bence bu cevap düğümün çözüldüğü nokta.
bu borçlar bitincede geride bakılmaya devam edilecek biri var yani.
şimdi ilk yazdığım cevabımı değiştiriyorum ve kesinlikle çalışmazdım.borcun ödenmesinede katkıda bulunmazdım diyorum.
eşim işten ayrılmamı sorun yapacak gibi davranırsada sorun yaşamamak için işten çıkarıldığımı söylerdim.
Kayınvalidemle altlıüstlü oturuyorum. İşlerimiz ayrı, eşim erkek kuaförü yeni dükkan açtı. 1 yıldır kıt kanaat idare ediyorduk, yeni yeni kendimizi toparlıyoruz diyırduk tam eşimin dükkan borçları vs var.
Kv nin tuhafiesi var kendini zor çeviriyor, bide küçük bi lokanta var ortanca kaynımla kayınbaba orada çalışıyorlar. Oda anca kendini çeviriyor, bazı borçları var onları ödüyorlar lükse yer yok yani hep kt kanaat.
Bende çalışıyorum çok değil asgari ücretin biraz üstü bi maaşla ''hiç sevmediğim bi işte''. Ha kredi kartlarımızı kapatalım, ha şu dükkanın borcu bitsin diye çırpınıyorum kendimce. Biyerlere bişeyleri yetiştirmeye çalışıyorum.
Ama şimdi...
Eşimin abisi vefat etti. İntihar.
Borçlarıda varmış, miktarını bilmiyoruz kimi 40.000 diyo kimi daha az. Ödenecek elbet öyle yatırmayacaklar. Ama ben tepetaklak oldum. Evlendiğimden beri ha bugün rahata ericez ha yarın diye didiniyorum, sırf daha iyi şartlarda doğsun diye çocuk bile yapamıyorum elimde değil çok takıyorum çünkü... Ama şimdi herşey alt üst oldu, herşey bikenara bırakıldı abimizin borçları en öne kondu. Eşimde bunun için koşturup duruyor haliyle.
Eşim için birinden borç almıştım 2000 küsür, tam ödeyecekken bu olay geldi başımıza elimdeki tüm parayı eşime verdim lazım olacak diye helal hoş olsun, borcu ödeyemedim. Eşimde gelecek ay ödesek olurmu dedi, olur dedim. Dün öğrendimki eşime biyerden para gelecekti o gelecekmiş, ama bizim borcu hemen ikinci plana attı abisinin bişeyini ödeyecekmiş. Ben o borcu aldığım kişiyle karşılaşmamaya çalışıyorum.
Bizim keseler ayrıydı, şimdi birleşti galiba. Geliri gideri çok karışık bi aile kayınvalidemler. 2 bekar kaynım var, kayınpederim alkole düşkündür. Biri kazanmak için çırpınırken ötekinin nereye harcadığı çözülmez bazen. Şimdi ben niye çalışıcam ki diye bi düşünce sardı beynimi. Bencillik etmek istemiyorum, evet biz bir aileyiz oda bizim abimiz elbet ödenecek eşimde destek olsun zaten. Ama ben k.kartıydı, faturaydı, taksitti zaten yettiremiyorum diye deliçıkıyordum. Hep ha bu ay düze çıkıcaz diye kendi kendimi telkin ediyordum şimdi ben nereye gittiğini bile anlayamayacağım bi para için mi sevmediğim bi yerde zorla çalışıcam. İnsan bi çaba serfettiği zaman neticesinide görmek istiyor, madem öyle bende çıkayım işten eşim ve kardeşleri ister birleştirsinler kazandıklarını, ister ayırsınlar bi düzene koysunlar ödesinler.
Lütfen bana kızmayın arkadaşlar. Koyun can derdinde kasap et derdinde demeyin nolur. Evet fikirlerinizi almak için buradayım ama lütfen yıkıcı yorumlar yapmayın zaten psikolojim her açıdan alt üst. Bende ailemi ve kendi psikolojimi düşünmek zorundayım bi yandan. Ben çalışıcam didinicem ha şu delik kapansın ha bu delik kapansın diye, bakıcam kayınpederim içmiş gelmiş. Ben bunun içinmi heba ediyorum kendimi dicem. 1 adım ileri gidemicem. Ki bu durum nekadar sürecek bellide değil, borcu nekadar bilmiyorum. Zaten obsesisfim tedavi görüyorum. SEn gel burda sevmediğin bi yerde uğraş didin, ay sonu gelen paranın nereye gittiği belli bile olmasın. Üstelik ne borcun bitsin ne derdin.
Yani çalışsamda borç sıkıntısı çekicem çalışmasamda.
Lütfen yapıcı yorumlar bekliyorum arkadaşlar.
evet evliydi. Karısı 6 yıllık evlilikleri boyunca hiç çalışmadı. Şimdi ben çalışıp onun hiç destek olmadığı kocasının borçlarınımı ödeyeceğim. Vadesini bende bilmiyorum. Ama uzun gibi görünüyor.
Merhaba,Kayınvalidemle altlıüstlü oturuyorum. İşlerimiz ayrı, eşim erkek kuaförü yeni dükkan açtı. 1 yıldır kıt kanaat idare ediyorduk, yeni yeni kendimizi toparlıyoruz diyırduk tam eşimin dükkan borçları vs var.
Kv nin tuhafiesi var kendini zor çeviriyor, bide küçük bi lokanta var ortanca kaynımla kayınbaba orada çalışıyorlar. Oda anca kendini çeviriyor, bazı borçları var onları ödüyorlar lükse yer yok yani hep kt kanaat.
Bende çalışıyorum çok değil asgari ücretin biraz üstü bi maaşla ''hiç sevmediğim bi işte''. Ha kredi kartlarımızı kapatalım, ha şu dükkanın borcu bitsin diye çırpınıyorum kendimce. Biyerlere bişeyleri yetiştirmeye çalışıyorum.
Ama şimdi...
Eşimin abisi vefat etti. İntihar.
Borçlarıda varmış, miktarını bilmiyoruz kimi 40.000 diyo kimi daha az. Ödenecek elbet öyle yatırmayacaklar. Ama ben tepetaklak oldum. Evlendiğimden beri ha bugün rahata ericez ha yarın diye didiniyorum, sırf daha iyi şartlarda doğsun diye çocuk bile yapamıyorum elimde değil çok takıyorum çünkü... Ama şimdi herşey alt üst oldu, herşey bikenara bırakıldı abimizin borçları en öne kondu. Eşimde bunun için koşturup duruyor haliyle.
Eşim için birinden borç almıştım 2000 küsür, tam ödeyecekken bu olay geldi başımıza elimdeki tüm parayı eşime verdim lazım olacak diye helal hoş olsun, borcu ödeyemedim. Eşimde gelecek ay ödesek olurmu dedi, olur dedim. Dün öğrendimki eşime biyerden para gelecekti o gelecekmiş, ama bizim borcu hemen ikinci plana attı abisinin bişeyini ödeyecekmiş. Ben o borcu aldığım kişiyle karşılaşmamaya çalışıyorum.
Bizim keseler ayrıydı, şimdi birleşti galiba. Geliri gideri çok karışık bi aile kayınvalidemler. 2 bekar kaynım var, kayınpederim alkole düşkündür. Biri kazanmak için çırpınırken ötekinin nereye harcadığı çözülmez bazen. Şimdi ben niye çalışıcam ki diye bi düşünce sardı beynimi. Bencillik etmek istemiyorum, evet biz bir aileyiz oda bizim abimiz elbet ödenecek eşimde destek olsun zaten. Ama ben k.kartıydı, faturaydı, taksitti zaten yettiremiyorum diye deliçıkıyordum. Hep ha bu ay düze çıkıcaz diye kendi kendimi telkin ediyordum şimdi ben nereye gittiğini bile anlayamayacağım bi para için mi sevmediğim bi yerde zorla çalışıcam. İnsan bi çaba serfettiği zaman neticesinide görmek istiyor, madem öyle bende çıkayım işten eşim ve kardeşleri ister birleştirsinler kazandıklarını, ister ayırsınlar bi düzene koysunlar ödesinler.
Lütfen bana kızmayın arkadaşlar. Koyun can derdinde kasap et derdinde demeyin nolur. Evet fikirlerinizi almak için buradayım ama lütfen yıkıcı yorumlar yapmayın zaten psikolojim her açıdan alt üst. Bende ailemi ve kendi psikolojimi düşünmek zorundayım bi yandan. Ben çalışıcam didinicem ha şu delik kapansın ha bu delik kapansın diye, bakıcam kayınpederim içmiş gelmiş. Ben bunun içinmi heba ediyorum kendimi dicem. 1 adım ileri gidemicem. Ki bu durum nekadar sürecek bellide değil, borcu nekadar bilmiyorum. Zaten obsesisfim tedavi görüyorum. SEn gel burda sevmediğin bi yerde uğraş didin, ay sonu gelen paranın nereye gittiği belli bile olmasın. Üstelik ne borcun bitsin ne derdin.
Yani çalışsamda borç sıkıntısı çekicem çalışmasamda.
Lütfen yapıcı yorumlar bekliyorum arkadaşlar.
Ben artık senin iyi niyetine asla inanmıyorum. Bir can gitmiş, insanların kardeşi/oğlu/abisi/kocası gitmiş varsın giden 2 bin lira olsun.
Çalışmak istemiyorsan calısmazsın o başka sey ama bu düşünceler bana ürkütücü geldi.
kadının kocası ölmüş gitmiş cenazesine gelememiş hala nasıl söylüyorsun bunu çok günah söylediğin
çocugun olunca sende calısmayı dusunmuyordun ama ? 6 senedır evlıler 5 yasında cocuk var
nasıl eleştiriyosun
Başınız sağ olsun öncelikle.
Sizi anlıyorum geçim sıkıntısı çok zor, ama kendinizi abiniz yerine koysanız Allah korusun intihar edecek duruma gelmişsiniz ve geride kalanlar bu kadar borç bıraktı diye düşünecekler neler hissederdiniz?
Ya ayrılın işten ne gelmiş ne gitmiş hiç bakmayın,
Ya da çalışın ucundan bucağından edebildiğiniz kadar yardım edin Allaha sığının. O isterse bütün sıkıntılar bir anda hallolur.
Cebinizden çıkacak her kuruş misli misli size geri gelecek inanın.
Herşey gönlünüzce olsun.
Ben kimseyi eleştirmiyorum, kendi açımdan çelişkiler yaşıyorum ve fikir alıyorum. Konumuz çocukluyken çalışıp çalışmamak değil. Derdim size dert gelmiyorsa yorum yapmak zorunda değilsiniz.
Kardeşleri ve ailesi ''bukadar borç bıraktı'' diye düşünmüyorlar zaten. Lafını bile etmiyorlar zaten ödeyecekler.
Yanlış anlaşılmasın ama mantıklı olucam, onlar kardeşiyse ben hiçbişeyi değilim. Onlar kadar ince düşünemem. Kendimi ve kendi geleceğimide düşünmek zorundayım. İşte dediğiniz gibi işten ayrılıp ne gelmiş ne gitmiş bakmamak beni daha mı az yıpratır diye düşünüyorum.
Tabi bu bu evin hiç borcu olmadığını varsayarak yaptığınız bi ödeme planı. ve herkesin çok mantıklı harcamalar yaptığını varsayarak. ama öylke değil malesef.bu tavrınız hoş değil bence,daha ılımlı yaklaşmalısınız.
yerinizde olsam üzerime düşeni yapardım.
mantıklı olan aile bireylerinin toplanıp adam akıllı bu işin nasıl çözüleceğine karar vermesi.
baba toplu kredi çekip borcun tamamını kapatabilir.
sonra aylık borcu ödemek için herkes kazancı doğrultusunda bir miktar belirler,300-500 neyse,
ona göre standart olarak ödenebilir.öyle elime ne geçerse vereyimle olmaz.
kaldı ki 4 tane çalışan var evde( sizi saymıyorum)
her biri en kötü 1000lira kazansa(ki eminim daha fazladır)
ayda 1000-1500 ödemeli bir kredi seçilse 3-5 senede biter borç,o kadar da abartılacak bir durum yok bence.
sadece mantıklı davranılmalı.
kadının kocası ölmüş gitmiş cenazesine gelememiş hala nasıl söylüyorsun bunu çok günah söylediğin
çocugun olunca sende calısmayı dusunmuyordun ama ? 6 senedır evlıler 5 yasında cocuk var
nasıl eleştiriyosun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?