Merhaba kızlar öyle bir bunalımdayım ki içimi sizlere açmak istedim. 2 buçuk yıllık evliyim çocuğum yok. Eşimle kendimiz tanışarak evlendik ben onun karakterini sevdim aşık olmadım. Evlendikten sonra işler sarpa sardı iki yılım vajinusmus ile gecti fakat ne işkenceli iki yıldı o kavgalar küfürler beddular. Sonra sorun gecti düzeldik sandık.
Fakat benim eşim en basından beri çok zor bi İnsan. Ben 25 o 30 yasında. Ben deli dolu eğlenceli ask dolu bir insanım. Ama o hayatta her şeyi kendine yük eden kafasına takan bunalım dolu bi insan. Hep her seyde karamsar bi insan. Kendince kuralları var mesela haftada bi kez disarı çıkabiliriz o da sadece Cumartesi günü bu asla değişmez hele başka güne bi plan koy aboooo susturamazsın suratını çekersin.
Ve çok üşengeç ilişkide bile üşeniyor bi anda başlayan sevişmelerimiz Yok hiç mesela yarın şey yapalım canım cekiyor diyor. Çocuk çok istiyor ama ilişki gümlerinde yorgunsa yarın yaparız diyor. Bi yere gitmek istesem uzak diye asla gitmek istemez benimle disarıya tek çıkmayı sevmez hep birilerini de almak ister. Hep gelecek kaygısı taşır plansız yasayamaz asla para biriktirmesi lazım cünkü yoksa ölür.
Bugün annemlerden akşam on buçukta eve geldik afedersiniz çok doluyum ve ona sarıldım üstünü çıkarıyordu bana karşılık vermedi put gibi durdu sarılsana dedikten sonra sarıldı seni istiyorum dedim ve bana yarın olsun yaaa dedi ben bunlardan çok sıkıldım.
Oturdum sorunları konuşalım dedim. Üşengecliğni hayata karşı katı tabu ben kurallarını sevmediğimi çok yorulduğumu anlattım. Bana bitsin ya bitsin ben de yoruldum gerizekalı aptal ben de senden sıkıldım biz birbirimize göre değil işiz ben seni hiç mutlu edemedim dedi ne bitirmesi hatalarını düzeltmeyi düşün dedim düzeltmene ben senin istediğin gibi biri olamam dedi. Sonra ben de bu gece benim içimde bittiğini ilişkisinin bitmesine gerek olmadığını söyledim. Sonra gelmiş yılışıyor git Yanımdan dedm laf sayarak hakaret ederek gitti yatagına öyle çaresiz öyle yorgun öyle yaşlanmış hissediyorum ki bana akıl verin yalvarırım