Daha önceki konumda bahsetmiştim. 1 yıl bile olmadı evleneli. Ailesiyle keselerimizin ortak olmasından yakınmıştım. Bu konuyu aşamadık ve aşamayacağız da. Ailenin diğer üyeleri de çarşı pazar parasını bile eşimden istiyor. Ölene kadar bütün aileye bakmakla yükümlüyüz velhasıl ve karşı taraf ne isterse alınıyor, yapılıyor. Babasından maaş alan da var, emekli olan da var hala çalışan da var ama eşimi bırakmıyorlar. Manevi durum da böyle. Onlar istedi mi gidiliyor geliniyor hem para hem zaman bulunuyor Eşim onların hatalı hareketlerinde bile ağzınızı açık bırakacak bahanelerle onları korur, şaşarsınız. Ben soğuk ve mesafeliyim çünkü hiç hoş şeyler yaşatmadılar. Biz kiradayız hep de böyle olacak eminim. Eşim ev almayı sokağa para atmak gibi görüyor çünkü. Evimizin ihtiyaçları yerine onların ihtiyaçları gideriliyor. Bilgisayara ihtiyacım varken gidip annesine son model tv aldı. (mutfak hariç eş kişisi alıyor getiriyor hakkını yiyemem o konuda) Eşimin bana ayırdığı zaman yok denecek kadar az. Akşam 8 de anca eve geliyor. Telefon-tv-3 lü koltukta tüm gecesini geçiriyor. Gidip yatıyorum o hala koltukta. Gece 3 ü buluyor yatması. Kaç kere söyledim yok bağımlı mıdır nedir?! Ama arkadaşlarıyla buluşacaksa yemekten sonra zıpkın gibi hop hemen evden çıkayım da gideyim havasında. Evim temiz, yemeklerimi hep yaparım her gün taze pişmiş yemek yer Düzen olan bir ev görsün, aile ruhu hissetsin diye elimden geldiğince çabalıyorum. Beğenilen bir kişiyim akademik anlamda da çok başarılıydım işte puanım da yüksek atanmayı bekliyorum. Belki de ne de olsa evlendim kafasında bilemiyorum. Bir de eşimin çok maddiyatçı olduğunu gördüm evlendikten sonra. Hayatında her şey para ve daha çok kazanmak. Kazansa bile o kadar çok kapı var ki belini 20 sene de geçse doğrultamaz. Balayına bile gitmedik hep geçiştirildi. Ben bir pazar deniz kıyısında yürümek istiyorum diye ona zaman yok. Bugün için çıkmak istedim dışarı. "herkes eşi ile geziyor ben tek başıma yaşıyorum bu hayatı" dedim. "işim var bugün yoğunum" dedi. Allah'ın hikmeti ya sahilde burun buruna geldik. Geziyordu arkadaşlarıyla. Çok işin varmış gerçekten dedim. Suratına bile bakmadan uzaklaştım ordan. Hani bardağı taşıran son damla olur ya bugün o bardak taştı. En çok da kendime öfkeliyim bu insanla neden evlendim diye. 1 yılı tamamlamayı bekleyeceğim. Tüm yaşadıklarımı anlatamıyorum çok uzun olur diye ama ben böyle bir hayatı hak etmedim !!!
Keşke evlenmeseydim...
cocukta var boşanmıyo.siz çocuk düşünmeyin boşanmak zor bi karar ama durumunu değiştirmeyecekse çaba göstermeyecekse düşünün bence
