- 12 Eylül 2015
- 4.016
- 12.575
- 128
- Konu Sahibi queenofhaters
-
- #81
Eşim beni suçlamıyor tabi ki, bu resmen hakaret olurdu. Olan olmuş, ama çok erken diye düşünüyor.
Eşim beni suçlamıyor tabi ki, bu resmen hakaret olurdu. Olan olmuş, ama çok erken diye düşünüyor.Korundugunuz halde olduysa esinin tavri yanlis.. Seni suclarcasina davranmiyordur umarim.. Ama hazir degilse birden şoke olmus olabilir; sonucta buyuk sorumluluk.. Bence direkt kavga etme, guzelce konus..
Ben size katılmıyorum, burada bir haklı suçlu durumu yok ki. Eşim de beni suçlamıyor. Ben haplarımı aynı ay içerisinde birkaç kez unutmadım. Kullanmaya başladığımdan beri birkaç kez unuttum. Eşim daha çok tamam olmuş olabilir, ama çok erken diye düşünüyor. Beni kızdıran da zaten bebeğin mecburi kürtaj ihtimali olması. Resmen olursa sevinecek gibi.Bir kere korunurken hamile kalmamışsınız, haplarınızı içmeyi bir kaç gün unutmuşsunuz.
Korunma sorumluluğu eşimde olsa, ve bir süpriz ile karşılaşsam acayip sinirlenir ve bende eşimi suçlardım.
Ben eşinizi haklı buldum, üzgünüm.
kuzeninize kimse bir sey demiyormu bi aile buyugu onlari uyarmuyormu yazik ya o cocuga cok üzüldumİstemeyen istemiyor işte.
Bir kuzenim var, eşi hamile kaldığında ikisi de bebeği hiç istemediler. 6 aylıkken gördüm ben ilk kez bebeği annesi emzirirken bile mutsuzdu. Bebeği emzirirken "asla hazır olmadan çocuk sahibi olma" dedi bana, bebek o an emmeyi bıraktı. Çok üzülmüştüm, hala üzülüyorum o çocuğa. Beş yaşında şimdi, hep istenmeyen çocuk oldu. Mecburen baktılar sanki kendi öz evlatlarına. Şimdi bir bebekleri daha oldu onu isteyerek yaptılar, yere göğe sığdıramıyorlar. Büyüğün kardeşine dokunmasına bile izin vermiyormuş annesi. O yüzden kucağına alınca değişir, babalar bebek doğmadan anlamıyor, hiç bir anne karnında bebeği hissedince ondan vazgeçemez safsatalarına inanmıyorum ben. Gözümün önünde istenmediği için kaybedilen bir çocuk var. Sorunlu bir çocuk, büyüdüğünde de sorunlu bir insan olacak.
İlk gebeliğimde -ki 8 yıl sonra olmuştu- eşim tıpkı senin eşin gibi davrandı, hazır değilim demedi ama maddi kaygılar taşıdığını söyledi. çok çok üzüldüm, düşük oldu. düşük olunca "kına yakmasını" söyledim ve uzun bir süre eşime kırgın, mesafeli davrandım. en azından beni anladı da diğer gebeliklerimde sıkıntı yaratmadı, sevindi ya da öyle göründü.Merhaba kızlar,
Bu sorunumu daha önce forumda tanıştığım bazı arkadaşlarıma danıştım. Ama açıkçası pek çok fikir gerekiyor. Henüz çok yeni gebeyim. Öğreneli birkaç gün oldu. Değerlerim sıkıntılı, sağlıklı bir gebelik değil. Haftaya kontrole gideceğim zorunlu kürtaj olabilirim. Eşime söyledim mutlu olmadı. Bebeği istemiyor. Hazır olmadığını çok erken olduğunu söyledi. Hatta genel olarak bebek istemiyor. Gönülsüzce karar senin saygı duyacağım dedi en sonunda. Birkaç gündür eskisi gibi değiliz. Resmen çok mutsuz. Yemek yerken dalıp gidiyor, iç çekip düşünüyor görüyorum. Adama en son saçmalama be, bu ne böyle yas tutuyorsun dedim. Bencil düşündüğümü ve çocuk sorumluluğu almak istemediğini söyledi. Bebeğin zaten mecburi kürtaj ihtimali var. Ben zaten yeterince sıkıntılı bir durumdayım. Bayağı tartıştık. Tamam doğurmak istiyorsan doğurursun napalım dedi. Biraz önce de benim biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var. Hazmetmem lazım dedi. Konusmama izin vrrmedi taksiyi arayıp gitmeyi çok sevdiği bir yere gitti. Şimdi benim sorum kesinlikle bu çocuğu napayım değil, bu konuda bir cevap beklemiyorum. Sorum eşime karşı nasıl davranayım? Hayır adam resmen çok üzüldü, dünyanın en gamsız insanı benim eşimdir. Şimdi ben napacağım yani? Belki de düşünüp gelecek, belki kabul ediyormuş gibi yapacak? Bu şekilde olsun istemiyorum. Annemi aradım, gelecek şimdi yanıma. Çok üzgünüm kızlar. Ayrıca şimdiden cevap vereyim. Evet korunuyorduk.
eşin istememekte haklı diyelim, e sen de istiyorsun er ya da geç. eşin zaman veriyor mu ne zaman çocuk istediğine dair? bir erkeği zorla baba yapmak haksızlıksa, kadını annelik hakkından mahrum etmek de haksızlık bence. üstelik yaş sınırı da var. erkek istediği yaşta baba olur ama anne öyle değil. o yüzden erkeklerin bu tavrını bencilce buluyorum.O da böyle destek olmaya çalıştı kendince, ama adam istemeyince yapmacık oluyor orası da doğru. O da benim bencil olduğumu söylüyor. Doğuracaksan mecbur bakacağız. Bu kadar erken olmamalıydı ama diyor. Bir yandan da yasta.
hadi ilk anda alışamazsın, istemezsin de doğurunca nefretin devam etmesi psikolojik sorun bence. özevladı yahu nasıl iter kakar, çocuğun ne suçu var? hamile kalan doğuran o kadın. vicdansız şey!!İstemeyen istemiyor işte.
Bir kuzenim var, eşi hamile kaldığında ikisi de bebeği hiç istemediler. 6 aylıkken gördüm ben ilk kez bebeği annesi emzirirken bile mutsuzdu. Bebeği emzirirken "asla hazır olmadan çocuk sahibi olma" dedi bana, bebek o an emmeyi bıraktı. Çok üzülmüştüm, hala üzülüyorum o çocuğa. Beş yaşında şimdi, hep istenmeyen çocuk oldu. Mecburen baktılar sanki kendi öz evlatlarına. Şimdi bir bebekleri daha oldu onu isteyerek yaptılar, yere göğe sığdıramıyorlar. Büyüğün kardeşine dokunmasına bile izin vermiyormuş annesi. O yüzden kucağına alınca değişir, babalar bebek doğmadan anlamıyor, hiç bir anne karnında bebeği hissedince ondan vazgeçemez safsatalarına inanmıyorum ben. Gözümün önünde istenmediği için kaybedilen bir çocuk var. Sorunlu bir çocuk, büyüdüğünde de sorunlu bir insan olacak.
sanki o emzirecek, sabaha kadar bakacak :)ya henüz buraya kadar geldim de bu mesaja istemsizce güldüm.. sanki kendisi 9 ay karnında taşıyıp lohusalık yaşayacak ..
kariyer planlıyormuş..
Seph çocuğa nasıl üzüldüm anlatamam yaİstemeyen istemiyor işte.
Bir kuzenim var, eşi hamile kaldığında ikisi de bebeği hiç istemediler. 6 aylıkken gördüm ben ilk kez bebeği annesi emzirirken bile mutsuzdu. Bebeği emzirirken "asla hazır olmadan çocuk sahibi olma" dedi bana, bebek o an emmeyi bıraktı. Çok üzülmüştüm, hala üzülüyorum o çocuğa. Beş yaşında şimdi, hep istenmeyen çocuk oldu. Mecburen baktılar sanki kendi öz evlatlarına. Şimdi bir bebekleri daha oldu onu isteyerek yaptılar, yere göğe sığdıramıyorlar. Büyüğün kardeşine dokunmasına bile izin vermiyormuş annesi. O yüzden kucağına alınca değişir, babalar bebek doğmadan anlamıyor, hiç bir anne karnında bebeği hissedince ondan vazgeçemez safsatalarına inanmıyorum ben. Gözümün önünde istenmediği için kaybedilen bir çocuk var. Sorunlu bir çocuk, büyüdüğünde de sorunlu bir insan olacak.
bebişim eşin seni 30 binlik 2.balayına götürecek kadar maddiyatı iyi demekki sorun maddiyat değil tamamen psikolojık hazır değilMerhaba kızlar,
Bu sorunumu daha önce forumda tanıştığım bazı arkadaşlarıma danıştım. Ama açıkçası pek çok fikir gerekiyor. Henüz çok yeni gebeyim. Öğreneli birkaç gün oldu. Değerlerim sıkıntılı, sağlıklı bir gebelik değil. Haftaya kontrole gideceğim zorunlu kürtaj olabilirim. Eşime söyledim mutlu olmadı. Bebeği istemiyor. Hazır olmadığını çok erken olduğunu söyledi. Hatta genel olarak bebek istemiyor. Gönülsüzce karar senin saygı duyacağım dedi en sonunda. Birkaç gündür eskisi gibi değiliz. Resmen çok mutsuz. Yemek yerken dalıp gidiyor, iç çekip düşünüyor görüyorum. Adama en son saçmalama be, bu ne böyle yas tutuyorsun dedim. Bencil düşündüğümü ve çocuk sorumluluğu almak istemediğini söyledi. Bebeğin zaten mecburi kürtaj ihtimali var. Ben zaten yeterince sıkıntılı bir durumdayım. Bayağı tartıştık. Tamam doğurmak istiyorsan doğurursun napalım dedi. Biraz önce de benim biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var. Hazmetmem lazım dedi. Konusmama izin vrrmedi taksiyi arayıp gitmeyi çok sevdiği bir yere gitti. Şimdi benim sorum kesinlikle bu çocuğu napayım değil, bu konuda bir cevap beklemiyorum. Sorum eşime karşı nasıl davranayım? Hayır adam resmen çok üzüldü, dünyanın en gamsız insanı benim eşimdir. Şimdi ben napacağım yani? Belki de düşünüp gelecek, belki kabul ediyormuş gibi yapacak? Bu şekilde olsun istemiyorum. Annemi aradım, gelecek şimdi yanıma. Çok üzgünüm kızlar. Ayrıca şimdiden cevap vereyim. Evet korunuyorduk.
Hicbir zaman çocuk sahibi olmak istemiyorsa bunu evlenmeden önce sana söylemeliydi ve de çocuğu olmamasi için ameliyat olmaliydi. Yani ne kadar korunsaniz da spiralle bile hamile kalanlar var. Evlilikte duzenli cinsellik varsa çocuk olma riski de vardir.
Siz de çocuk istemiyor musunuz?
Evlenip de çocuk olmasin diyen insanlari anlayamiyorum gerçekten.
Kesinlikle eşine bencilsin, söylesin böylesin nasıl istemezsin diye çıkışmamanı öneririm. Burada anneler yine coşacak ve biz bilmem kaç senedir uğraşıyoruzcular gelecek ama bebek diye ölüp biten insanlar olduğu gibi asla istemeyenlerde var bu bencillik yahut vicdansızlık değildir. Bebek büyük bir sorun (istemeyen için) eğer bebeğiniz doğarsa onu belki sevecektir belki evliliğiniz çok kötü bir şekilde etkilenecek. Buna hazırlıklı olun ve çok fazla üstüne gidip kabullendirmeye uğraşmayın zorla.
26-30Yalnız esinde biraz bencil belki o kendini hazir hissettiginde olmuyacak ozaman sen onu suclayacaksin bunu hiç düşünmüş mu bir sor istersen kendisine. yaslariniz kac bu arada
Evliyken hiç böyle bir şey konuşmadık. Sadece ikimiz de uzun süre gezeceğiz eğleneceğiz işte bilirsiniz çoğu gencin hayali ondan sonra çocuk diye konustuk. Evlendikten sonra bir boşanma davamda kadının üreme yetisini kaybetmiş bir beye dava açması sırasında eşim ben de vazektomi olmak istiyorum dedi. O zaman şok olmuştum tabiSeph çocuğa nasıl üzüldüm anlatamam ya
Hiçbiri onun suçu değilken, sırf ana babasının sorumsuzluğu yüzünden sevgisiz bir dünyaya göz açmış. Çok vicdansızlarmış, öteki doğanın ne farkı var altından falan mı? Onu da yapan onlar, ötekini de yapan onlar. Çok kötü bir gerekçe seçmişler, bir çocuğu sevmemek için. Ben olsam asla affetmezdim onları son nefeslerine kadar. Ki benim anne babam yapmasa da babamın ailesi ben kız, kardeşim erkek olduğu için hep kayırırlardı. Babaannem kardeşime bir tabaklık özel yemekler pişirirdi, 1 tane meyve varsa onu kardeşime verirdi. Abur cuburları hep kardeşime saklardı. Kardeşim hep paşa oldu, prense oldu benle ilgilenen olmazdı hiç. Öyle ki doğumhanenin kapısında bekleyen sevgili akrabalarım kız olduğumu duyunca hemen kaçmışlar. Tabi bu durum kardeşimle ilişkimi çok etkiledi, çok kıskandım. Gelir gelmez yatağımı bile almıştı pis bebek, hatırlıyorum da. :)
Sonra doğuştan kronik hastalıkları falan vardı, yine hep ilgi onun üzerinde oldu. Ben ilkokulu bitirene kadar hep annemle babam hastane hastane kardeşimle gezdiler. Bir ara hasta olan ben olsam benle de ilgilenirler miydi diye düşünmüştüm biliyor musun? Sonra bir okul dönemi kadar amcamlarda kalmak zorunda kaldım. Kardeşimin ameliyatı gereği, evi kapatmışlardı annemler. Annem hastaneden ayrılamadığı, ben de hastaneye alınmadığım için o kadar süre annemi görememiştim. O zaman sadece 9 yaşındaydım. Sonuç olarak hep kendine yeten, babaya buz dolabı, anneye ise ne kadar sevse de asla kardeşi kadar yakın olamayan biri oldum. Kız olan benim fakat anneme kardeşim daha yakın. Çeşitli mecburiyetler ve de evlat değil torun ayrımcılığı bile insanı çok etkiliyor. O yüzden yazını görünce gözlerim doldu valla.
Konu sahibi pink hanım, adınıza üzüldüm. Ama çocuk istemiyorduysa, yani bu da çok kesindi ise bunun tedbirlerini -yani prezervatif, hap vs. değil daha kesin ve kalıcı çözümlerden bahsediyorum- almalıydı. evlenmeden önce de çocuk istemiyorum hiç demeliydi, dedi mi? Heh dediyse bile gidip neresini bağlatması gerekiyorsa bağlatacaktı. Öyle önlem almayıp da sonradan sızlanmak hiç sorumlu bir davranış değil. Eğer o çocuk cidden sağlıksız olup da kürtaj olursanız çok yazık olur diyorum. Ben olsam ben istemedim de ondan mı gitti derdim kocanızın yerinde olsam.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?