oluyor neden bu kadar sinirlendin, sen ikinci eş dedin ben sana sinirlendim mi dedim.
eşim, peşimden gelme bana yaklaşma diye bağırdı mutfağa gitti bıçak aldı yaklaşırsan öldürüm falan dedi, ben kendimi bebeğimin odasına kapattım.
aradan süre geçti geldi daha sakindi konuşmak istedi, yarın sabah evi terket ,aileni ara seni alırlar dedi. ben tamam giderim ama tüm bunları anlamıyorum açıklama yap dedim.
açıklama yapacak birşey yok sen benim için bittin, benden sana koca olmaz , ben artık sana güvenmiyorum, artık kuşkuyla yaşayamam, herşey monotonsa başka erkek bul tarzında birşeyler saçmaladı. konuşmaya çalıştıkça bittin benim için, benden sana koca olmaz, hemen boşanıcaz aynı şeyleri söyleyip durdu, neden niçin açıklama yapmadı.
sabaha kadar ayrı ayrı oturduk. sabah git istemiyorum seni dedi, sonra bebeğimiz uyandı , vazgeçti neyse zamana bırakalım dedi.
o gün hiç görüşmedik, akşam işten döndüğümüzde sanki hiçbirşey olmamış gibiydi eşim, özürler diledi, ben nasıl böyle şeyler yaptım söyledim bilmiyorum dedi. ben konuşmuyorum kendisiyle hatta izin aldım birkaç gün ailemle kalacağım.
ancak o gün yaşadığım şoku hatırladıkça ürperiyorum, ben eşimi hiç böyle görmemiştim, asla böyle bir insan değildir, bıçak çekmek, başka erkek demek falan. sanki bakışlarında başkası varmış gibiydi çok farklıydı.
lütfen boşanın demeyin, ben eşimi tanıyorum 8 senedir ilk kez böyle birşey başıma geldi daha büyük kavgalarımız olmasına rağmen böyle bir öfke görmedim.
onun için o an çok üzüldüm delirmiş gibiydi.
benim söylediğim sözlerde o kadar sinirlenecek birşey olmadığını kendisi de söylüyor, kendisi de anlam veremiyor. ikinci eş olayında ise beni üzmek ciddiyetini bildirmek açısından söylediğini iddia ediyor
sizlere sorum, bu bir psikolojik rahatsızlık olabilir mi , ani öfke nöbeti gibi birşey mi geçirdi
3 yıllık evliyim toplam 8 senedir eşimle beraberim. bir bebeğimiz var 1 yaşında.
birbirine uyumlu, mutlu bir evliliğimiz var- vardı.
eşim genel olarak sakin ve sabırlı bir insandır ancak sabrı taşarsa tam sinirlenir , bir süre yalnız kalmak ister, belki 1 gün sürer siniri , ancak şiddet eğilimi yada küfür olmaz.
ben çalışan , ev işi yemek çocuk bakımı hepsiyle kendim ilgilenen bir insanım, haftasonu 1 gün tatilim var ve neye koşacağımı şaşırıyorum, yetemiyorum hiçbirşeye, eşim yardımcı olmaya çalışıyor temizlik yemek konusunda ancak yinede boğuluyorum yetemiyorum. eşime vakit ayıramıyorum, cinsellikten çok soğudum , istiyorum ama saate bakınca vazgeçiyorum.
yaklaşık 1 haftadır birlikte olmamıştık, benim hep bahanelerim vardı. o akşam için söz vermiştim ancak bebeğimi uyuturken uyuyakalmışım. gece yarısı uyandım , eşim yatmaya hazırlanıyordu, özür diledim.
davranışları bakışları garipti, sinirli görünüyordu.
beni seni aldatmaya itiyorsun, ben zina yapmak istemiyorum en iyisi ikinci eş almak dedi.
ben şok oldum , şaka yapıyor sandım, hala rüyada mıyım dedim.
eşim gülüyor ancak güldüğüme bakma ben çok ciddiyim, temizliğe de yardım eder falan diyor.
bende dedim haklısın sana yetemiyorum ancak ikinci eş almayı düşünmek yerine , bana senin sorunun mu var neden böylesin diye sormuyorsun benim sorunlarımı çözüme kavuşturmak yerine nefsinle hareket ediyorsun,ayrıca cinsel hayatımızdaki tek sorun ben değilim, sen benle beraber olmak isterken beni göreve çağırıyor gibi hissediyorum, bazen de spontan gelişsin istiyorum, çok monoton herşey dedim.
o zamana kadar sakin duran eşim fırladı bu evlilik bitti diye bağırdı. bende peşinden gittim ne oluyor neden bu kadar sinirlendin, sen ikinci eş dedin ben sana sinirlendim mi dedim.
eşim, peşimden gelme bana yaklaşma diye bağırdı mutfağa gitti bıçak aldı yaklaşırsan öldürüm falan dedi, ben kendimi bebeğimin odasına kapattım.
aradan süre geçti geldi daha sakindi konuşmak istedi, yarın sabah evi terket ,aileni ara seni alırlar dedi. ben tamam giderim ama tüm bunları anlamıyorum açıklama yap dedim.
açıklama yapacak birşey yok sen benim için bittin, benden sana koca olmaz , ben artık sana güvenmiyorum, artık kuşkuyla yaşayamam, herşey monotonsa başka erkek bul tarzında birşeyler saçmaladı. konuşmaya çalıştıkça bittin benim için, benden sana koca olmaz, hemen boşanıcaz aynı şeyleri söyleyip durdu, neden niçin açıklama yapmadı.
sabaha kadar ayrı ayrı oturduk. sabah git istemiyorum seni dedi, sonra bebeğimiz uyandı , vazgeçti neyse zamana bırakalım dedi.
o gün hiç görüşmedik, akşam işten döndüğümüzde sanki hiçbirşey olmamış gibiydi eşim, özürler diledi, ben nasıl böyle şeyler yaptım söyledim bilmiyorum dedi. ben konuşmuyorum kendisiyle hatta izin aldım birkaç gün ailemle kalacağım.
ancak o gün yaşadığım şoku hatırladıkça ürperiyorum, ben eşimi hiç böyle görmemiştim, asla böyle bir insan değildir, bıçak çekmek, başka erkek demek falan. sanki bakışlarında başkası varmış gibiydi çok farklıydı.
lütfen boşanın demeyin, ben eşimi tanıyorum 8 senedir ilk kez böyle birşey başıma geldi daha büyük kavgalarımız olmasına rağmen böyle bir öfke görmedim.
onun için o an çok üzüldüm delirmiş gibiydi.
benim söylediğim sözlerde o kadar sinirlenecek birşey olmadığını kendisi de söylüyor, kendisi de anlam veremiyor. ikinci eş olayında ise beni üzmek ciddiyetini bildirmek açısından söylediğini iddia ediyor
sizlere sorum, bu bir psikolojik rahatsızlık olabilir mi , ani öfke nöbeti gibi birşey mi geçirdi