benim eşimde bana senin gibi teklifte bulundu. memlekete yerleşirsek ailesiyle yiyip içeceğiz, sürekli onlarla oturacağız, akşam 10'da yukarı evimize çıkacağız, ben gün boyu k.v ile alt katta oturacağım, eğer babamlar, arkadaşlarım, eski mahallemden komşularım gelirse üst katta evimde ağırlayacakmışım. arada bir annesinden izin alıp üst katta eşime romantizm ortam hazırlayacakmışım... birde k.v ile oturmalara gidecekmişim kendim gitmeyecekmişim.... şimdi düşündümde k.vye desemki babamlar gelecek ben yukarda hazırlık yapayım k.v bozulur, alınır boşver burda oturalım der bilirim... nerdeyse uzun zamandır eşimle bizde bu sorunu konuşuyoruz. daha memlekete yerleşmedik ama şimdiden geriliyorum. psikolojim bozuldu bu yüzden. k.v kendi evimin odalarını kilitleyip ist. geldim diye beni aradı laf söyledi. düşünün yani ona bile karışırken ben nasıl rahat otururum onlarla. yadırgıyor insan haliyle herşeyi, temizlik, yemek, ev düzeni.. hiçbirşey benim kendi istediğim düzen gibi yürümez. hep merak etmişimdir porselenlerle takımlarla yemek sunmayı misafirlerime. aynı evde olursak bu imkansız... çünkü onlar bir tabaktan yemek yiyorlar, bende onu sevmiyorum herkesin ağzındaki bakteriler yemeğe karışır sana geçer.. öyle işte. aylardır kafama taktım bunu eşimle hep bu yüzden tartıştık. yerleşirsek memlekete kirada otururum dedim kızdı küstü ama tmm dedi. bazen konu açılıyor, bana kendi evimiz varken kiradamı olacaz diyor. bende başka türlü yapamam diyorum. Allah korusun senin yada benim ailem hasta olsa elden ayaktan düşse zaten seve seve bakacaz diyorum. kendi ailemde olsa asla olmaz, birlikte oturulmaz. ben & sen= aileyiz diyorum... k.v ile k.p iyidir benim, ama melekte olsa geçinilmiyor. kendi ailemize bile yeri geldiğinde alınıyoruz, onları düşünemiyorum... fazla uzattım biliyorum ama Rabbim hepimize herşeyin hayırlısını versin sıkıntılarımızı kuş olup uçursun inşallah...