Bu konularda birebir deneyimlemek zorunda kalmış biri olarak, bizim insanımız ve toplumumuz açısından düşünüldüğünde ben artık asla ve asla eski eşle çocuk için iletişim kurulmasını kesinlikle desteklemeyen biriyim. Kendi eşim de asla ve asla görüşemez, bizim ilişkimizi öğrendiği günden bugüne dek pitbull gibi saldıran eski eşiyle. Öncelikle erkeklerin hatası, kendi eşimden yola çıkarak söylüyorum, evden ayrılan taraf olduğundan çocuğu kaybetme psikolojisiyle eski eşe hiç sınır çizilmemesi, maddi-manevi açıdan her duruma koşulması ve adam yeniden bir başkasına aşık olduğunda bunların bıçak gibi kesilmesi. Yani eski eşe sırf çocuğu idare etmek adına umut verilmesi, eski eşle iyi geçinirsem o çocuğa bakar ben de hayatımı yaşarım kafasıyla yapılan yanlışlar. Eski eşin hatası ile (bizdeki gibi takıntılı olmayanlar dahi) "ne var çocuk var tabi ki gelip koşacak, çocuk odasının tamiratı evin bozulan bilmem neyi gibi" sürekli "çocuğu beraber yaptık sonuçta" düşünce yapısıyla yapılan yanlışlar ve eski eşe "yaslanmak". Teoride çok modern, çok hoş görünebilir fakat dürüst olmak gerek bu eski eşler yeni bir adamla evlenselerdi acaba evdeki tamirata "nasılsa çocuğumun babası" diye eski koca gelebilir miydi? Peki sonra ne oluyor? Adam aşık oluyor, hayatına biri giriyor, evleniyor (benim eşim de kafasında hiç evlilik yokken, benimle bu yolu istedi) bu kez adam çizmesi gereken sınırları kendi çizmek istiyor. Çünkü adil olan bu. Yeni gelen insan ne oluyor? Günah keçisi. Hiç de değil. Burada forumda okuyoruz, kaç yıllık evlilikleri, kaç çocuğu adamların gözü görmüyor, bitiriyor, evden gidiyorlar. Bir adam nasılsa ben bekarım, sorumluluk duyacağım insan yok diye eski eşin evine gider tamirat da yapar, gider muhabbet de eder. Erkekler bu konuları böyle ciddiye alan canlılar değiller, çok da düşünmüyorlar. Ama eski eş güya modernlik adı altında (hele de adam barışmaya yanaşmadıysa geçmişte, yeniden geri gelmek istemediyse) bunlara izin verip, boş umutlar besliyorlar. Sonra adam haliyle hayatını düzenlediğinde "ne oldu bizim rutinlerimize?" deniyor, bunu yapan yeni eş değil ki... Ben bugün ayrılsam eşim eski eşinin olduğu sokaktan geçmez, onun da kafası değişti çünkü. O da ilk boşandığı zihniyet yapısında değil. Bu nedenle ben kadınların sadece kendilerini kandırdıklarını düşünüyorum, bence boşandığınız an sınırları çizin, "boşanmak" ne demek anlayın. O görüş günleri, hukuki protokoller boşuna değil. Türkiye de kaç çift çok saygılı, çok arkadaşça boşanıyor da bir de hayat bağı kalmamış insanlar çok saygılı anne-baba olsun. Birinin hayatına ciddi biri girdiği an o iş patlar. Bugün çizmediğiniz sınırlar, ya da kişisel hırslarınız yüzünden yanlış davranırsanız, yarın diğer gün "ben onun çocuğunun anasıyım" kozunuz da patlar.