Eşimle ev konusunda uzlaşamıyoruz

Evet zaten pişmanlığım o. Baştan tavrımı koymamak. İstediklerimi net bi şekilde ifade etmemiş olmak.
bu konudan başlayarak net olmayı seçebilirsiniz .
eşinizi alın karsiniza konuşun
"ben bunu istemiyorum eğer benden bağımsız olacaksa da herhangi bir maddi katkı sunmam
bundan sonrada hayatımızı ilgilendiren her kararı birlikte alacağız" diyebilirsiniz
 
Kayinpeder den para kabul etseniz söz hakki da dogar. Parayi kabul etmemelisiniz sözünüzün gecmesini istiyorsaniz
Eşim kabul etmez ki, farklı şekilde almayı teklif ettim zaten ama ille onun vermesini istiyor belki de söz hakkı olsun diye işte.
 
Ya kusura bakmayın ama anlamıyorum sizi gerçekten en başta bütün ipleri eline veriyorsunuz adına fedakarlık diyorsunuz. Eşiniz zaten ailesine yakın ev tutarak anacı olduğunu belli etmiş zaten dramatik bir şekilde ikna etmeye çalışmış. Bunları kabul etmek en başta çok yanlış. Kabul edince sorumluluğu da kabul etmiş oluyorsunuz zira sonuç sizin yaşadığınız gibi bitiyor. Sizi ciddiye almayan bir eş. Bu saatten sonra ne denir ki pılını pırtını topla git annene desek boşanmayla sonuçlanır. O yüzden tavır koysanız da anca ilişkinizi yıpratır. Net olun olabilecekseniz. Ben senin için bunca şeye tamam dedim şimdi benim istediğim olacak deyin.
Hem de ipler benim elimde olmasına rağmen. Benim işime göre geldik sonra eş durumuyla o geldi yani benim sayemde annesinin yanına geldi denebilir… doğru söylüyorsunuz cahillik işte. Benim ailem de baskın olup akıl vermedi bu şekilde. Ama yine tayin hakkım olduğu zaman bildiğimi okumayı düşünüyorum.
 
Karakteriniz mi sessiz nasil kendi basina karar verebilir ev konusunda. Adam gibi tartisin esitligi kabullensin sizin kararlariniza saygi duysun nereye kadar yok sayicak sizi? Nasil bu kadar ipleri eline verdiniz
Ses çıkarmaya başladığımda “fenalık yapıyo” oldu. Hata ettim mütevazi davranarak. Birçok şey bana bağlı olmasına rağmen kendi lehime kullanmadım. Bu da güç verdi.
 
Hem de ipler benim elimde olmasına rağmen. Benim işime göre geldik sonra eş durumuyla o geldi yani benim sayemde annesinin yanına geldi denebilir… doğru söylüyorsunuz cahillik işte. Benim ailem de baskın olup akıl vermedi bu şekilde. Ama yine tayin hakkım olduğu zaman bildiğimi okumayı düşünüyorum.
O arada çocuk olmazsa tabii.
Bir dahaki tayin hakkını düşünmeyin.
Şimdi evi alırken aile olarak ileride bebeğimiz de olursa onun da rahat edeceği bir yeri seçmek istiyorum. Aynı şehirde uzaklığın çok önemi yok diyerek ağırlığınızı koyun.
Ben zamanında koymadım arada aklıma gelince kızıyorum kendime😡
 
Bana eşinizle çok farklı gelmediniz. O da ailesine yakın olmaya çalışıyor, siz de. Eşiniz daha baskın olunca, bir de işin içine maddi yardım girince karşı tarafın dediği oluyor. İkiniz de ailenizin çocuklarısınız, yeni bir aile kurmamışsınız.
Aileme yakın oturmak istemiyorum. Çok uzak oturmamak istiyorum sadece. + o sırf yakın diye burda oturmak istiyor güzel mi, nezih mi, huzurlu mu, diye düşünmüyor. + ben aileme fikirlerini sormuyorum o soruyor. Ve maddi olarak benim yardımım da var. Yani çok fark var aramızda.
 
Ses çıkarmaya başladığımda “fenalık yapıyo” oldu. Hata ettim mütevazi davranarak. Birçok şey bana bağlı olmasına rağmen kendi lehime kullanmadım. Bu da güç verdi.
O halde bi yerden baslayin, devrim gibi bisey olucak evinize kolay da olmaz ama susmayin. Bir kadin olarak okudukca size kizdim. Esinize ofkelendim. Bu sekilde gitmez.
 
Aileye yakınlıktan ziyade güzel bir semt olması önemli. Oturduğunuz yer sizin istediğiniz gibiyse ve kayınpeder yardım edecekse mantıklı olan orda olmanızdır. Siz artık evlisiniz. Ailenizin gelip gitmesini düşünmemelisiniz ki bunu iki taraf için de söylüyorum. Kendi hayatınızı kendi doğrularınız etrafında kurmalısınız ailem de ailem çok saçma.
Adamın ailesi de ailesi saçma değil mi peki? Sonuçta o da ailesinden uzak olmamak için tutturuyor. Konu sahibesi annemlerin alt katına gidelim demiyor hiç değilse tek vasıta olsun istiyor.
 
Bence ne kendi ailenize ne kayın ailenize yakın oturun. Sizin istediğiniz türlü de bir süre sonra eşiniz arıza çıkarmaya başlayacak.
 
Merhaba. Şuan kirada oturuyoruz ve eşimin ailesine yakınız. İkimiz de çalışıyoruz. Ben aslında en başındam burda oturmak istemememe rağmen alttan aldım kendimi net bi şekilde ifade edemedim ve evi burda tuttuk işimi de buraya aldım. Ama kendi aileme çok uzak ailem çok zor geliyor. Eşimin ailesinin arabası var. Ev alma planımız var ve ben burdan almak istemediğimi, en azından anneme 1 vesait, biraz da güzel site tarzı bi yer istediğimi söyledim. Sürekli bunu tartışıyoruz çünkü eşim ailesine düşkün ve onlar da yakınlarında kalmamızı istiyor, benim ailemi düşünmüyorlar. Zaten buraya kiraya gelirken de manipüle edildim. Duygu sömürüsü de var biraz. Çalışıp yorulup eşime yardımcı olmama rağmen fikrimin önemsenmemesi kırıyor. Eşim bana soracağına babasına soruyor o ev alırken yardım edecek vs. diyor. Hem her türlü fedakarlığı yapayım çalışayım onlara gideyim onlarla vakit geçireyim hem de istedikleri yerde oturayım istiyorlar. Eşim nereyi söylesem beğenmiyor. Uzak vs diyor. Ben işimi seçerken ondan fikir aldım onun istediği yere geldim eşimdir dedim. Ama onun bana aynısını yapmayacağını duymak ağırıma gitti. İşimi başka bi yere alma fırsatım olunca tavrımı koymalı mıyım?
Aman bu erkeklerinde analarının eteklerinden kopamamalarına uyuz oluyorum ya. Sen ağaç kavuğundan mı çıktın. Anneyse senin kide anne yani . Hoş ben İki aileye eşit uzaklıkta oturulmasını savunurum ailelerle sorun olsun olmasın.
 
Bence ne kendi ailenize ne kayın ailenize yakın oturun. Sizin istediğiniz türlü de bir süre sonra eşiniz arıza çıkarmaya başlayacak.
Ben ortada bi yerler öneriyorum genelde veya iki tarafa da uzak. oraları beğeniyorum çünkü hem de onları da hiç düşünmüyor değilim uzak olursa gelir kalırlar biraz diyorum.
 
Merhaba. Şuan kirada oturuyoruz ve eşimin ailesine yakınız. İkimiz de çalışıyoruz. Ben aslında en başındam burda oturmak istemememe rağmen alttan aldım kendimi net bi şekilde ifade edemedim ve evi burda tuttuk işimi de buraya aldım. Ama kendi aileme çok uzak ailem çok zor geliyor. Eşimin ailesinin arabası var. Ev alma planımız var ve ben burdan almak istemediğimi, en azından anneme 1 vesait, biraz da güzel site tarzı bi yer istediğimi söyledim. Sürekli bunu tartışıyoruz çünkü eşim ailesine düşkün ve onlar da yakınlarında kalmamızı istiyor, benim ailemi düşünmüyorlar. Zaten buraya kiraya gelirken de manipüle edildim. Duygu sömürüsü de var biraz. Çalışıp yorulup eşime yardımcı olmama rağmen fikrimin önemsenmemesi kırıyor. Eşim bana soracağına babasına soruyor o ev alırken yardım edecek vs. diyor. Hem her türlü fedakarlığı yapayım çalışayım onlara gideyim onlarla vakit geçireyim hem de istedikleri yerde oturayım istiyorlar. Eşim nereyi söylesem beğenmiyor. Uzak vs diyor. Ben işimi seçerken ondan fikir aldım onun istediği yere geldim eşimdir dedim. Ama onun bana aynısını yapmayacağını duymak ağırıma gitti. İşimi başka bi yere alma fırsatım olunca tavrımı koymalı mıyım?
Çalışmak neden fedakarlık olarak adlandırılıyor anlamadım. Normal olan bu çünkü. Ama eşinizin ailesine yakın sizinkilere uzak oturmanız özel bir durum yoksa haksızlık bence. Orta mesafede bir evde oturun.
 
Ben ortada bi yerler öneriyorum genelde veya iki tarafa da uzak. oraları beğeniyorum çünkü hem de onları da hiç düşünmüyor değilim uzak olursa gelir kalırlar biraz diyorum.
Size tavsiyem arkadaşların da dedikleri gibi ne eşinizin ailesinin ne kendi ailenizin ha diyince çıkıp gelemeyeceği, yol üzerinde kafalarına estiği gibi uğrayamayacağı bir yere taşının. Önemli olan huzur, ailelere yakın oturmak huzursuzluğun baş nedenlerinden. Sizin istediğiniz şekilde de dediğim gibi eşinizin ve ailesinin söylenme hakkı doğabiliyor, sizin şu an yaptığınız gibi, en güzeli her iki tarafa da malzeme vermemek.
 
X