Tam eşimin ailesini anlatmışsınız, tek fark artık eşim onlardan eşiniz kadar talepkar değil, kendi bütçemizle hareket ediyoruz. Kardeş ailesi mesela yemeğine kadar yaptırıyor. Sıkıntının başı aile. Maddi sorumluluğu olan her şeye müdahil olmak istiyor, özellikle anne. Çocuklarının evlendiklerinin farkında değiller. Laf arasında bir şey desem 3 gün sonra elime geliyor. Muhabbet etmeye korkar oldum. Şimdi bunu böyle okuyanlar belanı mı arıyorsun diyebilir ama kendi yağıyla kavrulmayı bilen, başkasından toplu iğne bile isteyemeyen biri olarak ben çok sıkıntı çekiyorum. E onlarda bolluk da olunca koymuyor. Kendi ailemin de çok şükür durumu iyi ama bu denli karışmazlar. Ayda yılda var mı bir ihtiyacın derler ona da yok derim. Bi ara kv resmen pazar alışverişimi yapıyordu eve. Kocam bir gün dedi anneme söyleym peynir alsın. Dedim dur orada, bizim paramız mı yok annene haber salıyorsun. Bu artık başka bi aile. O günden sonra akıl koydu. Bir gün özellikle konuştum kayınvalideyle, anne bir şey alma yapma nolur diye ama anlayacak gibi değiller. Biz sizin için varız diyorlar, eksik olmasınlar gerçekten çok müteşekkirim ama benim yiyeceğim yoğurda da karışmayın istiyorum. Sizin eşinizi de böyle alıştırmışlar, bu noktada eşinize sınırı çizmeniz lazım.
kadin demez mi o kadar veremem diye... ah yer yarilsa da icine girsem dedim. 
