- 12 Eylül 2015
- 4.016
- 12.575
- 128
- Konu Sahibi queenofhaters
-
- #101
Hayır sorun maddiyat değil, dediğiniz gibi psikolojik
Hayır sorun maddiyat değil, dediğiniz gibi psikolojikbebişim eşin seni 30 binlik 2.balayına götürecek kadar maddiyatı iyi demekki sorun maddiyat değil tamamen psikolojık hazır değil
Sorum eşime karşı nasıl davranayım? Hayır adam resmen çok üzüldü, dünyanın en gamsız insanı benim eşimdir. Şimdi ben napacağım yani? Belki de düşünüp gelecek, belki kabul ediyormuş gibi yapacak? Bu şekilde olsun istemiyorum.
daha genç olduğunu çocuğun ona ayak bağı olacağını düşünüyordur senin tipinin bozulacağını ama böyle olmayacağını anlatsanHayır sorun maddiyat değil, dediğiniz gibi psikolojik
Ya ama pink hanım bu size de haksızlık değil mi? O baba olmak istemiyor ama siz de anne olmak isteyebilirsiniz. Hanginizin isteği daha yüce olmalı? Şu an kocanız kendininkini öne çıkarıyor. Destek olmaya çalışıyor falan demişsiniz de kendince küserek, surat asarak zaten istediğinin ne olduğunu gayet belli ediyor. Sizi de bu halleriyle etkiliyor farkında mısınız?Evliyken hiç böyle bir şey konuşmadık. Sadece ikimiz de uzun süre gezeceğiz eğleneceğiz işte bilirsiniz çoğu gencin hayali ondan sonra çocuk diye konustuk. Evlendikten sonra bir boşanma davamda kadının üreme yetisini kaybetmiş bir beye dava açması sırasında eşim ben de vazektomi olmak istiyorum dedi. O zaman şok olmuştum tabi
İstemeyen istemiyor işte.
Bir kuzenim var, eşi hamile kaldığında ikisi de bebeği hiç istemediler. 6 aylıkken gördüm ben ilk kez bebeği annesi emzirirken bile mutsuzdu. Bebeği emzirirken "asla hazır olmadan çocuk sahibi olma" dedi bana, bebek o an emmeyi bıraktı. Çok üzülmüştüm, hala üzülüyorum o çocuğa. Beş yaşında şimdi, hep istenmeyen çocuk oldu. Mecburen baktılar sanki kendi öz evlatlarına. Şimdi bir bebekleri daha oldu onu isteyerek yaptılar, yere göğe sığdıramıyorlar. Büyüğün kardeşine dokunmasına bile izin vermiyormuş annesi. O yüzden kucağına alınca değişir, babalar bebek doğmadan anlamıyor, hiç bir anne karnında bebeği hissedince ondan vazgeçemez safsatalarına inanmıyorum ben. Gözümün önünde istenmediği için kaybedilen bir çocuk var. Sorunlu bir çocuk, büyüdüğünde de sorunlu bir insan olacak.
Arkadaşım üzülme biz 5 yıl uğraştık bebek için olmadı eşimde istiyodu üstelik ama sonra umudu kestik çok yıpranmıştık tedaviyi bıraktık bir yıl sonra kendiliğinden hamile kaldım çok sevindim eşimin çok mutlu olacağını düşünürken hiç öle olmadı adam şaşırdı bir tuhaf oldu suratı çok ağladım üzüldüm ilk 3 ay kabus gibiydi çok sinirliydi istemiyodu bildiğin ilk keseyi görmeye gittiğimizde burnumdan getirdi resmen kavga ettik sokakta ağlamaktan içim çıktı.Bazı erkekler bu sorumluluktan korkuyo bizden daha fazla tedirgin oluyolar baba olma fikri bir anda ağır geliyo belki bilemiyorum ama sonra düzeldi kontrollere mutlaka benle geliyo alıştı bu fikre yani şimdi çok heyecanlı sanki kendi doğurcak o derece yani düzeliyor ilerleyen aylarda o yüzden sakin ol sabret canım iyi olur inşallahMerhaba kızlar,
Bu sorunumu daha önce forumda tanıştığım bazı arkadaşlarıma danıştım. Ama açıkçası pek çok fikir gerekiyor. Henüz çok yeni gebeyim. Öğreneli birkaç gün oldu. Değerlerim sıkıntılı, sağlıklı bir gebelik değil. Haftaya kontrole gideceğim zorunlu kürtaj olabilirim. Eşime söyledim mutlu olmadı. Bebeği istemiyor. Hazır olmadığını çok erken olduğunu söyledi. Hatta genel olarak bebek istemiyor. Gönülsüzce karar senin saygı duyacağım dedi en sonunda. Birkaç gündür eskisi gibi değiliz. Resmen çok mutsuz. Yemek yerken dalıp gidiyor, iç çekip düşünüyor görüyorum. Adama en son saçmalama be, bu ne böyle yas tutuyorsun dedim. Bencil düşündüğümü ve çocuk sorumluluğu almak istemediğini söyledi. Bebeğin zaten mecburi kürtaj ihtimali var. Ben zaten yeterince sıkıntılı bir durumdayım. Bayağı tartıştık. Tamam doğurmak istiyorsan doğurursun napalım dedi. Biraz önce de benim biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var. Hazmetmem lazım dedi. Konusmama izin vrrmedi taksiyi arayıp gitmeyi çok sevdiği bir yere gitti. Şimdi benim sorum kesinlikle bu çocuğu napayım değil, bu konuda bir cevap beklemiyorum. Sorum eşime karşı nasıl davranayım? Hayır adam resmen çok üzüldü, dünyanın en gamsız insanı benim eşimdir. Şimdi ben napacağım yani? Belki de düşünüp gelecek, belki kabul ediyormuş gibi yapacak? Bu şekilde olsun istemiyorum. Annemi aradım, gelecek şimdi yanıma. Çok üzgünüm kızlar. Ayrıca şimdiden cevap vereyim. Evet korunuyorduk.
Ayyyyy icim parcalandi yaa ama neden bu sekilde hissediliyor ? Nasil oluyor aklim almiyor benim yaaŞimdi bir bebekleri daha oldu onu isteyerek yaptılar, yere göğe sığdıramıyorlar. Büyüğün kardeşine dokunmasına bile izin vermiyormuş annesi. O yüzden kucağına alınca değişir, babalar bebek doğmadan anlamıyor, hiç bir anne karnında bebeği hissedince ondan vazgeçemez safsatalarına inanmıyorum ben. Gözümün önünde istenmediği için kaybedilen bir çocuk var. Sorunlu bir çocuk, büyüdüğünde de sorunlu bir insan olacak
Sanki bebege kendisi bakacak. Neyin tribinde yani.Suçlu görmüyor aslında, eşim erken olduğunu düşünüyor. Şimdi Baba olmak istemiyorum diyor. Yeni bir kariyer planlıyor.
Henüz 1 yılı doldurmadık. Ben de en az 5 sene istemem diye düşünüyordum. Şimdi çok sıkıntılı olduBizim toplumumuzda cocuk karari genelde anneye birakilir, erkegin her zaman cinsellige, babaliga hazir oldugu varsayilir. Ama artik toplumsal roller de degisti yasam tarzimiz da. Artik kari koca calisiyoruz, bebege ayni oranda ilgi gosteriyoruz, her konuda sorumlulugu paylasiyoruz, bunlarin disinda basbasa tatiller, keyifli zamanlar gecirmek istiyoruz. Ve kabul edelim hayatimiza bir cocuk girince hayatimiz komple degisiyor. Bu degisikligi istememek en az istemek kadar dogal.
Kac yillik evlisiniz bilmiyorum ama evliligimizin ilk yillarinda boyle bir sey basimiza gelsr esim de ben de asla istemezdik eminim. Cocuk sahibi olma fikri iliskimizin 10. Evliligimizin 6. Yilinda geldi.
Eger yeni evliyseniz esiniz uzaklara dalip gitmekte hakli, eger seni suclama gibi bir yaklasimi yoksa bir sure kendi haline birakmalisin. Simdiden surekli bebekten bahsetmek onu dusunmek daha da cok bogar. Ben hamileligime bile 27 haftalikken alisabildim hic beklenmedik ve istenmeyen bir bebege bikac gunde alismasi garip olurdu zaten.
Henüz 1 yılı doldurmadık. Ben de en az 5 sene istemem diye düşünüyordum. Şimdi çok sıkıntılı oldu
kuzeninize kimse bir sey demiyormu bi aile buyugu onlari uyarmuyormu yazik ya o cocuga cok üzüldum
hadi ilk anda alışamazsın, istemezsin de doğurunca nefretin devam etmesi psikolojik sorun bence. özevladı yahu nasıl iter kakar, çocuğun ne suçu var? hamile kalan doğuran o kadın. vicdansız şey!!
Seph çocuğa nasıl üzüldüm anlatamam ya
Hiçbiri onun suçu değilken, sırf ana babasının sorumsuzluğu yüzünden sevgisiz bir dünyaya göz açmış. Çok vicdansızlarmış, öteki doğanın ne farkı var altından falan mı? Onu da yapan onlar, ötekini de yapan onlar. Çok kötü bir gerekçe seçmişler, bir çocuğu sevmemek için. Ben olsam asla affetmezdim onları son nefeslerine kadar. Ki benim anne babam yapmasa da babamın ailesi ben kız, kardeşim erkek olduğu için hep kayırırlardı. Babaannem kardeşime bir tabaklık özel yemekler pişirirdi, 1 tane meyve varsa onu kardeşime verirdi. Abur cuburları hep kardeşime saklardı. Kardeşim hep paşa oldu, prense oldu benle ilgilenen olmazdı hiç. Öyle ki doğumhanenin kapısında bekleyen sevgili akrabalarım kız olduğumu duyunca hemen kaçmışlar. Tabi bu durum kardeşimle ilişkimi çok etkiledi, çok kıskandım. Gelir gelmez yatağımı bile almıştı pis bebek, hatırlıyorum da. :)
Sonra doğuştan kronik hastalıkları falan vardı, yine hep ilgi onun üzerinde oldu. Ben ilkokulu bitirene kadar hep annemle babam hastane hastane kardeşimle gezdiler. Bir ara hasta olan ben olsam benle de ilgilenirler miydi diye düşünmüştüm biliyor musun? Sonra bir okul dönemi kadar amcamlarda kalmak zorunda kaldım. Kardeşimin ameliyatı gereği, evi kapatmışlardı annemler. Annem hastaneden ayrılamadığı, ben de hastaneye alınmadığım için o kadar süre annemi görememiştim. O zaman sadece 9 yaşındaydım. Sonuç olarak hep kendine yeten, babaya buz dolabı, anneye ise ne kadar sevse de asla kardeşi kadar yakın olamayan biri oldum. Kız olan benim fakat anneme kardeşim daha yakın. Çeşitli mecburiyetler ve de evlat değil torun ayrımcılığı bile insanı çok etkiliyor. O yüzden yazını görünce gözlerim doldu valla.
Konu sahibi pink hanım, adınıza üzüldüm. Ama çocuk istemiyorduysa, yani bu da çok kesindi ise bunun tedbirlerini -yani prezervatif, hap vs. değil daha kesin ve kalıcı çözümlerden bahsediyorum- almalıydı. evlenmeden önce de çocuk istemiyorum hiç demeliydi, dedi mi? Heh dediyse bile gidip neresini bağlatması gerekiyorsa bağlatacaktı. Öyle önlem almayıp da sonradan sızlanmak hiç sorumlu bir davranış değil. Eğer o çocuk cidden sağlıksız olup da kürtaj olursanız çok yazık olur diyorum. Ben olsam ben istemedim de ondan mı gitti derdim kocanızın yerinde olsam.
Okadar çok sinirlendim ki
Kuzeniniz v karısına.
Inşallah o çok sevdikleri 2nci bebekleri
Ellerinden kayıp gitmez de
O zaman anlarlar evlat bu,kıymetini.
Onların sorumsuzca 2 dklık zevk için
Kaza ile dunyaya gelmiş yavrucağın sucu ne...?
Evlat ayrımının hiçbir gerekçesi olamaz.
Muhtemelen yaşlanınca o istemedikleri evlat
Kapısını açacak onlara.
Diğeri evlerine bile almayacak.
Tecrübe ile sabit....
Daha neler derdim o Kuzeniniz e de neyse....
Ayyyyy icim parcalandi yaa ama neden bu sekilde hissediliyor ? Nasil oluyor aklim almiyor benim yaa((((
Eşin metresini hamile bırakmış gibi bi tavır takınmış
burcu hanim bildirmek isterim ki metres dahi olsa bir kadinin hamileligi yasa ile korunmaktadir. artik bu tur asagilayici usluplari kullanmayalim lutfen. muhakkak ki siz de bir ironi ile karsilik vermek istediniz konuya, erkek gozunden bakarmiscasina ancak bizlere hem cinslerimizi ironide bile olsa yermek yakismamakta.
hukuken hicbir ayrim yok hanimefendi.Yasa ile korunuyo olması gayri meşru olduğu gerçeğini değiştirmiyor maalesef ve gayri meşru kimsenin hoşlandığı bişey değildir bunun erkek gözüyle bakmakla hiçbi alakası yok nası bi bağlantı kurabildiniz anlamadım?Yasa ile korunabilir ama evlilik dışı sonuçta.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?