canım çok sıkkın. dün gece eşimle tartıştık. konu da bana göre çok çirkin.
özetlemeye çalışıcam başarabildiğim kadar.
ikimiz de çalışıyoruz. yani kısmen de olsa eşit derecede katkım oluyor eve. borçlarımız var, özellikle kapatmaya yoğunlaşmış durumdayız. ben maaşımdan, aylık giderlerimi yaptığım kredi kartıma yatırmam gereken miktarı alıp, kalanını tümüyle borcumuza yatırması için eşime veriyorum. o da beni ay sonuna kadar, kişisel ihtiyaçlarım için günlük bir miktar vererek idare ediyor. (eşimle ayrı olduğumuz dönemde bazı taksitlere girmiştim ve hala onları ödüyorum. aylık giderlerim dediğim onlar) yalnız şöyle bir şey var ki eşime yanında ne kadar olduğunu ne zaman sorsam cebinde kalan parayı direk söylemek yerine "sana şu gün şu kadar, bu gün bu kadar vermiştim" filan diyor. bu da kendimi hiç iyi hissettirmiyor. dün gece de yatmadan önce yanımda para olmadığı için "yarın kuaföre gidicem para verebilir misin" dedim. "al iki günlük çalıştığım para bu" diye surat asarak verdi. artık patladım ben de. "niye böyle tavırlı tavırlı veriyosun hiç verme böyle vereceksen" dedim. oldum olası karı koca arasında senin paran benim param muhabbetinden nefret etmişimdir. "ben içinden extra hiç bir miktar almadan kaç yıldır her ay aldığımı eline verdim ve bir gün bile demedim ki sana şu kadar verdim falan. ayıp olmuyor mu ama" diye çıkıştım. kozmetik ve kuaför giderlerim ona çok gereksiz geldiği için bana sürekli fuzuli harcama yaptığımı söylüyor. o da giyimine kuşamına almayı biliyor ama. bayağı tartıştık. peki dedim. "bundan sonra madem bana para vermek zoruna gidiyor, öyleyse artık senin kazandığın kendine benim kazandığım kendime olsun, bu suratı çekmeyi haketmiyorum" diye blöf yaptım. sinirlendi ama kabul etti. demedi ki ben senin kocanım niye sana para vermek zoruma gitsin. demek ki çalışmasam ondan para istemek eziyet olacaktı. çok ağırıma gitti.
gece arkamı döndüm yattım. geldi sarıldı özür dilerim dedi. tamam senin maaşından almam artık dedi. sanki ben bunu demek istedim. duymak istediklerimi duyamadım. yorulmuştum ve öylece uyudum.
sabahtan beri 3 defa aradı bişey yokmuş gibi aşkım bebeğim diye konuşuyor ama ben buz gibiyim.
abartıyor muyum kızlar yorumlarınıza ihtiyacım var lütfen.
uzattım kusuruma bakmayın...
özetlemeye çalışıcam başarabildiğim kadar.
ikimiz de çalışıyoruz. yani kısmen de olsa eşit derecede katkım oluyor eve. borçlarımız var, özellikle kapatmaya yoğunlaşmış durumdayız. ben maaşımdan, aylık giderlerimi yaptığım kredi kartıma yatırmam gereken miktarı alıp, kalanını tümüyle borcumuza yatırması için eşime veriyorum. o da beni ay sonuna kadar, kişisel ihtiyaçlarım için günlük bir miktar vererek idare ediyor. (eşimle ayrı olduğumuz dönemde bazı taksitlere girmiştim ve hala onları ödüyorum. aylık giderlerim dediğim onlar) yalnız şöyle bir şey var ki eşime yanında ne kadar olduğunu ne zaman sorsam cebinde kalan parayı direk söylemek yerine "sana şu gün şu kadar, bu gün bu kadar vermiştim" filan diyor. bu da kendimi hiç iyi hissettirmiyor. dün gece de yatmadan önce yanımda para olmadığı için "yarın kuaföre gidicem para verebilir misin" dedim. "al iki günlük çalıştığım para bu" diye surat asarak verdi. artık patladım ben de. "niye böyle tavırlı tavırlı veriyosun hiç verme böyle vereceksen" dedim. oldum olası karı koca arasında senin paran benim param muhabbetinden nefret etmişimdir. "ben içinden extra hiç bir miktar almadan kaç yıldır her ay aldığımı eline verdim ve bir gün bile demedim ki sana şu kadar verdim falan. ayıp olmuyor mu ama" diye çıkıştım. kozmetik ve kuaför giderlerim ona çok gereksiz geldiği için bana sürekli fuzuli harcama yaptığımı söylüyor. o da giyimine kuşamına almayı biliyor ama. bayağı tartıştık. peki dedim. "bundan sonra madem bana para vermek zoruna gidiyor, öyleyse artık senin kazandığın kendine benim kazandığım kendime olsun, bu suratı çekmeyi haketmiyorum" diye blöf yaptım. sinirlendi ama kabul etti. demedi ki ben senin kocanım niye sana para vermek zoruma gitsin. demek ki çalışmasam ondan para istemek eziyet olacaktı. çok ağırıma gitti.
gece arkamı döndüm yattım. geldi sarıldı özür dilerim dedi. tamam senin maaşından almam artık dedi. sanki ben bunu demek istedim. duymak istediklerimi duyamadım. yorulmuştum ve öylece uyudum.
sabahtan beri 3 defa aradı bişey yokmuş gibi aşkım bebeğim diye konuşuyor ama ben buz gibiyim.
abartıyor muyum kızlar yorumlarınıza ihtiyacım var lütfen.
uzattım kusuruma bakmayın...