Herkesin farklı bir düzeni var, ama bana ne erkeğe harçlık vermek ne de kadına harçlık vermek ve iki tarafında el açıp istemesi makul geliyor.Çalışıp çabalayacağım sonra eline verip hergün önünde asker edasıyla durup " şeeey kılım çıktı, ağdaya gideceğim para versene", "şey domates bitti, para versene bir kilo alayım", "donum yırtıldı, para verde 2 tane don alayım" gibi örneklemeler beni deli ediyor üleeeen.
Ayrıca zor durumlarda olabilir, eşten alınan harçlık(!)-kuzum bunlar ayrıca 25 ve üzeri yani çocuk değil ki bayramdan bayrama 3-5 atalım önlerine-bazı durumlarda yetmeyebilir, alınan para düşürülebilir, canınız o an extra bir şey-misal simit- isteyebilir.Yakınınız cüzdanını kaybetmiştir yol parası isteyebilir.Kadın ya da erkek "kusura bakma benim günlük yevmiyem 3 lira onu da harcadım" mı diyecek?
Çok çağdışı görünebilirim ama erkeğin erkek olarak kazanmasını ve evi geçindirmesini, karısının maaş kartına ya da banka hesap cüzdanına göz dikmemesi gerektiğini düşünüyorum.Ha bugünkü Türkiye şartlarında bir kişinin çalışması neye yeter o zaten başlı başına tartışılabilir ve çözümlenemez bir konu o ayrı.Ev alma projesi, araba alma ya da yenileme, bebek veya tatil için planlamalar da e bi zahmet ortaklaşa güç birliği çok gerekliyken , eşinin(kadının) maaş gününü iple çeken, eline hepsini alan, kadını inim inip inletip "sana 3 verdim", "bugün git yarın gel", "ne çok fön çektiriyorsun", "amma da bu ay x yedin , içtin" cümlelerine de dayanabilecek bir baba yiğit olacağına da inanmıyorum.
Yaşadığım ülkeyi bir an olsun düşünmeden , gönlümden geçen; kadının çalışarak hakettiği maaşı dilediğince harcaması, erkeğin ona göz dikmemesi.Yaşadığım ülkeyi bir an için hatırladığımda da; kadının maaşını gene dilediğince ama extra olarak ev, borç, ortak yatırımlar için ayrıca kendi zevki adına da harcaması gönlümden geçenlerden.